Τα φιλντισένια κουμπάκια της Έμιλυ Ντίκινσον

H ΄Εμιλυ Ντίκινσον ταξιδεύει
Έγκλειστη στον κήπο της
Στο πατρικό της, το δίπατο αρχοντικό στο Άμχερστ
Αγκαλιά με τη Βίβλο

Ταξιδεύει στο χρόνο από Γενέσεως κόσμου
Προσηλώνεται στο ρυθμό των λουλουδιών
Που ανοίγουν τα πέταλά τους το πρωί
Και τα καληνυχτίζει όταν κλείνουν το βράδυ
Συνοδεύει τον ποιητικό της Νάρκισσο
Που οδηγεί τα κορίτσια στη Χώρα του Θανάτου
Χαμογελά αδιόρατα στην εσωστρεφή Mιμόζα
Σαν να της στέλνει ένα μικρό σημείωμα συμπάθειας
Το σεντούκι της – έτοιμη να σαλπάρει – με τις αποσκευές της
Γεμάτο με τα ποιήματα που θα βρεθούν μετά θάνατον
(γράφει για την αιωνιότητα)
Στοίβες από φθινοπωρινά φύλλα χαρτιού
Περιμένουν τον επιμελητή που θα τα αριθμήσει
Αφήνει τα παγοθραυστικά των ποιητών του μέλλοντος
Να διασχίσουν το φόρεμά της σαν θάλασσα
Να τη γδύσουν
(Το πολικό τοπίο, η μοναξιά του)
Τα φιλντισένια του κουμπάκια να πέφτουν
1, 2, 3, 4…
Την ώρα που εκείνη κοιτά από το παράθυρο
Με τηλεσκόπιο
Σαν καπετάνιος στο τιμόνι του πλοίου
Πέρα από το Άμχερστ και το όρος Χόλυοκ
Διακρίνει τα νησιά Λοφότεν
Τα φιορδ της Νορβηγίας
Κάθε Νοέμβρη…

Πόλυ Χατζημανωλάκη
Νοέμβριος 2012


Εικόνα απόhttp://25.media.tumblr.com/tumblr_ltutx6mzsS1qzgvv4o1_500.jpg