Ο Γραφιάς και Εκείνο: για την έμπνευση σε μια πράξη

ΓΡΑΦΙΑΣ: Έλα φανερώσου. Έχω περάσει νύχτες ξάγρυπνος μπροστά στο άσπρο χαρτί, ώρες μπροστά στο χειρόγραφο να φυσώ τον καπνό και να καμώνομαι πως βλέπω εντός του…

Μουτζουρώνω και δεν…

ΕΚΕΙΝΟ:  Φαντάσου τον Αυγερινό να βγαίνει από τη ράχη του βουνού...Να γλυκοχαράζει και δυο κορίτσια όμοια σαν δυο σταγόνες νερό να ξεκινούν…

ΓΡΑΦΙΑΣ: Πες μου ακόμα. Σκύβω στο χαρτί μου και δεν βλέπω τα χαρακτηριστικά τους. Μόνο την ομοιότητά τους βλέπω. Σαν σε καθρέφτη η μια και η άλλη. Να είναι αδελφές;  Να ξεκινούν να φέρουν νερό; Να ξεκινούν για το ποτάμι. Και θα δουν κάτι; Θα συναντήσουν κάποιον στο δρόμο; Το γιο του βασιλιά; Θα ζητήσει τη μια σε γάμο; Ποιαν από τις δυο; Θα ζητήσει την καλή; Και η κακή; Τι θα κάνει η κακή; Θα την καταραστεί; Θα καταραστεί την αδελφή της; 

Αυτό μου ζητάς να πω; Να αφηγηθώ την ιστορία της ζήλειας της; 

ΕΚΕΙΝΟ: Φαντάσου έναν νεαρό ιππότη  το πρωί στον Πύργο του. Τα παντζούρια να ανοίγουν σαν φτερά πεταλούδας; Να τον φωτίζει ο ήλιος και να είναι έτοιμος να ξεδιπλώσει τη ζωή του. Από περιπέτεια σε περιπέτεια, από κατόρθωμα σε κατόρθωμα, από άθλο σε άθλο…

ΓΡΑΦΙΑΣ: Πρέπει να φανταστώ τη μορφή του. Να είναι όμορφος, στην εφηβεία ακόμα για να έχω να γράφω τις περιπέτειές του. Ένα χνούδι να φυτρώνει μόλις στα χείλη του, τα μάτια του να είναι μενεξεδιά – μάτια λίμνες που να βυθίζεσαι σ’ αυτά, - το κορμί του να είναι ευκίνητο και ρωμαλέο, το άλογό του να τον λατρεύει και να υπακούει στη σκέψη του…

Και μετά τις Κυράδες που θα του κεντήσουν το μαντήλι του…Μέχρι που μια ντυμένη στα πράσινα θα κατεβεί για να ταΐσει τα παγώνια…

ΕΚΕΙΝΟ: Η μάνα του…

ΓΡΑΦΙΑΣ: Γιατί μου το κάνεις αυτό; Πες μου άλλο; Δεν ήταν η μάνα του. 

ΕΚΕΙΝΟ: Είναι κάποιοι που δεν μπορούν να αγαπήσουν άλλη από μάνα τους. Φαντάσου εκείνον σε μια γόνδολα, με τουήντ κουστούμι, να σκουπίζει το πρόσωπό του με το μαντίλι του και να κατευθύνεται στο Οτέλ ντε Μπαιν…

ΓΡΑΦΙΑΣ: Για διακοπές. Και θα συναντήσει εκείνη την οικογένεια…Την κόμισα από τη Ρωσία

ΕΚΕΙΝΟ: την Πολωνία...

ΓΡΑΦΙΑΣ: Ναι και να τον κάνω να κυκλοφορεί με την εμμονή καρφωμένη στο στήθος του και να ψιθυρίζει σ’ αγαπώ για έναν δεκατετράχρονο…

ΕΚΕΙΝΟ: Υπέροχο έργο

ΓΡΑΦΙΑΣ: Αλλά έχει γραφτεί

ΕΚΕΙΝΟ: όλα έχουν γραφτεί. Οι ήρωες είναι εκεί και περιμένουν τον νέο βιογράφο τους για να τους οδηγήσει να ξαναζήσουν τις ίδιες περιπέτειες. Να τους βοηθήσει να ξανακάνουν με χάρη τα ίδια λάθη. Να γίνει η ζωή τους ορόσημο. Ο Γουσταύος του Άσενμπαχ δικαιούται άλλη μια φορά μια ελεγεία για το πάθος του…Για το μόχθο, το θάνατό του…

ΓΡΑΦΙΑΣ: Θέλω έναν δικό μου ήρωα. Να αναδυθεί μαζί σου από το βυθό. Μαύρος και στιλπνός από τα βάθη να λάμψει από την πένα μου, να γεννηθεί και όλα για αυτόν να είναι πρώτη φορά…

Τι θες να σου δώσω για να μου τον χαρίσεις;

ΕΚΕΙΝΟ: όλα έχουν συμβεί. Όλα έχουν ξαναγραφτεί…Ο ήρωάς σου θα φέρει το Χρυσόμαλλο δέρας, θα κοιμηθεί με τη μάνα του, θα κλέψει τη Γκουίνεβιρ, θα κυνηγήσει μια φάλαινα, θα σκοτώσει μια γριά, θα μου πουλήσει την ψυχή του, θα καταδικαστεί από την Ιερά εξέταση, θα κερδίσει στο σκάκι…διάλεξε

ΓΡΑΦΙΑΣ: Να τραβώ από τα βάθη, να αντιμετωπίζω τους δαίμονες και τα σκυλόψαρα που ελλοχεύουν, να σε παρακαλώ να σε ικετεύω…Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρχω...Τι θες να σου δώσω…

ΕΚΕΙΝΟ: Κι αυτό, μόνος  θα πρέπει να το βρεις…

Πόλυ Χατζημανωλάκη

29 Νοεμβρίου 2012

Εικόνες από: http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/editorschoice/1830_faust.jpg

http://i.ytimg.com/vi/aB22qeZWSDE/0.jpghttp://www.blairmojo.com/write/graphic/death_in_venice.png

http://www.canvaz.com/waterhouse/waterhouse-9.jpg