Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Δραπετεύοντας από την αφήγηση: Η δαιμονική επανάληψη της πραγματικότητας και ένα κομπολόι (για την απόδραση του Β. Παλαιοκώστα)

Επ’ αφορμή:
Ο βαρυποινίτης Β. Παλαιοκώστας με τον Αλβανό συνεργάτη του Αλκέτ Ριτζάι δραπετεύουν την περασμένη Κυριακή από τις φυλακές του Κορυδαλλού με ελικόπτερο.

Η απόδραση αυτή, σύμφωνα με τα γραφόμενα στις εφημερίδες και με τα δελτία
ειδήσεων (βλ. π.χ. το άρθρο του Γ. Μαρνέλλου στην Ελευθεροτυπία) έχει πάρα πολλές ομοιότητες με την προηγούμενη δραπέτευσή τους το καλοκαίρι του 2006. Εκτός από το ανεξακρίβωτο της εσωτερικής βοήθειας, η εμπιστοσύνη του πιλότου έχει εξασφαλιστεί από προηγούμενες μισθώσεις του ελικοπτέρου – εμφανίζεται η μοιραία γυναίκα που τον καθησυχάζει και τον ξεγελά , το ελικόπτερο καταλαμβάνεται και ο πιλότος υπό την απειλή όπλου ή χειροβομβίδων οδηγεί το ελικόπτερο στις φυλακές Κορυδαλλού από όπου με ανεμόσκαλα ανεβαίνουν οι δυο δραπέτες. Από την αυλή της Ε΄ πτέρυγας το 2006 - την Γ΄ πτέρυγα τις προάλλες. Στο τέλος, σε απόσταση ασφαλείας – από το νεκροταφείο του Σχιστού τότε/ στο Πολυδένδρι κοντά στο Καπανδρίτι φέτος, οι δραπέτες έφυγαν με μηχανές/με τζιπ.

Λέγεται, ότι το 2006 χάρισαν στον πιλότο ένα κομπολόι. Αυτή τη φορά δεν γνωρίζουμε αν του έδωσαν κάποιο αναμνηστικό δώρο.

Η μυθοποίηση:
Μετά το ξάφνιασμα από το εξωφρενικό - το απίθανο - μιας τέτοιας επανάληψης και τις γνωστές συζητήσεις στα γνωστά παράθυρα όπου ανακαλύπτουμε ξανά τη διαφθορά., αρχίζουν να κυκλοφορούν οι ιστορίες, τα αστεία και τα ανέκδοτα που συνήθως συνοδεύουν – ακολουθούν μια τέτοια είδηση, ως απόπειρα ομοιοπαθητικού εξορκισμού του παραλόγου με το χιούμορ - απορρίπτοντας έτσι την δήθεν εκλογικευμένη - αλλά στην ουσία μυρηκαστικά καταναλωτική - ανάλυση των μήντια.

Η ανεκδοτολογία είναι στην πραγματικότητα η αποδοχή του νονσενς του μη νοήματος σε μια ιστορία του δημόσιου βίου που προκαλεί με τον παραλογισμό της.

Η αίγλη των αποδράσεων από τις φυλακές
Η απόδραση από τη φυλακή είναι – παραβλέποντας το αν ο κατάδικος είναι δικαίως ή αδίκως έγκλειστος – αποτελεί μια περίπτωση επίδειξης επινοητικότητας οργάνωσης και ευφυΐας σε μεγάλο βαθμό. Το άτομο αντιμέτωπο στο σύστημα, καταφέρνει να εξουδετερώσει τα εμπόδια που του στερούν την ελευθερία και το περιορίζουν, επιστρατεύοντας όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Η πολυμήχανη εξυπνάδα αντιμέτωπη με τη δύναμη προσελκύει όχι μόνο το ενδιαφέρον αλλά και τη συμπάθεια του κοινού.
Πριν και από την ιστορία (ας μας επιτραπεί αυτό το αδόκιμο πριν) από την εποχή των μύθων δηλαδή, έχουμε τον πρώτο συμπαθή δεσμώτη τον Προμηθέα που έκλεψε τη φωτιά - κάτι που τον δικαιώνει στα μάτια του κοινού - και την πρώτη απόδραση – το Δαίδαλο και τον Ίκαρο που το σκάνε πετώντας από τον «αχανή» - ανοιχτό από πάνω όπως αναφέρεται στην αρχαία γραμματεία λαβύρινθο στον οποίο τους έχει καταδικάσει αδίκως ο βασιλιάς Μίνωας για να μην αποκαλύψουν το μυστικό του.

