Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Alan Turing: Ο παράξενος ποδηλάτης του Σέρμπορν


Η πόλη του Sherborne στην επαρχία του Dorset στη νοτιοδυτική Αγγλία έχει πληθυσμό 9.350 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, εκ των οποίων το 40% είναι συνταξιούχοι. Όπως κάθε Βρετανική κωμόπολη που σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει το αβαείο της,

το κάστρο της


– εδώ μάλιστα ο Sir Walter Rayleigh
την εποχή που για το χατίρι της βασίλισσας Ελισάβετ σκεφτόταν πώς να ζυγίσει την αέρινη ουσία του καπνού έχτισε μια πολυτελή κατοικία που ονομάστηκε Κάστρο του Sherborne.

Μετά τις παλιές δόξες που γνώρισε αυτή η πόλη, τις διαμάχες των Σαξόνων και των Νορμανδών, το καμάρι της από τον 16ο αιώνα όπου φοίτησε ο βασιλιάς Αλφρέδος, είναι το σχολείο της, το King Edward VI (ένα από τα πολλά σχολεία Κέβιξ που ίδρυσε ο Πρίγκιπας Εδουάρδος σε όλη τη Μεγ. Βρετανία).

Αυτό το σχολείο είναι που διατήρησε τη φήμη αυτής της κωμόπολης, μέχρι τον εικοστό αιώνα. Διάσημοι απόφοιτοι του ο Jeremy Irons, ο John le Carre, o Mswati ο 3ος της Σουαζιλάνδης,


και πολλοί ακόμα διάσημοι καλλιτέχνες, επιστήμονες, πολιτικοί, στρατιωτικοί όπως δημοσιεύονται στον κατάλογο των αποφοίτων του σχολείου.

Η εκπαίδευση σε ένα τέτοιο σχολείο ήταν εκ των ουκ άνευ για τα τέκνα των επιφανών υπαλλήλων και στελεχών της αυτοκρατορίας. Έτσι, ο Ιούλιος Μάθισον Τιούρινγκ, ανώτατος δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Εσωτερικών στις Ινδίες, αποφάσισε να στείλει εκεί το γιο του τον Άλαν, με στόχο να του εξασφαλίσει την ισορροπημένη εκπαίδευση και την ακαδημαϊκή αριστεία ενός τέτοιου σχολείου. Έστω και αν αυτό στοίχιζε ακριβά, έστω και αν αυτό βρίσκονταν 60 μίλια μακριά από το σπίτι τους, στο Πάντιγκτον στο Λονδίνο.
Ο μικρός Άλαν μέχρι τότε, δεν είχε τίποτε εξαιρετικές επιδόσεις στο Δημοτικό. Του άρεσε όμως να ακολουθεί ένα δικό του, αντισυμβατικό τρόπο σκέψης – χωρίς να γοητεύει φυσικά τους δασκάλους του – και προτιμούσε να διακρίνεται στο σκάκι και στους αγώνες επιχειρηματολογίας αντί για τα μαθήματα. Αυτό δεν τον εμπόδιζε να κερδίζει τους διαγωνισμούς μαθηματικών και ακόμη να περάσει με επιτυχία τις εισαγωγικές εξετάσεις και να γίνει δεκτός στο Σέρμπορν, κάνοντας το χατίρι της μαμάς του, που υπεραγαπούσε. Ήθελε μάλιστα τόσο πολύ να ευχαριστήσει τους γονείς του με μια καινούργια αρχή στο καλό αυτό σχολείο, που όταν η πρώτη μέρα του καλοκαιρινού εξαμήνου έπεσε στην γενική Απεργία που είχε παραλύσει την Μεγ. Βρετανία την πρώτη εβδομάδα του Μαίου του 1926, αποφάσισε να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μη χάσει το σχολείο. Έτσι ο δεκατετράχρονος Άλαν καβάλα στο ποδήλατο του, διασχίζει τα 60 μίλια, που τον χωρίζουν από το Σέρμπορν. Ο άθλος αυτός ίσως δεν φαίνεται τόσο σπουδαίος για τον ενήλικο Τιούρινγκ, που οι αθλητικές του επιδόσεις είναι Ολυμπιακού επιπέδου. Το 1926 όμως είναι μόλις δεκατεσσάρων ετών.


Παρά τις καλές προθέσεις του δεν τα καταφέρνει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του σχολείου. Οι καθηγητές γκρινιάζουν και παραπονιούνται για το γραφικό χαρακτήρα του. Του αρέσουν μόνο οι θετικές επιστήμες και τα μαθηματικά και μόλις που τα καταφέρνει στο μάθημα των Αγγλικών. Ακόμα όμως και στα μαθηματικά που του αρέσουν, προτιμά να βρίσκει αντισυμβατικές λύσεις στα προβλήματα και να μη στηρίζεται στις μεθόδους που τους έχουν διδάξει οι δάσκαλοί τους. Ωστόσο εξακολουθεί να σαρώνει τα βραβεία σε όλους τους διαγωνισμούς μαθηματικών, ακόμα και στο Σέρμπορν.
Παρά λοιπόν τις προσπάθειες του σχολείου να τον βάλει στον ίσιο δρόμο, όπως άλλωστε δείχνουν και οι απειλητικές επιστολές του διευθυντή ότι «πρέπει να προσπαθήσει να εκπαιδευτεί αν είναι να μείνει εκεί» ,

ο μικρός Άλαν εκπαιδεύεται με τον τρόπο του, έστω και ανορθόδοξα, και καταφέρνει στο τέλος να γίνει αυτός που έγινε, ο σπουδαίος Μαθηματικός, ο Λογικός Φιλόσοφος, ο Κρυπταναλυτής και ο Θεμελιωτής της Θεωρίας των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και της Τεχνητής νοημοσύνης. Είναι ακόμα γνωστός και για την πρωτοποριακή δουλειά στη Μαθηματική Βιολογία και το ενδιαφέρον του για τη μορφογένεση των οργανισμών.

