Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Η Γυναίκα και το κουνέλι




Η φωτογραφία της κυρίας με το κατοικίδιο κουνέλι του 1911 κάπου στην Αμερική προέρχεται από το Ιστολόγιο Old Picture of the day (http://old-photos.blogspot.com) από όπου έχω κατά καιρούς «δανειστεί» φωτογραφίες. Από εκεί είναι η φωτογραφία του ΄Εντισον με τη συσκευή του στην εναρκτήρια ανάρτηση του blog, από εκεί είναι και η γυναίκα με τη γραφομηχανή στην ανάρτηση με την Υπόθεση ταυτότητας του Σέρλοκ Χολμς και το μυστήριο με την χαλασμένη γραφομηχανή.

Στην ανάρτηση με το κουνέλι, που έγινε στις 6 Οκτωβρίου ο blogger του Old Picture of the day, που πρέπει να είναι εκπαιδευτικός αν κατάλαβα καλά από προηγούμενες αναρτήσεις του σχολιάζει ανάλαφρα το πώς το κουνέλι από κατοικίδιο έγινε φαγώσιμο και πώς κάποια ζώα όπως οι σκύλοι και οι γάτες διατηρούν την προνομιακή ιδιότητα του κατοικίδιου ενώ το πρόβατο η αγελάδα και το κουνέλι από σύντροφοι έγιναν φαγητό. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη τότε στα στάδια της εξημέρωσης των ζώων και αν υπάρχουν εκπεσόντα ζώα που ήταν πρώτα σύντροφοι και μετά αρχίσαμε να τα τρώμε. Η ιδέα πάντως του ανθρώπου που επειδή πεινά αποφασίζει να φάει το σύντροφό του δεν μας είναι ξένη, ούτε προκαλεί αποτροπιασμό. Το αρνάκι του Πάσχα είναι ένα παράδειγμα. Όσοι από μας έχουν ζήσει στην επαρχία, θυμούνται αυτή την αντιφατική σχἐση. Ερχόταν στο σπίτι, το χαϊδεύαμε, το αγαπούσαμε και μετά το συναντούσαμε στο τραπέζι και το τρώγαμε. Όσο σπαρακτική εμπειρία και να ήταν, την ξεπερνούσαμε εύκολα.
Άφησα ένα σχόλιο στο μπλογκ με τις παλιές φωτογραφίες για μια ιστορία κουνελοφαγίας και αγάπης. Πρόκειται για την ιστορία της αγαπημένης του Νταλί την Γκαλά - λέγεται ότι την διεκδικούσε και ο Ζαν Κοκτώ - και το κουνέλι τους. Είχαν λέει ένα κουνέλι, που το αγαπούσαν πολύ, σαν παιδί τους. Το φρόντιζαν, το πρόσεχαν, το χτένιζαν, μπορεί και να το πήγαιναν περίπατο, όπως η κυρία στη φωτογραφία. Από ότι φαίνεται όμως δεν υπήρχαν οι σημερινές ευκολίες στα ταξίδια όπου το κατοικίδιο σε κλουβί ταξιδεύει μαζί με τις αποσκευές στα πλοία – για τα αεροπλάνα δεν γνωρίζω καθόλου τι ισχύει – και έτσι έπρεπε να το πάρουν απόφαση ότι το κουνέλι τους έπρεπε να το αποχωριστούν. Κανονικά ο Νταλί θα είπε το νέο στην καλή του και εκείνη αφού ξέσπασε σε μια κρίση ημικρανίας και δεν ήθελε να τον δει, τόσο που εκείνος φοβήθηκε ότι αυτή τη φορά θα τον εγκαταλείψει, πήρε το κουνέλι της, Αρτούρο το έλεγαν αν δεν απατώμαι, και κλείστηκαν στην κρεβατοκάμαρά της. Τον άφησε για ώρες να βηματίζει απελπισμένος στο διάδρομο και να καπνίζει τα πούρα του, το ένα μετά το άλλο.
Το βράδυ η Γκαλά ξεκλείδωσε το δωμάτιο, πρόβαλε στην πόρτα με τον Αρτούρο στην αγκαλιά, έριξε ένα μυστηριώδες βλέμμα στον Σαλβατόρ και είπε:
"Σήμερα θα φάμε στο μπλε σαλόνι
". Η συνέχεια θυμίζει λίγο Σιωπή των αμνών και το "I have a friend for dinner". Και έτσι λένε, ενώθηκαν οι δυό τους με τον Αρτούρο για πάντα.