Η περίπτωση της απόδρασης από το Αλκατράζ και οι δραπετεύσεις του Πεταλούδα αποτελούν πραγματικές ιστορίες που ιστορήθηκαν σε βιβλία και μετά τη μεγάλη τους επιτυχία έγιναν και κινηματογραφικές επιτυχίες.

Ο Κλιντ Ήστγουντ ενσαρκώνει έναν αληθινό δραπέτη τον Φρανκ Μόρις που με τους δύο αδελφούς ΄Ανγκλιν δραπετεύουν από τη φυλακή - οχυρό – που εφόσον φρουρείται τόσο καλά - είναι συμβολικά άπαρτη – καταφέρνουν βγαίνοντας να την αλώσουν. Όπως και στην περίπτωση του πεταλούδα ο εγκλεισμός θεωρείται άδικος - η ποινή υπερβολικά σκληρή. Το κολαστήριο και τα μαρτύρια των κρατουμένων και το άδικο σύστημα δικαιώνουν την προσπάθειά τους να θέσουν τέλος στον εγκλεισμό με κάθε μέσο.

Οι μύθοι του να βγεις (με δόλο, με πονηριά) από ένα λαβύρινθο ή να μπεις με δόλο σε μια λαβυρινθική/οχυρωμένη πόλη φαίνεται να έχουν πολλές ομοιότητες και ισοδυναμίες. Ο μίτος της Αριάδνης – το σπαρτίον το κόκκινο της Ραάβ στην άλωση της Ιεριχούς από τη μια, ο Δούρειος Ίππος με τους στρατιώτες που κρύβει στην κοιλιά του – η έγκυος γυναίκα ή ο καλόγερος που εξαπατούν τους πολιορκημένους και τους ανοίγουν στην παράδοση του Κάστρου Ωρηάς, από την άλλη.
Η απόδραση κρατουμένου με ελικόπτερο έχει συμβεί ξανά. Βάζοντας να γυρνούν τις μηχανές αναζήτησης μαθαίνει κανείς για αυτό που συνέβη στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Βραζιλία, στη Χιλή - την ίδια ιστορία με μικρές παραλλαγές και τελικά το ελικόπτερο που οδηγεί τους δραπέτες στην ελευθερία.


Το κομπολόι - ταλισμάν: ότι απέμεινε από το μη - παραμύθι
Στο πρόσωπο του δραπέτη συγκεντρωνόταν στις αφηγήσεις μια συμπάθεια της κοινής γνώμης. Ήταν ένας ευφυής Ρομπέν των Δασών που ξέφευγε από τη φυλακή του κακού Ιωάννη για να βοηθήσει τους κατατρεγμένους. Με έκπληξη άκουσα χτες στην εκπομπή «Η μηχανή του χρόνου» που ήταν αφιερωμένη στην υπόθεση Νάσιουζικ την κόρη του Θ. Νάσιουζικ να αναφέρει την εμφάνιση του Ρωχάμη –του θρυλικού δραπέτη – στο εφετείο που δικαζόταν ο Νάσιουζικ. Ο Ρωχάμης, μεταμφιεσμένος σε γριά επειδή ήταν καταζητούμενος, τόλμησε να εμφανιστεί και να προτείνει στον Νάσιουζικ να του οργανώσει την απόδραση. Δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε αν όντως αυτό συνέβη. Το γεγονός είναι ότι προσθέτει αίγλη στο μύθο της απόδρασης.

