tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post7376519461526205211..comments2023-11-05T11:23:38.153+02:00Comments on ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ: Οι θερισμένοι: του κριθαριού τα πάθηΠόλυ Χατζημανωλάκηhttp://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-3777081846948444762011-07-23T08:29:33.934+03:002011-07-23T08:29:33.934+03:00Εχω μείνει άφωνος...και συγκινημένος...συγχαρητήρι...Εχω μείνει άφωνος...και συγκινημένος...συγχαρητήρια Πόλυ...Θοδωρής Αργυρόπουλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-25331796800443086332010-10-25T08:28:04.847+03:002010-10-25T08:28:04.847+03:00Πολύ συγκινητική ανάρτηση. Το δράμα των Ιρλανδών κ...Πολύ συγκινητική ανάρτηση. Το δράμα των Ιρλανδών και το πάθος με το οποίο υποφέρουν τα "πάθη" τους και τα μετουσιώνουν σε ανάμνηση, τραγούδια, τέχνη, είναι δύσκολο να αφήσει ανέγγιχτο το θυμικό οποιουδήποτε, ιδίως το ευσυγκίνητο, παρορμητικό αλλά και τόσο συχνά παραδομένο στη λήθη κομμάτι του εαυτού μας.<br /><br />Κουβέντα στην κουβέντα θυμήθηκα και θέλησα να μοιραστώ μαζί σου ένα άλλο παραδοσιακό τραγούδι, το Foggy Dew που εδω<br />http://www.youtube.com/watch?v=sU3WoQkjQjQ<br />ερμηνεύει καταπληκτικά η Sinnead O 'Connor με τους Chieftains.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τις ταινίες και την πόλη-μνημείο (με την κυριολεκτική έννοια) του Ντέρι, συστήνω ανεπιφύλακτα το Bloody Sunday του Paul Greengrass. "Ντοκυμαντερίστικη" μεταφορά της πραγματικής ιστορίας που στάθηκε η αφορμή (αιτία;) για την γιγάντωση του IRA.Christoforoshttps://www.blogger.com/profile/05163515581747619993noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-21821308217297987022010-03-19T13:31:53.648+02:002010-03-19T13:31:53.648+02:00Βαγγέλη μου,
Σε καλωσορίζω και πάλι, ειλικρινά σ...Βαγγέλη μου, <br /><br />Σε καλωσορίζω και πάλι, ειλικρινά συγκινημένη από τα λόγια σου και τη φιλία σου και σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ για την περιδιάβαση στην ανάσρτηση και για τα σημαντικά σου σχόλια. <br />Εξαιρετικές και απολαυστικές – όπως πάντα – οι στοχαστικές σου παρατηρήσεις για το κενό σημαίνον και το κομβικό σημείο αλλά και οι υπογραμμίσεις σου για τη «σημείωση του κριθαριού» μια και οι croppy – holes είναι το κατ’εξοχήν σήμα – μνημείο – τάφος. <br /><br />Εκεί όμως από το σχόλιο από απλά εύστοχο και λόγιο γίνεται λόγος παραμυθητικός είναι με την κατάθεση ψυχής που συντελείται στο τέλος. Αντιγράφω: <br /><br />« Ίσως και αυτό να είναι και η λογοτεχνία ένα σήμα από το μέλλον για τη δική μας ένταξη στην ιστορία… με λίγο κριθάρι στις τσέπες μας…» <br /><br />Και πως από το κείμενο της ανάρτησης αναδεικνύεις την Έξοδο: <br /><br />« τι θα μπορούσε να είναι η δια-νόηση…αυτή η αναχώρηση προς τους εσώτερους εαυτούς μας και η συνάντησή μας με το συλλογικό ασυνείδητο του κόσμου μας <br />Η μόνη μας έξοχη μοίρα…»<br /><br />Έτσι λοιπόν που μέσα στο νοσηρό και στείρο κλίμα των ορυρενικών ημερών όπου «των αρχαίων κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η (Χώρα) θα φρίξει» οραματίζεσαι και συ στον αιώνα μας αυτή την λυτρωτική προοπτική τη «μόνη μας έξοχη μοίρα». <br /><br />Σε ευχαριστώ για την χειραφέτηση που προτείνεις, ευχαριστώ για όλαΠόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-65449626417990839592010-03-19T00:11:24.965+02:002010-03-19T00:11:24.965+02:00αγαπημένη φίλη,
