tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post2014867856234737576..comments2023-11-05T11:23:38.153+02:00Comments on ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ: Γράμματα στην ΟφηλίαΠόλυ Χατζημανωλάκηhttp://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-63310145102059422922012-04-16T15:37:24.626+03:002012-04-16T15:37:24.626+03:00Μου αρέσειΜου αρέσειAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-2897923606386164412010-02-25T22:36:15.023+02:002010-02-25T22:36:15.023+02:00Καλέ μου φίλε Βαγγέλη,
Εγώ σε ευχαριστώ και ελπί...Καλέ μου φίλε Βαγγέλη, <br /><br />Εγώ σε ευχαριστώ και ελπίζω αυτή τη φορά μια και χάθηκες ευχάριστα, να μας έρχεσαι και να ξαναχάνεσαι. <br />Δεν ξέρω για το ποίημα Αντίνοος αλλά σίγουρα εσύ ήσουν που μου είχες μιλήσει πρώτος για τα τεχνάσματα και τις πονηριές του Πεσσόα που «πήγαινε (την Οφηλία) δε ξέρω από πόσους δρόμους - κυκλικούς και φωτισμένους - για να αποφύγει να βρεθούν πιο ιδιωτικά στην ιδιωτική οδό ενός φιλιού...» (συζήτηση στις Πινακίδες για το Δάντη, την κυρά των λογισμών του και την παράξενη αγάπη των σονέτων). <br /><br />Αυτή ακριβώς την απουσία των σωμάτων – την απουσία ζωής και την διαίρεση σε ετερώνυμα δεν είχαν «κουβεντιάσει» τότε που συναντήθηκαν ο Πεσσόα με τον Πωλ ΄Ωστερ στις στο Δωμάτιο της γραφής; Τότε που ο Πεσσόα συνέκρινε τις διαδοχικές και διαφορετικές ζωές που ε ι χ ε ζήσει ο Πωλ Ωστερ σε αντίθεση με τους ετερώνυμους; <br /><br />Καλό σου βράδυ, και σου ζητώ συγγνώμη για την αργοπορία.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-5283762185858217212010-02-22T23:44:58.277+02:002010-02-22T23:44:58.277+02:00Χάθηκα - όμορφα - στη διαδρομή αυτή ανέμεσα σε τόσ...Χάθηκα - όμορφα - στη διαδρομή αυτή ανέμεσα σε τόσους εγκιβωτισμένους εκφωνητές και εγκλήσεις...Σε ποιον απευθύνεται άραγε ένα ετερώνυμο; Θα μπορούσε κάποιος που διεκδικεί την ανυπαρξία της ύπαρξης να απευθύνεται σε κάτι που υπάρχει; Το ανύπαρχτο του προσωπείου προς το πρόσωπο;<br />΄Εχω με άλλη ευκαιρία μιλήσει για τη μη σχέση Πεσσόα - Οφηλίας και επ αφορμή της ποιητικής σύνθεσής του Αντίνοος (αν θυμάμαι ακριβώς τον τίτλο)<br />Σε κάθε περίπτωση η ερωτική γελοιότητα ενδημεί εκεί που το σώμα απουσιάζει ολοκληρωτικά...(και με το ολοκληρωτικά ενθυμούμαι την ασώματη σχέση Χίτλερ - Εύας Μπράουν)<br />Σε κάθε περίπτωση ο Πεσσόα ήταν θισασώτης μιας αναγεννημένης Πορτογαλλικής Αυτοκρατορίας δικαιωμένης μάλιστα από εξαίσιες προφητείες...<br />Προφητείες - οράματα - ετερώνυμα και απουσία σωμάτων και αυτοκρατορίες και τα παρόμοια<br />Χάθηκα σε τέτοιες διαδρομές<br />ευχαριστούμε<br />ΠόλυΒαγγέλης Ιντζίδηςhttps://www.blogger.com/profile/08098259840406666006noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-38270997028959634702010-02-22T14:50:36.033+02:002010-02-22T14:50:36.033+02:00Idom,
καλή βδομάδα!
ΥΓ
Γράμματα στην Πουλουδι...Idom, <br /><br />καλή βδομάδα! <br /><br />ΥΓ<br /><br />Γράμματα στην Πουλουδιά;;;;Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-46732396165528986802010-02-22T12:33:42.533+02:002010-02-22T12:33:42.533+02:00@ Γεφυριστές!
Σωστό και αυτό!
@ Πόλυ!