Στην περίπτωση των κακοποιών της διπλανής πόρτας έχουμε στερηθεί το παραμύθι που συνοδεύει και δίνει νόημα στις ηρωικές δραπετεύσεις. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια της αμφιβολίας για την εγκληματική τους δράση - ένας μάλιστα από τους δύο θεωρείται επικίνδυνος δολοφόνος -. Τα ανακλαστικά της δυσπιστίας και της ανασφάλειας έχουν ενεργοποιηθεί. Ακόμα, το εμπόδιο, οι δυσκολίες του εγκλεισμού, ο αντίπαλος έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Για να γίνεις ήρωας σε μια αφήγηση πρέπει τουλάχιστον να αντιμετωπίσεις μια σοβαρή δυσκολία, να τα βάλεις με το δράκο. Εδώ το σύστημα αυτοπυροβολείται, αυτοκατηγορείται για διαφθορά και τα πράγματα γίνονται τόσο εύκολα για τον ¨ήρωα" που του γυρίζουμε την πλάτη. Η πραγματικότητα μας στερεί το μύθο που θα τη νοηματοδοτούσε ενοποιώντας τα επιμέρους στοιχεία της σε μια ιστορία. Αν ψάξει κανείς στα συστατικά της θα βρει φυσικά κομμάτια από το παραμύθι που θα μπορούσε να σκαρωθεί και δεν έγινε, θα βρει ακόμα και το ταλισμάν, το μαγικό αντικείμενο που αναφέρει ο Προπ στη μελέτη του για τη μορφολογία του παραμυθιού. Μόνο που δεν το βρίσκει ο ήρωας αλλά το χαρίζει στον ανυποψίαστο πιλότο: Το κομπολόι!!! Και δώστου το κομπολόι κάνει το γύρω των ειδήσεων - ότι απέμεινε από ένα μη - παραμύθι.


Ετσι λοιπόν κανείς δεν θα μπορέσει να πει αυτό το μη - παραμύθι. Δεν βρέθηκε και αμφιβάλλω αν θα βρεθεί ο Κάμπελ Μπρους των αδελφών Παλαιοκώστα και του Ριτζκάι (τι σύμπτωση: αδελφοί Άγκλιν και Φρανκ Μόρις!!!)

Όταν απέδρασαν το 2006 η σκηνή με το ελικόπτερο στη χιουμοριστική σειρά παρά πέντε είχε προηγηθεί της πραγματικότητας. Δεν αποτελούσε εκ των υστέρων κάθαρση δια της χιουμοριστικής αφήγησης. Θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα – χωρίς να σοβαρολογεί – ότι η πραγματικότητα αντέγραψε την αφήγηση.



Έτσι λοιπόν, χωρίς να έχουμε βρει το νόημα και στον παραλογισμό των ημερών, χωρίς να έχει πει κανείς την ιστορία, η πραγματικότητα, με δαιμονικό θάλεγες τρόπο, αρχίζει να αναδιπλώνεται και να αντιγράφει τον εαυτό της. Ξανά οι ίδιοι πρωταγωνιστές, το ελικόπτερο, η σκάλα, ο πιλότος…
Επανάληψη χωρίς νόημα.. Χωρίς αφήγηση. Με αφήγηση που έχει θρυμματιστεί στο νευρικό γέλιο των ανεκδότων.

ΥΓ.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Πάνο Ζέρβα και την Καλύβα ψηλά στο βουνό για τη φιλοξενία λινκ με αυτή την ανάρτηση στην φιλόξενη καλύβα του:
http://panosz.wordpress.com/2009/02/22/palaiokostas-airlines/

Τον ευχαριστώ ακόμα για το ενθαρυντικό σχόλιό του που δυστυχώς, επειδή προέρχεται από τον/την Wordpress, ο Blogger δεν διευκόλυνε να αναρτηθεί.

ΥΓ2. (μετά το σχόλιο της Αόρατης Μελάνης για την θρυλική απόδραση του Κόμη Μοντε Χρίστο)

Ο Εδμόνδος Νταντέ και ο Αββάς Φαρία στη φυλακή




http://www.cadytech.com/dumas/images/thumb/thumb_dantes_and_faria.jpg


ΥΓ3.

