Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Δύο άνδρες σε ώρα παιχνιδιού

.
.

Δύο άνδρες σε ώρα παιχνιδιού
Η φωτογραφία, τραβηγμένη σε φωτογραφείο, προέρχεται σύμφωνα με τη λεζάντα από το εργαστήριο της σκήτης του Αγίου Ανδρέα και αλιεύτηκε από το φωτογραφικό αρχείο
Athosmemory.com. Επομένως είναι σκηνοθετημένη και κινεί ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον γιατί η στάση των δύο ανδρών είναι τόσο φυσική σαν να μην έχουν συνειδητοποιήσει την παρουσία του φωτογράφου που έδωσε τις σκηνικές οδηγίες.

Ο γεροντότερος δείχνει αμηχανία, δεν κοιτά καθόλου το φακό. Ο νεότερος με ένα μισοκρυμμένο χαμόγελο τον προκαλεί να συντονίσει τα χέρια του με τα δικά του στο παιχνίδι τους.

Ποια αιτία να τους οδήγησε στην αίθουσα του φωτογραφείου στις Καρυές και αντί να αντικρύσουν με επισημότητα το φακό αποφάσισαν να καθήσουν στο χαλάκι; Μια στάση ασυνήθιστη, εκτός αν πρόκειται για μουσουλμάνους. Ο νεότερος έχει βέβαια βγάλει τα παπούτσια του - φαίνεται καθαρά ότι έχει μείνει με τις κάλτσες αλλά τα πασουμάκια που είναι ριγμένα μπροστά τους δεν πρέπει να ανήκουν σε αυτόν, δεν ταιριάζουν με τα φράγκικα ρούχα και το λαιμοδέτη.
Αυτός είναι που κινεί τα νήματα, φαίνεται καθαρά, έτσι που σκύβει με τρυφερότητα προς τον γέροντα, σαν να θέλει να τον κάνει να ξεχάσει κάτι, σαν να θέλει να του αποσπάσει την προσοχή.
Ισως ο γέροντας να έχει καταβληθεί από την ανάγνωση της επιστολής που βρίσκεται πεσμένη ανάμεσά τους, με την γραμμένη όψη στραμμένη προς τον νεότερο.

Τι παιχνίδια να είναι αυτά που παίζονται με τα χέρια...Μοιάζουν λίγο με το παιδικό “περνά περνά η μέλισσα” όπου οι παίχτες όρθιοι χτυπούν τις παλάμες τους ταυτόχρονα σχηματίζοντας αψίδα για να περάσουν από κάτω οι άλλοι. Εδώ όμως ο ένας έχει σηκώσει τα δυο του χέρια μπροστά του με συγκατάβαση, ενώ ο νεότερος με το ένα χέρι είναι έτοιμος να χτυπήσει την μια παλάμη ενώ με το άλλο τον ακουμπά με τρυφερότητα στο γόνατο.

ΥΓ. 30/09/2008

Η παρακάτω φωτογραφία από το Μουσείο της Χώρας στην Πύλο, ανέβηκε σαν σχόλιο στο σχόλιο του Ανώνυμου φίλου που αναφέρθηκε στην καθυστερημένη ωρίμανση των ανδρών και στη στερεότυπη φράση "οι άντρες είναι πάντα παιδιά".

Επειδή - χωρίς να παραβλέπω τις διαφορές στις ιδιοσυγκρασίες μεταξύ των φύλων - αυτού του είδους οι απόψεις ακόμα και όταν έχουν προκύψει από "ερωτηματολόγια" και κοινωνιολογικές έρευνες ενδέχεται να είναι ανατροφοδότηση στερεότυπων κατά την ανατροφή, όπως το αγόρι παίζει και το κορίτσι είναι υπεύθυνο κλπ. κλπ. θυμήθηκα τις δυο γυναίκες τις Πύλου (ίσως να είναι η A- re - ka - sa - da - ra και η φίλη της από την ανάρτηση http://waxtablets.blogspot.com/2008/07/3000_26.html)

Μακριά από μένα κάθε διάθεση παλιμπαιδισμού, αλλά βρίσκω και αυτή τη σκηνή στην τοιχογραφία εξ ίσου ενδιαφέρουσα με τη φωτογραφία από τον Άθω.

Όλοι παίζουν. ΄Ανδρες και γυναίκες. Από την εποχή του Ομήρου και πιο πριν. Και ο Παλαμήδης με τα παιχνίδια του και οι φίλες της Ναυσικάς με το τόπι τους.


Δύο γυναίκες σε ώρα παιχνιδιού

Από το Μουσείο της Χώρας στην Πύλο

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα παιδιά όλων των ηλικιών παίζουν παιχνίδια. Σε κοινωνικό επίπεδο ανάμεσα σε πολλά βιβλία που κυκλοφορούν μου έρχεται στο μυαλό ένα που τιτλοφορείται: "Παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι". Σημειώνεται η πάγια γνώμη των γυναικών που αφορά την καθυστερημένη ωρίμανση των ανδρών: "οι άντρες δεν μεγαλώνουν ποτέ" ή οι άντρες είναι μικρά παιδιά". Αν και άντρας το προσυπογράφω.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Ο Blogger δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω εικόνα από σχόλιο. Παραπέμπω λοιπόν στην εικόνα του υστερόγραφου.

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνοι! Και οι γυναίκες παίζουν αλλά με χάρη όσο και εντονώτερη αίσθηση του κινδύνου να αποτύχουν ή να πληγωθούν. Παίζουν ανάλογα με την περίπτωση, με λεπτούς ή λεπτότερους χειρισμούς που γίνονται απλούστεροι όσο ανεβαίνει το διανοητικό τους επίπεδο και αυξάνει ο βαθμός δυσκολίας των προβλημάτων που καλούνται να λύσουν.