Δίπτυχα, παράφοροι φόνοι και το ασήμαντο βήμα του χρόνου (για την παράσταση Κοριολανός – Ιούλιος Καίσαρας του Σαίξπηρ στο θέατρο της οδού Κυκλάδων)

Κοριολανός – Ιούλιος Καίσαρας μια παράσταση δίπτυχο που είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω χτες Χριστούγεννα  στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή. Μια διασκευή μια αντίστιξη των δύο  Σαιξπηρικών έργων, διασκευή οπωσδήποτε ώστε να διαφανούν «οι μηχανισμοί της εξουσίας». Δυο υποθέσεις τυραννοκτονίας σε μια τόσο μακρινή και δύσκολη εποχή που  είναι όλο και λιγότερο αυτονόητο να ζυγίσει ο θεατής τα διακυβεύματα, την τιμή και το καθήκον, την αγάπη και την αφοσίωση, την παράφορη φιλία – τα λεπτά νήματα των σχέσεων όπως μεταφέρονται σε κείμενα όλων των εποχών.

Στην παράσταση πήγα εκ των προτέρων συγκινημένη, γιατί δεν είχα δει ποτέ επί σκηνής Ιούλιο Καίσαρα – το κείμενο το είχα διαβάσει θυμάμαι σε τρυφερή ηλικία – το είχα διδαχτεί για την ακρίβεια και θυμάμαι ακόμα το ύφος του Ολλανδού δασκάλου μου των Αγγλικών στη Ρόδο, που απάγγελε με στόμφο τον επικήδειο του Μάρκου Αντώνιου – but Brutus is an honourable man. Πήγα με αγωνία και έφυγα ενθουσιασμένη. Από την δραματουργική συρραφή των δυο κειμένων – ένας ολοζώντανος Κοριολανός επί σκηνής στο πρώτο μέρος, αριστοκρατικός, σφριγηλός από μια συνέργεια του θιάσου που καθήλωνε το κοινό – που αποφάσισε να περάσει εκεί Χριστούγεννα Η μια πλευρά της τυραννοκτονίας και μετά η άλλη, στο δεύτερο μέρος, με ένα θίασο γυναικών – μια εξαιρετική ιδέα με τέσσερις γυναίκες στο ρόλο του Βρούτου, του Κάσιου, του Κάσκα και του Μάρκου Αντώνιου. Οι μηχανισμοί της εξουσίας από τη μια, η ανθρώπινη συνείδηση και η αναποφασιστικότητα από την άλλη. Συναρπαστικός ο Μάρκος Αντώνιος έως σπαρακτικός στον επικήδειο (η Αγλαία Παππά) θυμόμουν τους χαμηλόφωνους υπαινιγμούς του δασκάλου – an honourable man – και πήγαινα στο παρελθόν, στο κείμενο που το έβλεπα να ζωντανεύει μπροστά σε ένα σεντονι, στο μανδύα – σώμα του νεκρού Καίσαρα

Με συγκλόνισε όμως η αμφιβολία του Βρούτου. Χαμηλόφωνη, στοχαστική- ο αναποφάσιστος προπομπός του Άμλετ. Η Σοφία Φιλιππίδου τον ερμήνευσε ανασκάπτοντας στο εσωτερικό της ψυχής του,  στην ιστορία, στον Πλούταρχο, στις ίδιες τις πηγές του Σαίξπηρ, δημιουργώντας ένα χαρακτήρα ανθρώπινο ακροβατώντας ανάμεσα στην αγάπη και την τιμή – τόσο δύσκολο να μεταφερθεί να αγκιστρώσει στην εποχή μας.
Τόσοι υπαινιγμοί, το φάντασμα του Καίσαρα, προάγγελοι άλλων συγκρούσεων, παράφορων, εσωτερικών, συντριπτικών.  Και πάντα το θέατρο.

Και η ερμηνεία της Κωνσταντίνας Τακάλου η μεταμόρφωση από μητέρα του Κοριολανού σε ανδρόγυνο Κάσιο – διεκδικεί αριστεία και για τους δύο χαρακτήρες που εμψύχωσε.

Η παράσταση, ένας αναστοχασμός για τέτοια περάσματα, από μέσα στο έξω, με έντονες φωτοσκιάσεις από άλλα Σαιξπηρικά κείμενα – δεν μπορώ να συγκρατήσω τώρα αλλά αντηχούσαν πολλές φορές τα λόγια σε κάτι γνωστό , σε κάτι βαθύ διαχρονικό από άλλα έργα, μέχρι το τελικό Το Αύριο και το αύριο και το ασήμαντο βήμα του χρόνου οι αράδες από τον Μάκβεθ μετά που  η Σοφία Φιλιππίδου ως Βρούτος έχει αυτοκτονήσει, και υποκλίνεται στο κοινό όρθια κλείνοντας το έργο, ένα γαϊτανάκι μέσα στο χρόνο, η Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Πωλ Ώστερ με τα ίδια λόγια, ο χρόνος ο αληθινός, που σέρνει το βήμα του και εμείς παιδευόμαστε και αγαλλιούμε με ποίηση και Σαίξπηρ και θέατρο.

Μια παράσταση που θα χαρείτε και με το μυαλό και με την καρδιά που θα σας κάνει να πετάξετε.

Στο θέατρο της οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής
Στοιχεία παράστασης εδώ: https://www.ert.gr/xorigies/koriolanos-ioylios-kaisaras-sto-theatro-odoy-kykladon-leyteris-vogiatzis/
  

https://www.ert.gr/xorigies/koriolanos-ioylios-kaisaras-sto-theatro-odoy-kykladon-leyteris-vogiatzis/

οι φωτογραφίες από τον πιο πάνω σύνδεσμο και από το
https://www.culturenow.gr/koriolanos-kai-ioylios-kaisaras-toy-oyilliam-saixpir-sto-theatro-tis-odoy-kykladon/