αγαπημένη - για αυτό ακριβώς που β...αγαπημένη φίλη,<br />αγαπημένη - για αυτό ακριβώς που βρίσκει η δικαιοσύνη σου μέσα στην αυτή την περιδιάβαση της γης, της ψυχής και της ελευθερίας. <br /><br />To κριθάρι μετασχηματίζεται σε ένα «unknelled, uncoffin’d, unknown» σημαίνον, αυτό που μερικοί θα έλεγαν ένα “άδειο σημαίνον” [empty signifier] που αποκτά συναρθρώσεις μέσα από τα συμβάντα της ιστορίας με σημαινόμενα όπως ο νεκρός/ ο νεκρός αγωνιστής/ ο επαναστάτης / ο αναχωρητής για την ελευθερία/ η ελευθερία<br /><br />Το κριθάρι γίνεται η ιστορία και η ιστορία σημαδεύει το κριθάρι. <br /><br />Και στη συνέχεια η ανωνυμία του κριθαριού – που μαρκάρει τους ανώνυμους αναχωρητές της ελευθερίας – μετασχηματίζεται στο πρόσωπο του αγωνιστή και το μνήμα – σήμα – μνημείο μαρκάρει τον τόπο που δεν φυτρώνει πια το κριθάρι αλλά στη θέση του η μνήμη.<br /><br />Πόσα πράγματα έχει να θυμάται κανείς όταν ο φυσάει ο άνεμος της ιρλανδικής γης και όταν κάνει το κριθάρι να χορεύει…πόσα πράγματα έχει να θυμάται κανείς διαβαίνοντας τους δρόμους μιας πόλης...οι αισθήσεις στην υλικότητα του σώματος αποκτούν έτσι τη σήμανση της μνήμης…<br /><br />Και η μνήμη δεν είναι μια ιστορία από το παρελθόν, η ιστορία είναι η μνήμη ενός παρόντος που αναζητά διεξόδους της ελευθερίας…<br />Η μνήμη είναι μια διαρκής αναχώρηση προς τη χειραφέτηση των ανθρώπων…να γίνουν άλλοι και να μιλήσουν για τον κόσμο που μπορούν να φανταστούν και ως διαφορετικό από εκείνον που τους παρέχεται ως ο «μοναδικός» που έχουν να ζήσουν<br /><br />Τελικά το κριθάρι είναι μια μνήμη μελλοντική, η δυνατότητα να αναχωρεί κανείς προς την ουτοπία του και να την υλοποιεί μέσα από την ίδια του την πτώση…γιατί οι ουτοπίες παράγουν ιστορίες…και γεγονότα και συμβάντα…<br />Τελικά δεν υπάρχει τέλος στις συναρθρώσεις και το κριθάρι γίνεται ένα σημείο κομβικό γύρω από το οποίο παράγονται ιδέες και φαντασίες και ουτοπίες….<br />Ίσως αυτός είναι ο τόπος της ιστορίας…ο μη τόπος της ου-τοπίας…<br />Κι ίσως αυτός ο άνεμος που χορεύει στο κριθάρι να είναι ο άνεμος που ταξιδεύει σε όλες τις πλαγιές και σε όλες τις θάλασσες <br />Ίσως και αυτό να είναι και η λογοτεχνία ένα σήμα από το μέλλον για τη δική μας ένταξη στην ιστορία… με λίγο κριθάρι στις τσέπες μας…<br />Ναι πράγματι ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ χρειάζεται κανείς ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ (για να μετασχηματίσω κι εγώ την κυνικότητα αυτής της «ευχής»-επιμύθιου των συναντήσεων του ΄Ολυ Ρεν στην Ελλάδα) : Για να μετασχηματίσει την υποτέλεια σε δημιουργία και χειραφέτηση… Γιατί περί λίγου κριθαριού πρόκειται… αυτό το λιγοστό που μας χρειάζεται για να αναχωρήσουμε και να μην μας βρουν εδώ οι δυνάμεις της λήθης…παρά να συναντηθούμε με τον άνεμο της ελευθερίας…<br />Η ανάρτησή σου αναδεικνύει τι θα μπορούσε να είναι η δια-νόηση…αυτή η αναχώρηση προς τους εσώτερους εαυτούς μας και η συνάντησή μας με το συλλογικό ασυνείδητο του κόσμου μας <br />Η μόνη μας έξοχη μοίρα…<br />Να είσαι καλά<br />Βαγγέλης ΙντζίδηςBαγγέλης Ιντζίδηςhttp://vintzidis.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-69976635227678480262010-03-18T22:59:24.188+02:002010-03-18T22:59:24.188+02:00Αirgood,