Η τρύπα του λαγού του Σαλβαδόρ Νταλί(1)


Ο Νταλί έχει αφιερώσει μια σειρά από λιθογραφίες στην Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων, από όπου και η ιστορία με το κουνέλι που περνά βιαστικά και κοιτά την ώρα πριν χωθεί βιαστικά στην τρύπα του και το ακολουθήσει η Αλίκη. Από εκεί προέρχεται και η Τρύπα του Λαγού της φωτογραφίας. Τρύπα του Λαγού ονομάζεται και ένα νεανικό αστυνομικό μυθιστόρημα του Πήτερ Άμπρααμς (με πολλές αναφορές στο Σέρλοκ Χολμς) και νομίζω ένα λαγούμι του λαγού υπάρχει στο τέλος του μυθιστορήματος της Ευγενίας Φακίνου ποιος σκότωσε τον Μόμπι Ντικ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο του Colin Bruce με τίτλο Τα κουνέλια του Σρέντιγκερ, με θέμα τη θεωρία των παράλληλων κόσμων στην κοσμολογία. Η μανία των επιστημόνων να χρησιμοποιούν κουνέλια για τις μεταφορές και τα παραδείγματά τους - όπως ο Λεονάρντο ντα Πίζα με τα κουνέλια του που ανακάλυψε την ακολουθία Φιμπονάτσι με έκαναν να υποψιαστώ την ύπαρξη μιας μυστική σέκτας, των Λαπίνων που είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με τα κουνέλια. Οι Λαπίνοι εμφανίζονται στις Μέλισσες του Κάλβου, όπου υπάρχει και αναφορά στην ιστορία του Νταλί, της Γκαλά και του Αρτούρο.

(1) Στο http://artsgalleria.homestead.com/Dali/Dali_Rabbit3.jpg

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή κυρία,

πολύ ωραία ανάρτηση. Συγχαρητήρια για το blog σας.
Που μπορώ να βρω περισσότερα για αυτή την αίρεση;

Elias

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Elias,

Ευχαριστώ για το ευγενικό σου σχόλιο. Για την αίρεση που ρωτάς δεν ξέρω πολλά. Απλά υποψιάστηκα την ύπαρξή της. Υποψιάζομαι ακόμα ότι δεν πολυθέλουν να διαρρεύσουν πληροφορίες που τους αφορούν. Υποτίθεται ότι είχαν την εμπειρία της μετάβασης σε ένα νοητό σύμπαν κατοικούμενο από κουνέλια, με τοπολογικούς χώρους τρύπες και λαγούμια που τους επιτρέπουν να παίζουν και να τρέχουν ελεύθερα αλλά και σε αυτούς που το επισκέπτονται να εμπνέονται και να ανακαλύπτουν νέες ιδιότητες των αριθμών και όχι μόνο.
Ελπίζω να το κατάλαβες οι Λαπίνοι τι σημαίνουν…