Ναι, νομ...@ Γεφυριστές!<br /><br />Σωστό και αυτό!<br /><br /><br />@ Πόλυ!<br /><br />Ναι, νομίζω ότι ο Καίστλερ βάζει τα πράγματα στη θέση τους: είναι θέμα προοπτικής, σχετικής θέσης και απόστασης.<br />Ανθρώπινη Κωμωδία...<br /><br />Idom<br /><br />Υ/γ.: πάντα υποπτευόμουν ότι η ερωτικές επιστολές μου στην Πουλουδιά, δεν ήταν ότι συγκλονιστικότερο από την εποχή των Πυραμίδων και τούδε...<br />Γκρρρρ...<br />:-))Idomhttps://www.blogger.com/profile/17344872663985808335noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-87503536823115797022010-02-21T19:53:01.190+02:002010-02-21T19:53:01.190+02:00Καλησπέρα Αλέκα,
Έχω την εντύπωση ότι και ο Idom...Καλησπέρα Αλέκα, <br /><br />Έχω την εντύπωση ότι και ο Idom δεν διαφώνησε – αν τον ερμηνεύω σωστά - με την παρουσία του γελοίου. <br />Αυτό που αλλάζει, όπως λες και εσύ καταθέτοντας μια άλλη οπτική, είναι η ματιά μας στα πράγματα. <br /><br />Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. <br /><br />Φιλιά πολλά.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-66937114312692644852010-02-21T18:48:27.763+02:002010-02-21T18:48:27.763+02:00Πόλυ,
εξαιρετικό το άρθρο σου. Εγώ αντίθετα συμφων...Πόλυ,<br />εξαιρετικό το άρθρο σου. Εγώ αντίθετα συμφωνώ με τον όρο "γελοίο" ως τρίτη όμως. Ξέρεις, θεωρώ ότι κάθε τι που είναι φτιαγμένο για δύο, ή και η δυάδα η ίδια, γελοιοποιείται όταν πέσει στην αντίληψη τρίτων ή πολλαπλασιαστεί. Αντίστοιχα όλα τα παραπάνω όταν εκπέσουν στη μονάδα γίνονται τραγικά. Έτσι και ο έρωτας και τα ερωτικά γράμματα, έτσι και τα χέρια μας, τα πόδια μας, τα μάτια μας, τ΄ αυτιά μας, οι νεφροί μας, κ.ά.<br />Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για όσα διάβασα και σε φιλώ.Γεφυριστέςhttps://www.blogger.com/profile/15380737416689962888noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-85867077253111145382010-02-21T16:06:03.613+02:002010-02-21T16:06:03.613+02:00Καλό σου μεσημέρι Idom,
Πολύ ωραίες οι παρατηρήσ...Καλό σου μεσημέρι Idom, <br /><br />Πολύ ωραίες οι παρατηρήσεις σου και φυσικά και εγώ – και φαντάζομαι οι πάντες - συμφωνούν μαζί σου. <br />Αυτός βέβαια που τα είπε πριν από όλους είναι ο ‘Αρθουρ Καίστλερ στο Μηδέν και το Άπειρο μιλώντας όχι για το ερωτικό/γελοίο αλλά και για το τραγικό/γελοίο και το ηρωικό/γελοίο, πόσο δηλαδή είναι θέμα προοπτικής. Τα πάντα αλλάζουν και φαίνονται τραγικά ή γελοία ανάλογα με το από ποιο σημείο τα παρατηρείς. Αν είσαι μέσα και συμμετέχεις είναι αλλιώς. <br /><br />Τώρα, τόσο τα γράμματα στην Οφηλία εκείνα που έγραψε ο ΄Αμλετ και επιμένει να γίνουν πιστευτά όσο και τα γράμματα που έγραφε ο «Νινίνιο» προς την Οφηλία Κεϊρός είναι από την ίδια στόφα, τη στόφα της λογοτεχνίας.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-88739008568837685502010-02-21T14:36:55.888+02:002010-02-21T14:36:55.888+02:00Γεια σου Πόλυ!