σε καλησπερίζω και σε ευχαριστώ για το ε...Αirgood, <br />σε καλησπερίζω και σε ευχαριστώ για το ελειπτικό και πυκνό σου σχόλιο. <br />Γι αυτό αγαπώ τον Robert Graves και τη Λευκή του Θεά!<br /><br />Να σαι πολύ καλά!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-11299935306583880002010-03-18T12:09:35.489+02:002010-03-18T12:09:35.489+02:00Για τούς καθολικούς Ιρλανδούς λέγω συχνά ότι είναι...Για τούς καθολικούς Ιρλανδούς λέγω συχνά ότι είναι διπλά διαμαρτυρόμενοι-προτεστάντες ως αντίπαλοι των Αγγλων άπαξ διαμαρτυρομένων και εκ Σαξονίας ή Νορμανδίας ή Τροίας προερχομένων. <br />Ωστόσο είτε ο λιμός της πατάτας είτε η "αιματηρή εξέγερση του 1798" όπως και τού 1572 των Ουγενότων είτε η καταστροφή τού Ναού της Ιερουσαλήμ, όλα τα γεγονότα συγκλίνουν σε μία διασπορά και αυτή αξίζει να γιορτάζεται.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-3794603625921601632010-03-17T22:30:07.508+02:002010-03-17T22:30:07.508+02:00Ναυτίλε
σε ευχαριστώ και σε καληνυχτίζω!Ναυτίλε <br /><br />σε ευχαριστώ και σε καληνυχτίζω!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-78609614339779804252010-03-17T22:29:27.451+02:002010-03-17T22:29:27.451+02:00Idom
ευχαριστώ πολύ για τις ωραίες μουσικές.Idom <br /><br />ευχαριστώ πολύ για τις ωραίες μουσικές.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-69179561564053103832010-03-17T21:29:52.953+02:002010-03-17T21:29:52.953+02:00Εξαιρετική η ταινία του Λόουτς και πολύ διαφωτιστι...Εξαιρετική η ταινία του Λόουτς και πολύ διαφωτιστικά αυτά που γράφεις για τους Ιρλανδούς και ... το κριθάρι.ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-43815749074742782772010-03-17T00:59:21.397+02:002010-03-17T00:59:21.397+02:00Αχ, βρε Πόλυ, ΔΙΚΙΟ έχεις.
Για αυτό έβαλα εκείνο τ...Αχ, βρε Πόλυ, ΔΙΚΙΟ έχεις.<br />Για αυτό έβαλα εκείνο το "θα έπρεπε".<br />Τουλάχιστον ως προς τις κοινωνικές παραμέτρους - αφήνω στην μπάντα τα γονίδια και την μεταφυσική - δεν είναι το ευκταίο να γενιούνται όλοι ίσοι, με ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα;<br /><br />Θα σκεφτόμουν επίσης το πόσο παρακάτω έχω πάει εγώ, αλλά μπα δεν, γιατί μετά θα πάθω κατάθλιψη και θα πρέπει πάλι να τα σκάσω χοντρά στην ψυχολόγα μου και δεν είναι τώρα καιροί για σπατάλες.<br />:-P<br /><br />Mια που σού άρεσε το τραγούδι δίνω δύο links με την εκτέλεση τής Natalie Merchant (το πιο πιθανό ότι τα ανακάλυψες ήδη):<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=_9Qlkx-qwaM&feature=related<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=JeKYVxvzKcU<br /><br />Η πρώτη εκτέλεση είχε επενδύσει πέρυσι τηλεοπτική διαφήμιση - μεγάλε καπιταλισμέ!<br /><br />IdomIdomhttps://www.blogger.com/profile/17344872663985808335noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-34963711208521163362010-03-16T19:35:54.580+02:002010-03-16T19:35:54.580+02:00Idom καλησπέρα,
αυτό το "αχρέωτη" είναι...Idom καλησπέρα,<br /><br />αυτό το "αχρέωτη" είναι μεγάλη κουβέντα. Κανείς δεν γεννιέται αχρέωτος. Εσύ που είσαι και βιολόγος το ξέρεις καλύτερα από μένα. Το θέμα είναι να ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς και να πηγαίνει παρακάτω. <br />Και μάλλον αυτό γίνεται και εκεί με κάποιον τρόπο. To Derry είναι ολίγον τουριστική ατραξιόν πια. <br /><br />Το τραγούδι υπέροχο!<br /><br />Καλό σου βράδυ!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-20993332855970205602010-03-16T01:04:44.222+02:002010-03-16T01:04:44.222+02:00Λίγο άσχετο, λίγο σχετικό, τα τραγούδια που ανάρτη...Λίγο άσχετο, λίγο σχετικό, τα τραγούδια που ανάρτησες μού θύμισαν το "Which side are you on?".<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=Nzudto-FA5Y&feature=related<br /><br />Όσο περνάει η ώρα, το νιώθω σχετικότερο. :-)<br /><br />IdomIdomhttps://www.blogger.com/profile/17344872663985808335noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-63880561172502853042010-03-16T00:58:24.894+02:002010-03-16T00:58:24.894+02:00Μπράβο Πόλυ!