Διαβάστε ακόμα στους γεφυρισμούς την ανάρτηση της Αλέκας : Αετός ο Κορυδαλλεύς από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα. Ο αετός ρομπότ, σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια, που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα Δεσμώτη. Αυτό κι αν είναι δαιμονική σύμπτωση με όλους τους συνειρμούς περί πτήσεων - αποδράσεων και Κορυδαλού!


Πηγές:
http://new.enet.gr/?i=news.el.home&id=20025
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=712177



Φωτογραφίες:
http://wings.avkids.com/Book/Vehicles/instructor/gliders-01.html
http://hillbuzz.files.wordpress.com/2009/01/alcatraz-prison-picture.jpg
http://www.pathguy.com/a00009c8.jpg
http://www.gay-bible.org/blogstuff/2007/2007%2011%2010-A.jpg
http://reelfanatic.com/myPictures/36-Papillon.jpg
http://investoolsfx.files.wordpress.com/2008/03/escape_from_alcatraz.jpg
http://www.shekhinah.net/AriadneSjoo.jpg http://www.ekosmima.gr/popup_image.php?pID=33&osCsid=43275682eab1260267010ec565ac998f
http://special.lib.gla.ac.uk/images/exhibitions/month/sm875_90.jpg

21 σχόλια:

βαγγελης ιντζιδης είπε...

EΞΟΧΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ
ΕΞΟΧΟ
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΛΥ
Βαγγέλης Ι.

Idom είπε...

Πόλυ, το κομπλόι που δείχνεις είναι από τα αρκετά ακριβά: ασημενιο δέσιμο, κεχριμπαρένιες χάντρες... Τέτοιο είχε χαρίσει ο Παλαιοκώστας; Και τώρα ποια εξήγηση δίνεται που έγινε τσίπης;

Ο Τζιμ που "έσωσαν" οι Φην και Σώγερ από την φυλακή, βασανίζοντάς τον ... σύμφωνα με τους κανόνες των "βιβλίων", μπορεί να θεωρείται ήρωας;

Idom

Idom είπε...

Ε, μια που δεν έδωσες εσύ το link, το παραθέτω εγώ. Να μορφώνεται ο κόσμος... :-))

http://en.wikipedia.org/wiki/Helicopter_prison_escapes

Idom

Αόρατη Μελάνη είπε...

εύστοχη ανάρτηση.

Νομίζω πάντως ότι στο πάνθεον των δραπετών, χρήζει μνείας και ο Εδμόνδος Νταντέ, γνωστός και ως Κόμης Μοντεχρήστος, με τη μυθιστορηματική του δραπέτευση από το φούριο του Ιφ, παίρνοντας τη θέση του νεκρού αββά Φαρία κατά την θαλάσσια ταφή του.

Μυθικό βέβαια το πρόσωπο, το οφείλουμε στην πλούσια φαντασία του Δουμά, αλλά είναι τόσο θρυλικός, ώστε θεωρώ ότι αποτελεί πλέον μέρος της παγκόσμιας μυθολογικής κληρονομιάς.

βαγγελης ιντζιδης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
βαγγελης ιντζιδης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Idom είπε...

Μα...;
Ο Προμηθέας ΔΕΝ απέδρασε. (Λάθος τα θυμάμαι;)
Και η Πόλυ άλλωστε ως πρώτο συμπαθή (μυθολογικό) δεσμώτη τον αναφέρει.

Idom

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Μέσω των ερωτημάτων αυτών σε προσκαλώ σε έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο μέσω ενός είδου blog-project που νομίζω πως στην πορεί αυτού του διαλόγου θα ανανεώσει την οπτική μας περί δημόσιων αναρτήσεων (έχεις αρκετή πείρα και το πείραμα και από τις δύο - πια - κουλτούρες [των φυσικών και ανθρωπιστικών σπουδών] σου είναι εξαιρετικά οικείο.
Τι λες;
Κι αν ναι υπάρχουν κάποια στάδια για αυτό.
Περιμένω.

