Πικρές σκέψεις εν θερμώ στο Αναγνωστήριο του Μουσείου της Ακροπόλεως

• Δεν ξέρω ποιος έχει την οικονομική διαχείριση, την εποπτεία, την πολιτική ευθύνη για την ίδρυση ενός Μουσείου ακριβού σε εποχές ισχνών αγελάδων…
• Τα κοστούμια των φυλάκων μοιάζουν με στολές αεροσυνοδών που κυκλοφορούν και αντί να λένε προσδεθείτε, φωνάζουν συνεχώς ΝΟ PHOTOS PLEASE.. (το μοναδικό Αρχαιολογικό Μουσείο που έχω επισκεφτεί στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό που δεν επιτρέπει φωτογραφίες) 
• Ποιος

 είχε την ιδέα της παράταξης των εκθεμάτων, στην γιγάντια αίθουσα που προσομοιώνει τα Προπύλαια, σε φυσικό μέγεθος θέλει να μας πει, και τις επιγραφές τους σε ύψος πάνω από το ανθρώπινο μέγεθος και μάτι ώστε να μην μπορεί να τα δει και να τα παρατηρήσει ο επισκέπτης. Αν αυτό δεν είναι «επίδειξη» με την χειρότερη έννοια του όρου, τότε τι είναι;
• Ενστάσεις για την επάρκεια των επιγραφών. Κακία θα μου πείτε, αλλά δεν μπορώ να σας δείξω τι εννοώ, παρά να το περιγράψω: ένα συμπλεγμα από πήλινες χρωματιστές σφαίρες, στα αφιερώματα ενός τάφου, τρυπημένα και περασμένα σε σπάγγο. Κάπως μεγάλα για να είναι κόσμημα κατά τη γνώμη μου…Περιμένω να καταλάβω από την επιγραφή τι μπορεί να είναι: κόσμημα, παιχνίδι, αγνύθες – λέμε τώρα – και εκεί διαβάζω το απερίγραπτο «πήλινες χάντρες». Φεύγω σοφότερη…
• Αν ήξεραν ο συμπαθέστατοι φίλοι που κυκλοφορούν τις φωτογραφίες της Καρυάτιδας στο Βρετανικό Μουσείο, εκείνης που λέει: «I am Greek I want to go home»
αν ήξεραν…
αν ήξερε η Καρυάτιδα; Την έχουν ρωτήσει άραγε; Πώς μετά βεβαιότητος πιστεύουν ότι θέλει να γυρίσει;
• Στο Βρετανικό Μουσείο επισκέφτηκα την αίθουσα με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, τα κλεμμένα, αναμφίβολα κλεμμένα όπως όλες οι αρχαιότητες από όλον τον κόσμο που το κοσμούν ως λάφυρα της πάλαι ποτε Αυτοκρατορίας.
Εντουτοις, τα είδα με την ησυχία μου – ναι συγκινήθηκα – και το καταχάρηκα, και τις φωτογράφησα και κανείς δεν μου είπε ΝΟ PHOTOS PLEASE..εδώ ένιωθα διαρκώς ένα σφίξιμο, την απαγόρευση, μια επίδειξη του design, ένα δήθεν…
• Γιατί ειδικά εδώ ο επισκέπτης υφίσταται την ταπείνωση του ηλεκτρονικου ελέγχου σώματος και χειραποσκευών σαν να πρόκειται να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο (για αυτό τόσοι αεροσυνοδοί)
Σε τι υπερέχει ο χώρος αυτός από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ή από το Βρετανικό Μουσείο ή το Μουσείο της Περγάμου;
• Ο Τρισώματος (που δεν φωτογράφησα αλλά φαντάζομαι τον ξέρετε) υπερέχει από τον Εφηβο των Αντικυθήρων; (Θεέ μου τι λέω)
Ο Τελεσφόρος που δεν βλέπετε ακριβώς στη φωτό, σε τι υπερέχει από το Προσφυγάκι (το άγαλμα που κρύωνε;)
Γιατί να μην συνομιλήσουν στη σκέψη μου, για τι να μην μπορώ με την ησυχία μου να τα οικειωθώ;
Γιατί να μην φωτογραφήσω την Κόρη με τα κλειστά πορφυρά παπουτσάκια που ήταν σαν πασουμάκια ανατολίτικα;
Τον ήρωα μέσα στο σανδάλι; Και το ανεξιχνίαστο φίδι;
Τον αυλητή με το κοριτσάκι στο αγγείο;
• Τόσος θόρυβος για το κενό. Το Μουσείο της Απουσίας. Για αυτά που δεν έχουμε…Για να διεκδικούμε και να ξοδεύουμε για να αποδείξουμε τη μαγκιά μας…
• Μπορεί να μην αρέσει αυτό που θα πω, αλλά αν ήμουν μια Καρυάτιδα από αυτές τις πέντε, μπορεί να ήθελα να το σκάσω από αυτό το Μουσείο….Και για αν μην παρεξηγηθώ, αν σας πω ότι θα ήθελα να ξενιτευτώ – κάτι που το σκέφτομαι σοβαρά και πολλοί άλλοι μαζί μου αυτή την εποχή, άντε να πάω στο παλιό μου σπίτι στο παλιό Μουσείο της Ακρόπολης, και ας ήταν στριμωγμένα…
Η να πάω στο Εθνικό Αρχαιολογικό…Με τη Φρασίκλεια παρέα, με την στήλη της Ηδίστης, τον Αρπιστή, τους πνιγμένους του ναυαγίου των Αντικυθήρων.
Δεν θα μου κακοπήγαινε καθόλου…



Φωτό: Tελεσφόρος
Πήλινο άγαλμα του 2ου π. Χ. του γιου του Ασκληπιού, από το Μουσείο της Stara Zagora στη Βουλγαρία, επειδή δεν επιτρεπόταν να έχω φωτογραφήσει το αγαλματίδιο του Τελεσφόρου στο Μουσείο της Ακροπόλεως
Από εδώ: http://www.lessing-photo.com/search.asp?a=1&kc=202020202980&kw=TELESPHOROS%2C+GOD+OF+HEALTH&p=1&ipp