Δεν πολυσυμφωνώ με τον χαρακτηρισμ...Γεια σου Πόλυ!<br /><br />Δεν πολυσυμφωνώ με τον χαρακτηρισμό τού γελοίου.<br /><br />Σε πρώτη προσέγγιση νομίζω ότι το γελοίο ή όχι των ερωτικών επιστολών κρίνεται εκ τού αποτελέσματος.<br />Αν τα δύο γλυκομπουρμπουλίνια σμίξουν και διάγουν έναν καλό, κοινό βίο θα κοιτάνε τις παλιές επιστολές με γλύκα, λίγη νοσταλγία άντε ίσως και με λίγη ειρωνεία.<br />Αν ο/η αποδέκτης δεν δεχθεί το κάλεσμα τους, τότε οι οι επιστολές μένουν χαίνουσες πληγές.<br /><br />Σε δεύτερη προσέγγιση νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός "γελοίο" είναι ένας ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας (με ολίγον "μάζο"). Ο απορριπτόμενος(ή αυτός που φοβάται ότι θα εισπράξει απόρριψη), προβάλει τον πόνο τής απόρριψης στις επιστολές και τις χαρακτηρίζει αποτυχημένες όπως στάθηκε ο έρωτάς του.<br /><br />Είναι ένα είδος αυτοτιμωρίας που κλειδώνει στον ψυχισμό. Το αντιπαραβάλω με το γεγονός ότι κακοποιημένα παιδιά, όταν ενηλικιωθούν γίνονται πιο δεκτικά σε νέα κακοποίηση.<br /><br />Δεν θα εκπλησσόμουν αν μαθαίναμε ότι στην νηπιακή του ηλικία, ο Ά. ντε Κάμπος "έτρωγε Χ" από την νταντά του. <br />Πάλι καλά που τού γλύτωσε το ποίημα τής Μυρτιώτισσας,<br /><br />"Σ' αγαπώ. Δεν μπορώ<br />τίποτ' άλλο να πω...", κ.λπ..<br /><br />(Εδώ βέβαια, να παρατηρήσω το γελοίο (;) ότι μετά την δήλωση ότι δεν μπορεί να πει τίποτ' άλλο, αραδιάζει ακόμα 7.5 στροφές...<br />:-)) )<br /><br />IdomIdomhttps://www.blogger.com/profile/17344872663985808335noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-19480827403080468112010-02-17T17:43:09.284+02:002010-02-17T17:43:09.284+02:00Αirgood
Νομίζω πως ο Πεσσόα δεν θα άφηνε την εποχ...Αirgood<br /><br />Νομίζω πως ο Πεσσόα δεν θα άφηνε την εποχή του.<br />Αυτός που μιλάει στο κινητό είναι κάποιος άλλος. <br /><br />Καλό σου απόγευμαΠόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-61094515033510933202010-02-17T14:26:50.087+02:002010-02-17T14:26:50.087+02:00Εάν ζούσε σήμερα ο Πεσόα
δε θάγραφε τα γράμματα
αλ...Εάν ζούσε σήμερα ο Πεσόα<br />δε θάγραφε τα γράμματα<br />αλλά θα τάλεγε από κινητά<br />λόγια τού αγέρα με συνδρομή<br />wind παρά από vodafone ή cosmo te.<br />kαλά μεσημέρια Πόλυ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-51558879476686934902010-02-16T15:16:14.349+02:002010-02-16T15:16:14.349+02:00Just me,
Συμφωνώ. ΄Ετσι που τα λες είναι: και η ...Just me, <br /><br />Συμφωνώ. ΄Ετσι που τα λες είναι: και η ποίηση ως εξιδανίκευση είναι γελοία, και η δοκιμιογραφία γελοία, και η επιστολογραφία (ακόμα και ανεπίδοτη) γελοιωδέστατη…<br /><br />Mόνο η γαργάρα κρατάει τη θέση της :) :) :) <br /><br />Επομένως, η σιωπή είναι χρυσός. <br /><br />Καλή βδομάδα!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-85781557571393480862010-02-16T12:22:17.958+02:002010-02-16T12:22:17.958+02:00Αυτό που για όλους τους άλλους (συμπεριλαμβανομένο...Αυτό που για όλους τους άλλους (συμπεριλαμβανομένου συνήθως και του θεωρούμενου αντικειμένου του _αν και το αντικείμενό του είναι μάλλον αυτό καθεαυτό) είναι <i>γελοίο</i>, ο φορέας του (κάθε συνειρμός με την αρρώστια δεκτός) πάντα σε κάτι το μετουσιώνει: οι τυχεροί και προικισμένοι το κάνουν ποίηση (παραδείγματα ων ουκ έστιν αριθμός), το κάνουν δοκιμιακή σκέψη (βλ. <i>Περί Έρωτος</i>, Σταντάλ), οι τολμηροί ή οι πολύ δειλοί το κάνουν επιστολογραφία (ανεπίδοτη ή όχι, συγκινητική ή/και γελοία), κάποιοι το κάνουν απλώς... γαργάρα!<br /><br />Από καταβολής κόσμου... Αναπόδραστα...<br /><br />Η ιδέα και η διεκπεραίωσή της, όπως πάντα, υπέροχα. Επί της ουσίας, θα μου επιτρέψεις να απολαύσω την ανάρτηση με... αιδήμονα σιωπή; :)just mehttps://www.blogger.com/profile/06210360976926750491noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-86694309188817154452010-02-15T19:23:14.853+02:002010-02-15T19:23:14.853+02:00Καλησπέρα Μαρία,