βαγγελης ιντζιδης είπε...

επ αφορμή λέω idom της απόδρασης του Β.Π. γιατί πάμε από τη μια στο κομπολόι κι από την άλλη στον Προμηθέα;
αυτό είναι το ερώτημα που επιχειρώ;
Τι κάνουμε με το μύθο ως κατασκευή, ως παράσταση και ως αναπαράσταση;
Θέλουμε να τον ξαναπούμε απλά;
Θέλουμε να τον επικαιροποιήσουμε μέσω της διακειμενικότητας;
Θέλουμε να αναδείξουμε και άλλες όψεις του;
Θέλουμε να τον αναδημιουργήσουμε;
Και γιατί να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα;
Για να ξαναβρούμε την ταυτότητα;
Για να ξαναπάμε στην πρωταρχική πηγή;
Για να διερεύνουμε την ταυτότητά μας;
΄Η για να την αλλάξουμε μέσω αλλαγών μερικώς ή και περισσότερο απαιτητικά;
Γιατί το μπλογκ (κατέληξα σε αυτό πια) είναι ένα - έτσι κι αλλιώς δημόσιο βήμα. Ωραία. Το έχουμε τι και γιατί θέλουμε να το κάνουμε...
Βαγγέλης Ιντζίδης

βαγγελης ιντζιδης είπε...

εγώ ας πούμε επιχειρώ μια απάντηση μέσω της μείξης και των υβριδίων με ενδιαφέρουν οι νέες ταυτότητες αυτές που τώρα είναι αδιανόητες αλλά διαφαίνονται ως κανονικότητες μέσω της ιστορικής διεργασίας...
Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την συγκεκριμένη απόδραση ως κοινωνία για μένα είναι ενδιαφέρον...Τα ΜΜΕ την αντιμετωπίζουν ως μια διεργασία για να φυσικοποιήσουν και τελικά να εγκαθιδρύσουν μια σταθερή και συμπαγή μορφή της νεοελληνικής ταυτότητας έστω και δια του αντιθέτου...(του στυλ Μπανανία είμαστε...αίσχος {αλλά έμμεσα αυτό σημαίνει αφού είμαστε τότε τι να κάνουμε...{γιατί αυτό γίνεται)} ΚΑΙ ΤΟΤΕ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ (περισσότερη παραδοσιακή γραφειοκρατία περισσότερος έλεγχος ... πάλι με μέτρα ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ)
Ενώ δεν διερωτώμεθα αφού αυτό δεν μας αρέσει- αν τελικά δεν μας αρέσει- μήπως πρέπει να δούμε αν είμαστε τελικά μπανανία τουτέστιν κομπολόγι...να διερωτηθούμε μέσω των μύθων μας Προμηθέα ή κομπολογιού και μέσω των προσλήψεών μας ως αναγνώστες στο συγκεκριμένο εθνοπολιτισμικό χώρο τι είμαστε
και αυτό για να γίνει προτείνω να ξανασκεφτούμε τον εαυτό μας ως κάτι άλλο
Μέχρις εδώ η ανάρτηση της Πόλυς βοηθά γιατί μας δείχνει προς τα εκεί αλλά...
δεν μας λέει εκδοχές αυτού του άλλου
Ενώ στις Μέλισσες του Κάλβου ως συγγραφέας μας δείχνει και την κατεύθυνση και διακινδυνεύει και εκδοχές του ίδιου (Κάλβου, εθνικού λογοτεχνικού κανόνα, εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος και όχι μόνον)ως άλλου και φορές φορές ως εντελώς άλλου
Κι έτσι ξαναβρίσκουμε το ίδιο από άλλη θέση
Αυτό δεν το κάνει η αναγωγή της επιστήμης ούτε η αποκάλυψη της θρησκείας το κάνει η ποιητική
δηλαδή η στοχαστική λογοτεχνία
Βαγγέλης Ιντζίδης
Περί αυτού ή κοντά σε αυτό φίλη και φίλες - φίλοι το ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΕΔΩ
ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ
ΜΠΌΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ
β.ι.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Idom,