Από τα καλύτερα σχόλια για τις γκρίζ...Μπράβο Πόλυ!<br /><br />Από τα καλύτερα σχόλια για τις γκρίζες μέρες.<br /><br />Και φυσικά θαυμάζω το σθένος των Ιρλανδών.<br />Και φυσικά παράλληλα μού σφίγγεται το στομάχι, σκεφτόμενος την κάθε νέα γενιά Ιρλανδόπουλων, που ενώ - θα έπρεπε να - έρχεται αχρέωτη στον κόσμο, τής χρεώνουν να ελευθερώσει εδάφη που η ίδια ποτέ δεν τα έζησε ως Ιρλανδικά...<br /><br />(Αλλά μπορεί να σφάλω για το δεύτερο. Δεν ξέρω αν και πόσο οι πολίτες ιρλανδικής καταγωγής θεωρούνται β' κατηγορίας στη σημερινή βόρεια Ιρλανδία.)<br /><br />IdomIdomhttps://www.blogger.com/profile/17344872663985808335noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-29334820404565138062010-03-15T22:27:31.731+02:002010-03-15T22:27:31.731+02:00Θωμά καλησπέρα,
σε ευχαριστώ για την επίσκεψη κα...Θωμά καλησπέρα, <br /><br />σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το ευγενικό και στοχαστικό σου σχόλιο. <br />Είσαι βέβαια κάπως υπερβολικά αυστηρός για "μας". Να σου θυμίσω την εξορία των κατοίκων της Πάργας όταν οι Άγγλοι - καληώρα - την πούλησαν στους Τούρκους και οι κάτοικοί της αναγκάστηκαν να κάψουν τα κόκκαλα των προγόνων τους. <br />Πολύ όμορφο το μπλογκ σου. Θα σε παρακολουθώ από δω και πέρα.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-84506513156621076992010-03-14T12:38:15.628+02:002010-03-14T12:38:15.628+02:00Εξαιρετική ανάρτηση. Μάλλον ήρθε η ώρα να δω επιτέ...Εξαιρετική ανάρτηση. Μάλλον ήρθε η ώρα να δω επιτέλους την ταινία του Κεν Λόουτς για να τη συγκρίνω με τη «δικιά μας», την «Ψυχή βαθειά» του Π. Βούλγαρη. <br />Πάντως δεν είναι μόνο οι Ιρλανδοί που σέβονται και τιμούν τους νεκρούς τους. Το ίδιο κάνουν και οι Άγγλοι. Μου έκανε εντύπωση το περασμένο καλοκαίρι πόσο ασχολήθηκαν όλες οι αγγλικές ιστοσελίδες (ακόμα και η Yahoo που συνήθως έχει ως πρώτη είδηση τις εξελίξεις των ριάλιτι) με το θάνατο τόσο του Henry Alligham όσο και του Harry Patch, βετεράνων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για εμάς στην Ελλάδα δυστυχώς ισχύει ο στίχος του Ρίτσου:<br />Με παρελάσεις, με ηρώα, με στεφάνια – τι πένθος: να θυμόμαστε πάλι πόσο οι νεκροί είναι ξεχασμένοι.<br />Γ. Ρίτσος, από τα «3 Χ 11 τρίστιχα»Θωμάςhttp://logomnimon.wordpress.com/noreply@blogger.com