Χαίρομαι που τα λέμε από κοντά....Καλησπέρα Μαρία, <br /><br />Χαίρομαι που τα λέμε από κοντά. Τελευταία ανακάλυψα το εξαιρετικό σου μπλογκ Liquid days στο http://liquiddaysgr.blogspot.com/ και άρχισα να το παρακολουθώ. Σκόπευα να σου γράψω κάτι αλλά με πρόλαβες. <br />Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τη φιλοξενία στο fb. <br /><br />Καλή εβδομάδα και τα ξαναλέμε εδώ ή εκεί :) :) :)!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-1193819743538241502010-02-15T19:08:54.302+02:002010-02-15T19:08:54.302+02:00Καλησπέρα, Πόλυ. Εξαιρετική ανάρτηση. Θα τη "...Καλησπέρα, Πόλυ. Εξαιρετική ανάρτηση. Θα τη "διαφημίσω" στη σελίδα μου στο facebook. Αξίζει να διαβαστεί και από ανθρώπους που δεν πολυμπαίνουν σε μπλογκς.Μαρία Δριμήhttps://www.blogger.com/profile/15287202842348000361noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-52495729756403252682010-02-15T18:05:02.494+02:002010-02-15T18:05:02.494+02:00Dear Tamas,
It is a beautiful poem indeed, inspi...Dear Tamas, <br /><br />It is a beautiful poem indeed, inspired by Pessoa’s poetry and life. <br />I am grateful for your knowledgeable remarks on the music and the video clip. <br /><br />Antonio Tabucchi in his <i>“Baule pieno di gente” </i>(Published in Greek in a Volume entitled «Η Νοσταλγία του Πιθανού» with some more essays on Pessoa), also uses a low voice to characterise Pessoa’s love as ridiculous (Reminds me of “Les amours risibles’ of Milan Kundera, where exaggeration is taken so seriously and to the point, that love affairs also become ridiculous)<br />According to Tabucchi, Pessoa’s love “so optimistically infantile and at the same time hopeless,<b> could appear</b> ridiculous, if it did not contain, as all great loves do, the ridiculous and the sublime”<br /><br />He also states that Pessoa’s love for Ophelia “is something between a parody of a love confession of Hamlet to Ophelia, notes hidden in candies boxes and a finale of a silly child poem”. <br /><br />I have based my post on the above and on my own reading of seven letters to Ophelia and of course of Hamlet. I do not claim that Pessoa was conscious of the parody. Nevertheless it was not “love” what he felt (platonic or not) but the urge to write “on love” ( according to my opinion), the same way he experienced literature through his heteronyms. I believe that these letters do not lack of/ but disclose a great literary effort in order to become a stereotype for love. This is why they are ridiculous. <br />Alvaro de Campos’s poem is a beautiful poem as well! <br /><br />Thank you so much for the visit<br /><br />PS<br /><br />I have really enjoyed visiting “Gardens”, Kata’s web site via Studiolum! <br /><br />How beautiful!Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-82309477244270766622010-02-15T14:30:05.687+02:002010-02-15T14:30:05.687+02:00A beautiful poem and a touching musical paraphrase...A beautiful poem and a touching musical paraphrase, as well as a good clip. I like it very much. I also like how Vecchioni wraps the poem of “Álvaro de Campos” into his own text recalling old Pessoa, as if he himself were one of his heteronymes. The single violin accompaniment at the beginning reminds me of that Spain of the 80's – like the poems arranged by Amancio Prada – where Pessoa was a great fashion. Perhaps it was a conscious quotation of style by Vecchioni.<br /><br />In fact – I only dare to say it on a low voice – Pessoa’s letters to Ophelia <i>are</i> somewhat ridiculous (or rather intimate/infantile), lacking any literary effort. That’s why I would not think they were a conscious paraphrase of Hamlet’s love towards his Ophelia, and that’s why I also guess that his/their love was much more than just platonic.Studiolumhttps://www.blogger.com/profile/06377777909296284368noreply@blogger.com