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπητή κυρία Χατζημανωλάκη, πραγματικά απολαμβάνω να διαβάζω τα κείμενά σας και χαίρομαι ιδιαίτερα που διαπιστώνω μια άνθηση του χιούμορ σας, που έτσι κι αλλιώς υπήρχε σε πολλές σας αναρτήσεις. Τα στοιχεία που φαίνεται να βαραίνουν, κατά τη γνώμη μου, στην υποβάθμιση του κουνελιού από τον άνθρωπο από κατοικίδιο ζώο και φίλο σε έδεσμα είναι τα ακόλουθα: - η έντονη αναπαραγωγική δραστηριότητα του ζώου που υποδεικνύει στον άνθρωπο τη δυνατότητα που παρέχεται να εκμεταλλευθεί εμπορικά το κρέας του ζώου,
- η επιβολή της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω σε ένα ζώο, λόγω του φθόνου που αισθάνεται γι' αυτό, επειδή το κουνέλι, ως κοντινός συγγενής του λαγού, έχει εξαιρετικές ικανότητες επιβίωσης, καθώς τρέχει ταχύτατα και κρύβεται αποτελεσματικά σε τρύπες που σκάβει στο έδαφος, - η απαλότητα του τριχώματός του, που είναι εκμεταλλέυσιμο και ως γούνα, έστω και μέτριας ποιότητας σε σχέση με το τρίχωμα άλλων ζώων και
- το γεγονός πως είναι αθόρυβο αλλά εντελώς απείθαρχο, σύμφωνα με τους ανθρώπινους κοινωνικούς κανόνες.
Τώρα, όσον αφορά τη σύνδεση της γυναίκας με το κουνέλι, αν ανατρέξουμε στα χαρακτηριστικά του ζώου που ήδη αναφέρθηκαν, νομίζω πως μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή. Στην εποχή της υπερπροσπάθειας για την εξασφάλιση της εργασίας μας και ταυτόχρονα στα χρόνια της ερωτικής απελευθέρωσης της γυναίκας και του ανθρώπου γενικότερα, είναι επόμενο να υιοθετούμε σύμβολα ζώων όπως το κουνέλι που μπορούν να τρέχουν γρήγορα, να κρύβονται αποτελεσματικά και να ερωτοτροπούν ασταμάτητα!

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Αγαπητέ μου Gde_X,

ευχαριστώ πολύ για το ευγενικό σου σχόλιο και τις εύστοχες παρατηρήσεις. Μια επιφύλαξη μόνο: Η αναφορά στα εκπεσόντα ζώα δεν αποτελεί δική μου άποψη αλλά διατυπώθηκε από τον καλό αμερικανό blogger που του κλέβω - ποιητική αδεία - τις φωτογραφίες.

Χωρις να ειμαι ειδική, πιστεύω ότι αυτή η άποψη παραπέμπει σε ένα κήπο της Εδεμ όπου ανθρωπος, λύκοι, σκύλοι, πρόβατα και κουνέλια ζουσαν αρμονικά ώσπου ο άγγελος μας έδιωξε και οι μισοι άρχισαν να κυνηγουν τους άλλους μισους για να τους φάνε.
Νομίζω ότι μάλλον περάσαμε απο μια φαση κυνηγιού και εξημέρωσης όπου καποια ζωα έγιναν βοηθοί του ανθρώπου στο κυνήγι και άλλα τα κρατουσαμε για να τα φαμε αργοτερα.

Βέβαια αυτή η διαφοροποιηση μοιάζει με έκπτωση από μια προτερη κατάσταση ολικής αγριότητας - ή παραδείσιας ηρεμίας.

Τη διάκριση ανάμεσα σε λαγό και κουνέλι δεν την είχα κάνει και δυστυχώς ο Αρτούρο θα στεναχωρηθεί μια και αυτός που κλέβει την παράσταση στη λογοτεχνία είναι ο Λαγός του Λιούις Κάρολ.

Βέβαια από τον κινηματογράφο έχουμε κι άλλους σταρ όπως τον Μπανγκς Μπάννυ ( νομίζω λαγός) και τον Πήτερ Ράμπιτ (αυτός πρέπει να είναι κούνελος)

Αόρατη Μελάνη είπε...

Πράγματι ο Bugs Bunny, αν και δηλωμένος κούνελος, έχει κάτι ποδάρες και κάτι αυτούκλες που θα ζήλευε ο κάθε λαγός.

Όσο για το Νταλί και τη Γκαλά, αν περιμένει κανείς λογική από αυτούς τους δυο, θα βγάλει ρίζες! (Την ιστορία με τον Ατούρο την είχα διαβάσει και αλλού.)

Τελικά οι Λαπίνοι υπάρχουν ή είναι και αυτοί αστικός μύθος; Τρέχα γύρευε...

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Αν οι Illuminati του κώδικα Da Vinci είναι αστικός μύθος τότε είναι και οι Λαπίνοι.