Το κομπολόι που έδωσαν στον πιλότο οι δυο δραπέτες κατά την πρώτη απόδραση δεν το έχω δει. Αν όμως υπήρξε τέτοιο δωράκι και στη δεύτερη με τόσα εκατομμύρια από τα λύτρα των απαγωγών μπορούσαν να ξοδέψουν κάτι παραπάνω.
@
Εξαιρετικό το παράδειγμα που αναφέρεις για το Χωκ Φινν και την απόδραση του σκλάβου Τζιμ. Σχετίζεται με την υπόθεση της αφήγησης σε αυτή την ανάρτηση μια και τα μαρτύρια στα οποία υπέβαλαν τον Τζίμ οι δυο φίλοι, ήταν παρμένα από τα ιπποτικά μυθιστορήματα και τις ιστορίες με φυλακισμένους. Πρόκειται δηλαδή για μια απόδραση - μίμηση της λογοτεχνίας σε ένα παιχνίδι των παιδιών. Φτάνουν μάλιστα σε τέτοιο σημείο υπερβολής που ενώ κάποια στιγμή εκείνοι ξέρουν ότι ο Τζιμ είναι ελεύθερος δεν του το λένε για να συνεχίσουν το παιχνίδι τους. (Τον ξέρω καλά τον Χωκ Φινν γιατί ήταν ο αγαπημένος ήρωας του Πέτρου Α. στις Μέλισσες). Ο Τζιμ κατά τη γνώμη μου δεν είναι ήρωας. Είναι μάρτυρας.
@
Σε ευχαριστώ για την εύστοχη παρατήρηση για τον Προμηθέα που δεν απέδρασε. Βέβαια το σχόλιο με την κατά λάθος αναφορά στον Προμηθέα δραπέτη έχει διαγραφεί από τον συγγραφέα. ΄Ετσι μείναμε με το χαμόγελο. Ένα χαμόγελο χωρίς γάτα.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Αόρατη Μελάνη,

τι μου θύμισες τώρα...

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ...

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Βαγγέλη

Το κομπολόι της ανάρτησής μου δεν είναι τεκμήριο Μπανανίας. Ούτε από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα. Είναι το μαγικό ταλισμάν του ήρωα που αναλαμβάνει μια αποστολή – και που θα τον προστατεύει από τους κινδύνους (όπως ο μανδύας που θα τον κάνει αόρατο, το μαγικό λυχνάρι, το δαχτυλίδι) που συναντάμε όπως σοφά έχει πει ο Προπ σε όλα – σχεδόν – τα παραμύθια.
Συναντάμε επίσης και τη μοιραία γυναίκα, που θα τον εξωθήσει σε μια αποστολή όπου κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του , ή θα τον ξεγελάσει, ή θα κάνει μια τραγική παράλειψη που θα αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για αυτόν.
Η γυναίκα που ξεγέλασε τον πιλότο και το κομπολόι που του χάρισε ο Β.Π. ήταν τα στοιχεία από τη δομή της αφήγησης που μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στα θραύσματα της μη - ιστορίας του Β. Παλαιοκώστα και του φίλου του, όπως τα συναντά κανείς ανεστραμμένα ή κατακερματισμένα στα όνειρα.

Αυτό είδα, έτσι το σκέφτηκα, έτσι το παρουσίασα γιατί σε μένα αυτό το νονσενς έκανε κλικ. Έδενε με τις περίεργες συμπτώσεις του και τις άλλες αφηγήσεις που αναφέρθηκαν και μάλιστα μέσα στον καταιγισμό των ανεκδότων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Έδενε ακόμα και από το σουρεαλιστικό των μη εμποδίων απέναντι στον επίφοβο δραπέτη από ένα σύστημα που έχει καταρρεύσει. Αυτή η μεταφορά λοιπόν της μη ενοποιητικής αφήγησης για μένα ήταν ο μύθος που διαφωτίζει.

