tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post4617822247271001355..comments2023-11-05T11:23:38.153+02:00Comments on ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ: Η Χίλαρυ και οι παραφθορές της μνήμηςΠόλυ Χατζημανωλάκηhttp://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-72955093555174232922008-07-31T21:20:00.000+03:002008-07-31T21:20:00.000+03:00Αγαπητή αόρατη μελάνη, τι περισσότερο να περίμενε ...Αγαπητή αόρατη μελάνη, <BR/>τι περισσότερο να περίμενε αυτή η ανάρτηση από το να τη θυμηθούν; <BR/><BR/>Δεν διαφωνώ – φυσικά – με την άποψη των ψυχολόγων για τις ασυνείδητες παραφθορές της μνήμης. Αυτό είναι άλλωστε η γοητεία των αναμνήσεων. Ότι μπορούμε να πλάθουμε διαφορετικές εκδοχές του τι συνέβη που να μας αναπαύουν. Ακόμα και στην “πολιτική”, λέγεται πως οι λαοί της Μεσομοταμίας το βράδυ γύρω από τη φωτιά συμμετείχαν στην “ωραία συνομιλία” κατά πως γράφει ο Τόμας Μαν στο “ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού” και αφηγούνταν τα γεγονότα της μέρας ξαναπλάθοντάς τα κατά πως ήταν το συμφέρον και οι ανάγκες της συλλογικότητας. Οι ασυνείδητες αποσιωπήσεις και παραλείψεις είναι αυτές που συνιστούν την υποκειμενικότητα, την ανθρώπινη κατάσταση και που διαφέρουν από την πληροφορία που αποθηκεύεται σε ένα σκληρό δίσκο ή ένα “ pensieve” επιννόησης Ρόουλινγκ. Στην περίπτωση της Γερουσιαστού Κλίντον – που περιστοιχίζεται από επικοινωνιολόγους και κατασκευαστές εικόνας – εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτή η κατασκευή δεν είναι εσωτερική ανάπλαση αλλά εξωτερική, συνειδητή επινόηση που έγινε με πρόθεση και αποσκοπούσε σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6234716624233114493.post-59169979163557097242008-07-31T10:08:00.000+03:002008-07-31T10:08:00.000+03:00Διάβασα πρόσφατα στο περιοδικό της κυριακάτικης ισ...Διάβασα πρόσφατα στο περιοδικό της κυριακάτικης ισπανικής εφημερίδας El País ένα άρθρο της Μαρούχα Τόρρες, αν δεν απατώμαι (τι σου είναι η μνήμη, και δεν βρίσκω τώρα το περιοδικό πρόχειρο) που με έκανε να θυμηθώ αυτήν σου την ανάρτηση.<BR/><BR/>Η συγγραφέας του άρθρου αναφερόταν σε μια πλασtή ανάμνηση της Χίλαρυ Κλίντον από την επίσκεψή της στο Κόσσοβο, και πάλι αν θυμάμαι καλά (από μνήμη πάσχω ελαφρώς).<BR/><BR/>Αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι ότι η Χίλαρυ είχε περιγράψει γλαφυρότατα σε συνέντευξή της την επίσκεψη εκείνη με τα μελανότερα χρώματα, μιλώντας για σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών που σφύριζαν πάνω από το κεφάλι της ενώ κατέβαινε από το αεροπλάνο, τονίζοντας ότι χρειάστηκε να τρέξει σκυφτεί για να χωθεί στην ασφάλεια του κτιρίου, και άλλα παρόμοια στο ίδιο κλίμα.<BR/><BR/>Όπως διαπιστώθηκε, ήταν όλα πλαστά. Πολλές εφημερίδες και κανάλια παρουσίασαν εικόνες από την εν λόγω επίσκεψη, όπου φαινόταν η Χίλαρυ να παραλαμβάνει χαμογελαστή ένα μπουκέτο άνθη από ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με τοπική ενδυμασία. Καμμία σχέση με τη Ράμπο σκηνή που είχε περιγράψει στη συνέντευξή της.<BR/><BR/>"Θυμόμουν λάθος", περιορίστηκε να δηλώσει η Χίλαρυ όταν ρωτήθηκε για τις αντιφάσεις ανάμεσα στην περιγραφή της και στα ντοκουμέντα.<BR/><BR/>Η συγγραφέας του άρθρου, ωστόσο, έβγαλε το αντίθετο συμπέρασμα από εσένα. Υπέθεσε ότι η Χίλαρυ πραγματικά είχε πλαστή ανάμνηση, κάτι που όντως συμβαίνει, όπως γνωρίζουμε από την ψυχολογία. Ότι ήθελε τόσο πολύ να έχει τη συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό της, ώστε το πίστεψε και η ίδια.<BR/><BR/>Δεν μπορώ φυσικά να ξέρω τι από τα δύο ισχύει. Ωστόσο είναι γεγονός ότι η μνήμη μας παίζει πολλές φορές άσχημα παιχνίδια.<BR/><BR/>Θα είχε ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς παιδικές αναμνήσεις με παλιούς φίλους ή αδέλφια. Αναρωτιέμαι πόσες παραποιήσεις θα βρίσκαμε...Αόρατη Μελάνηhttps://www.blogger.com/profile/16748036124365584517noreply@blogger.com