Δεν σου φαίνονται περίεργες αυτές οι συνεχείς εμφανίσεις κουνελιών στις κουβέντες γia τους μαθηματικούς;

Είναι σατανικές συμπτώσεις, είναι η ακαταμάχητη διάθεση του ανθρώπου για μυθοπλασία όπως λέει ο Jan Harold Brunvand που εισήγαγε τον όρο του αστικού μύθου (δεν είμαι τόσο ευρυμαθής, τη wikipedia ψάχνω), είναι οι παρασκηνιακές κινήσεις μιας σέχτας που θολώνουν τα νερά...

Στοιχειώδες αγαπητέ μου Watson...

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Πάλι την πάτησα με την βιολογία!!!
Τώρα ξαναδιάβασα την πρώτη σου φράση αμείλικτη αόρατη μελάνη.

Idom είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Idom είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Idom είπε...

Λευτεριά στα κουνέλια!

Ζήτω οι φυτοφάγοι!!

Idom

ναυτίλος είπε...

Πρώτη φορά έρχομαι από δω . Εξαιρετικό blog και απολαυστικά κείμενα . Θα τα ξαναπούμε ...

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Ναυτίλε με τιμά ιδιαίτερα η επίσκεψή σου και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Με χαρά να μας ξανάρθεις.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Μια ελάσσων αναφορά στο ανώνυμο κουνέλι που συνάντησα προσφάτως, διαβάζοντας τον «Απρόσμενο επισκέπτη» της Άγκαθα Κρίστι, μου θύμισε τα κουνέλια που πέθαιναν μαζικά στο πάρκο του Πανεπιστημίου στις Βρυξέλλες το 1982 από την αρρώστια των κουνελιών, την μυξωμάτωση. Νεκρά κουνέλια σκορπισμένα παντού ήταν η πρώτη εντύπωση που είχες όταν πλησίαζες το πανεπιστήμιο. Τότε δεν ήξερα για τους Λαπίνους και ότι αυτοί οι μαζικοί θάνατοι κουνελιών ήταν ενδεχομένως προειδοποιήσεις της σέχτας προς τους άφρονες επιστήμονες που έστρεφαν την έρευνά τους στις τεχνολογικές εφαρμογές και τα ευρωπαϊκά προγράμματα χωρίς να σέβονται την αξία της καθαρής γνώσης.

Το πάρκο ερήμωσε και μόνο μετά από πολύν καιρό εμφανίστηκαν ξανά – σαν να φύτρωσαν από τη γη – νέα χαριτωμένα γκρίζα κουνέλια.

Η μυξωμάτωση ήταν που οδήγησε στον άλλο κόσμο τα κουνέλια στον τεράστιο κήπο του Ρίτσαρντ Γουόρικ στο βιβλίο στης Αγκαθα Κρίστι και τα γλύτωσε από τα κακεντρεχή παιχνίδια σκοποβολής εις βάρος τους. Την πλήρωσαν οι σκύλοι, οι αδέσποτες γάτες και η κυρία που ήρθε να πουλήσει εισιτήρια για το τοπικό πανηγύρι, καθώς που ο αδίστακτος Ρίτσαρντ έστρεψε το όπλο το πάνω της και αυτή για να ξεφύγει «έτρεχε σαν λαγός» όπως καυχιόταν ο ίδιος..

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Οι συνήθεις περιπλανήσεις στο διαδίκτυο αποκάλυψαν άλλη μια πτυχή της υπόθεσης που σχετίζεται με την αίρεση των Λαπίνων. Διάσημη blogger με σπουδές στη Φυσική, αφιερώνει μια εορταστική ανάρτηση του περασμένου Απριλίου, στο αμφιλεγόμενο θέμα: «Η Αναπαραγωγή των κονίκλων και ο δρόμος προς το χάος».
Όλη η ανάρτηση βρίσκεται στο:
http://e-cynical.blogspot.com/2008/04/blog-post_14.html
Επισημαίνοντας σε σχόλιό μου το περίεργον των συμπτώσεων με τους λαγούς τα κουνέλια και τους μαθηματικούς, πήρα μια αινιγματική απάντηση για το λαγό του Ντύρερ.

Τι να σημαίνει άραγε;

Από σήμερα το Cynical μπαίνει στα ιστολόγια που θα παρακολουθώ.