Για τα υπόλοιπα – δεν επιθυμώ να δίνω διαπιστευτήρια περί ανθρωπιστικών σπουδών που δεν διαθέτω – είμαι αναλφάβητη. Εν τούτοις επίτρεψέ μου να σου πω ότι αν ρωτήσεις τη σαρανταποδαρούσα πιο πόδι σηκώνει κάθε στιγμή όταν περπατάει μάλλον θα σκοντάψει. Δεν γράφω διαγώνισμα για να σου πω τι κάνω με τους μύθους, σύντροφε ψυχαναλυτά.

Όσο για το ότι ξέρεις τώρα τι θα κάνεις με το μπλόγκιν επίτρεψέ μου να κρατώ μικρό καλάθι. Αν είναι πάντως κάθε φορά που θα «ξέρεις» να πρέπει να σου απαντάω έτσι σε σχόλιο, θα εξαντληθώ στο άνθος της ηλικίας μου.

Idom είπε...

Να γιατί δεν άφησε σουβενίρ στον πιλότο αυτήν τη φορά ο Παλαιοκώστας:

http://studioa-blog.blogspot.com/2009/01/blog-post_26.html

Idom

ναυτίλος είπε...

Επιτέλους να και κάποιος που καταπιάστηκε με το νόημα της Απόδρασης. Εξαιρετικό το χιούμορ σου!
Με το ζόρι κρατήθηκα να μην αραδιάσω ένα σωρό αποδράσεις από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο...

ναυτίλος είπε...

Έξοχη η ιδέα σου για τη διαμαρτυρία για την έκθεση Bodies με τους Νεκρούς ταξιδιώτες

βαγγελης ιντζιδης είπε...

αγαπητή Πόλυ
περί διαπιστευτηρίων και άλλα ουδείς λόγος-ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ τόνισα πως εσύ έχεις εμπειρία και από τις δύο κουλτούρες (σε σχέση με μένα τον μονοκούλτουρο ή και μονόπατο...άρα ουδείς λόγος περαιτέρω...και στο σχόλιό μου ως προς αυτό ήμουν σαφής)
Έθεσα ένα προβληματισμό
σχετικά με το συλλογικό μας μύθο (και στο συλλογικό μας μύθο εντάσσεται και το πώς συγκροτούνται τα μπλογκς στην ελληνική γλώσσα και νεοελληνική μας διαδικτυακότητα: αυτά θα άξιζε και τα μελετούν πράγματι σύγχρονες εθνολογικές προσεγγίσεις)
Ασφαλώς και το κομπολόγι δεν σημαίνει...όπως λες αλλά ποια είναι η ηγεμονεύουσα αξιολόγησή του επ αφορμή μιας απόδρασης σε γελοιογραφίες, σχόλια και άλλα;
πώς εισπράττουμε μια απόδραση από τις φυλακές;
πώς συγκροτείται μια συλλογική αυτο-εικόνα επ αφορμή αυτής της απόδρασης;
σε αυτό το τελευταίο με ενδιαφέρει και η ανάρτησή σου
είναι και αυτή μια αναπαράσταση επ αφορμή ενός γεγονότος όπως και κάθε ανάρτηση ή σχόλιο ή γελοιογραφία ή κείμενο κ.λπ.
Με ενδιαφέρουν οι αναπαραστάσεις γιατί κάτι δείχνουν για το πώς συγκροτείται το ηγεμονικό ή και το αντίπαλον
΄Ετσι κι αλλιώς αυτό είναι και το μπλογκινγκ: ένας χώρος όπου η ατομικότητα αναπαριστά τον τρόπο που η συλλογικότητα την υποκειμενικοποιεί
Φαντάζομαι πως σε αυτό συμφωνούμε
Το σχόλιο σβήστηκε γιατί τα ερωτήματα ήταν περισσότερο κατανοητά στα άλλα σχόλιά μου
Τελικά πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς το έργο του αντικείμενο και όχι υποκείμενο επεξεργασίας σε σχέση με την συλλογική του ένταξη. Είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για σκέψη και για γραφή.
Ας είναι
το metissage θα ήταν ο Προμηθέας να παίζει κομπολόγι σχολιάζοντας την απόδραση!
Αλλά λείπει κι ο Αριστοφάνης!
Είμαστε μια κοινωνία του συμπαγούς (φαίνεται) τουτέστιν μπετόν αρμέ!
βαγγέλης ιντζίδης
υγ ισως και για αυτό τα πράγματα να μην επιθυμούμε να τα προσδιορίσουμε ως γίγνεσθαι (δηλαδή κάθε φορά που βρίσκουμε κάτι να διευρύνουμε ή να αναθεωρούμε κάτι παλιότερο συνέχεια ανοιχτοί στα ενδεχόμενα)
Φαίνεται - αλλά φαίνεται- να επιμένουμε πως αμετάβλητο είναι το είναι.
Κατά συνέπεια δεν θα επανέλθω με τέτοια ερωτήματα. καταλαβαίνω ότι προέχει το είναι ενώ σε μένα και για μένα προέχει το γίγνεσθαι
Ούτως ή αλλιώς η μονάδα είναι το σύνολο των διαφορών που τη συγκροτούν ως αποτέλεσμα και πάει λέγοντας.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Και για να είμαι συνεπής σε αυτό που λέω θα διαβάζω τις αναρτήσεις μου και σου και άλλων αλλά και τα κείμενα ως ενδεχόμενα περιμένοντας πάντα με χαρά την επόμενη εκδοχή τους :)
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΊΛΟΞΕΝΙΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΠΛΟΓΚ
β.
παντως σε ένα πείραμα work in progress σε προσκάλεσα και όχι σε κάτι κακό νομίζω...δικαιωμά σου Πόλυ μου να μη δεχτείς την πρόσκληση (καταχρώμαι της φιλοξενίας σου και πρέπει να πράξω ανάλογα)

