Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα του Βαλντάρο

Δυο σκελετοί ερωτευμένοι
Βρέθηκαν πριν λίγα χρόνια κοντά στη Μάντουα της Ιταλίας
Στο Βαλντάρο

Να που κάποια μέρα, αναπόφευκτα, θα σε παντρευτώ
Και άνθη πορτοκαλιάς θα φορέσω
Και φόρεμα λευκό
Και στα σκαλιά της εκκλησίας
θα ανέβω
(εκείνη)

Και θα σε περιμένω εκεί
Με το δαχτυλίδι στην τσέπη
Για να σου ορκιστώ
(αυτός)

Θυμάσαι που μας χώριζε η φωνή του κορυδαλλού
Που τραγουδεί παράφωνα και το χωρισμό γλυκαίνει;
Από την αγκαλιά μου σε έπαιρνε όπως σε αναζητούσε η μέρα;

Θυμάσαι που σου ζήταγα να μου γράφεις κάθε ώρα της μέρας;

Να λοιπόν που είμαστε έξι χιλιάδες χρόνια ερωτευμένοι
Έξι χιλιάδες χρόνια δεν ακούστηκε ο κελαηδισμός που θα μας χωρίσει

Ο τάφος, ένα μαγικό κουτί με τόσες εκπλήξεις
η κούπα με το δηλητήριο
και το στεφάνι
το πέπλο
το ξίφος του
ένα θεατρικό έργο που θα γραφόταν χιλιάδες χρόνια αργότερα
θαύματα και μια άβυσσος
μια μουσική και όλο υποσχέσεις

Δυο σκελετοί αδελφωμένοι
Σαν τη δική μας όμως την υπόσχεση καμιά άλλη δεν κρατήθηκε

Πόλυ Χατζημανωλάκη
Οκτώβριος 2012


Η φωτό με τους δύο σκελετούς σε μια αγκαλιά 6000 χρόνων που βρέθηκαν στο Βαλντάρο της Ιταλίας, είναι από τον τοίχο της αρχαιολόγου  Peggy Ringa στο facebook