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Πόλυ - όπως πάντα - μου έδωσες μια έξοχη αφορμή για το τι είναι το εκφράζομαι, το διαβάζω και το γράφω (και στις ενθογραφικές έρευνες περί γραμματισμού) την οποία και συγκρότηση ως ένα μικρό σήμα στο metissage με τίτλο "εκφράζομαι-γράφω-διαβάζω"
Β.Ι.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Ναυτίλε καλησπέρα,

ίσως στο μέλλον, με τον Μοντεχρήστο της Αόρατης Μελάνης δια χειρός Δουμά, τον Τζιμ του Idom δια χειρός Τουαίν, τον Μόρις, τον Πεταλούδα και όσους κουβαλάς εσύ στη μνήμη του οστράκου σου να φτιάξουμε μια κοινή ανάρτηση λεύκωμα "Οι αποδράσεις στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο" και να το φιλοξενήσουμε - όποιος θέλει- στο μπλογκ του.

Εγώ θα το φιλοξενούσα ευχαρίστως στο δικό μου.

saltatempo είπε...

Η ιστορία προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα
είναι για γέλια και για κλάματα έχει κάτι από ταινίες
του Χόλυγουντ κάτι από Ρομπέν των δασών
κάτι από ελληνικά σήριαλ τύπου LAPD
και φυσικά αναδεικνύει το μεγάλο προτέρημα
του Έλληνα του να είναι πολυμήχανος
όχι για αυτόν αλλά για την κακομοίρα την μάνα του.

Καλό μεσημέρι Δημήτρης Θ.

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Φίλη Πόλυ
μετά από ολονύκτια βάσανο
Αγαπητές και αγαπητοί
φίλες και φίλοι της Πόλυς Χατζημανωλάκη
σας προσκαλώ στο ποιητικό ξόρκι για προστασία από τη μαύρη γούνα της αντιποίησης

"Ding an sich: το ποίημα που διάβασε τον εαυτό του στο δωμάτιο του Ιμμάνουελ Καντ"
Είσοδος από το metissage [http://vintzidis.blogspot.com] δεξιά στήλη στο [substratum]κλικάρετε επάνω
ή και από το substatum (δείτε τα ιστολόγια όπου με τιμά η Πόλυ σε τούτο εδώ το μπλογκ)
Βαγγέλης Ιντζίδης