Μετά τη δεκαετία του 1970, όταν άρχισαν να αίρονται οι περιορισμοί των υπηρεσιών ασφαλείας, έγινε ευρύτερα γνωστό το τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Κυβερνητική Σχολή Κωδίκων και Κρυπτογραμμάτων του Μπλίτσλεϋ Παρκ του Μπάκινχαμσάιρ, γνωστό αλλιώς και σαν Station X,


εκεί όπου η αφρόκρεμα των κρυπταναλυτών της Μεγάλης Βρετανίας επιχειρούσε να σπάσει το μυστικό των Γερμανικών μηχανών Enigma και Lorrenz.


«Ο Turing ήταν ένας λαμπρός μαθηματικός, ιδιαίτερα γνωστός για την εργασία του
για το σπάσιμο του Γερμανικού κώδικα Enigma. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε ότι,
χωρίς την εξαιρετική του συμβολή, η ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου θα
ήταν διαφορετική. Ήταν στ’ αλήθεια ένα από τα άτομα, για τα οποία μπορούμε να
πούμε με βεβαιότητα ότι η μοναδική του συνεισφορά βοήθησε την έκβαση της ροής
του πολέμου»,

παραθέτω τα λόγια του Gordon Brown του Βρετανού πρωθυπουργού, στις δηλώσεις που έκανε πριν μερικές μέρες για τον Άλαν Τιούρινγκ.





Ο κύριος Μπράουν επαναλαμβάνει τα αυτονόητα, που άργησαν να γίνουν γνωστά, στην προσφορά στην πατρίδα του και στην ανθρωπότητα ενός του ανθρώπου, που παιδί πριν από ογδονταπέντε περίπου χρόνια, λαχάνιαζε στο ποδήλατό του για να διανύσει τα εξήντα χιλιόμετρα για να μη χάσει την πρώτη μέρα στο πρώτο καλοκαιρινό εξάμηνο του σχολείου του.
Παρά το κατόρθωμά του, εκείνης της εποχής, που σχολιάστηκε από τον τοπικό τύπο, ο Άλαν Τιούρινγκ, παρέμεινε ένα ντροπαλό και αδέξιο αγόρι που τα ενδιαφέροντά του στρέφονταν – με το δικό του ιδιόμορφο τρόπο – μόνο στα μαθηματικά και την επιστήμη.

Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο Άλαν Τιούρινγκ υπήρξε θύμα μιας κοντόφθαλμης συμπεριφοράς από τις αρχές και τη νομοθεσία της χώρας του, η οποία υποτίθεται έδωσε μάχη εναντίον των διακρίσεων, του αντισημιτισμού, των συνεπειών του ολοκαυτώματος και του αποκρουστικού προσώπου του φασισμού.

Και δεν μιλάμε για τις αγχόνες στην Κύπρο.
Και δεν μιλάμε για τους πυροβολισμούς από την οροφή του Μεγάλη Βρετανία στο άοπλο συγκεντρωμένο πλήθος, το Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα.

Ο Άλαν Τιούρινγκ συνελήφθη και φυλακίστηκε γιατί ήταν ομοφυλόφιλος. Επειδή καταγγέλλοντας στην αστυνομία μια διάρρηξη στο σπίτι του, ανέφερε κατά λάθος την ύπαρξη κάποιου ερωτικού συντρόφου, η υποκριτική κοινή γνώμη της Αγγλίας επηρέασε την κρίση των αστυνομικών ώστε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν – όπως είχε συμβεί παλαιότερα και με τον Όσκαρ Γουάιλντ.
΄Ετσι ο ήρωας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτός που είχε την εξιουσιοδότηση από τον ίδιο τον Τσώρτσιλ να επικοινωνεί απ’ ευθείας μαζί του, ο άνθρωπος στον οποίο προσωπικά η ανθρωπότητα οφείλει ένα μερίδιο της νίκης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπέστη χημικό ευνουχισμό με ενέσεις από γυναικείες ορμόνες που τον κατέστησαν ανίκανο και του προκάλεσαν παχυσαρκία και κατάθλιψη.

Δυο χρόνια μετά, ο Άλαν, που ήταν τότε μόλις σαρανταδύο ετών, μη μπορώντας να αντέξει τον εξευτελισμό, αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο. Πολύ τραγικό τέλος για αυτό τον ευαίσθητο άνθρωπο.

Όλα αυτά τα θυμήθηκα σήμερα, παίρνοντας ένα μέηλ με το λινκ από το Channel 4 όπου αναφέρεται στη δημόσια συγγνώμη που απηύθυνε ο Βρετανός πρωθυπουργός Gordon Brown, ανταποκρινόμενος στο αίτημα που έγινε με συλλογή χιλιάδων υπογραφών από συλλόγους επιστημόνων και της ομοφυλόφιλης κοινότητας της Μεγ. Βρετανίας για την αποκατάστασή του. Χρειάστηκε δηλαδή να μαζευτούν υπογραφές για να καταλάβει η Βρετανική κυβέρνηση κάποια στιγμή το λάθος της και να πει: «ζητούμε συγγνώμη, άξιζες μια καλύτερη τύχη»

Η φήμη του Τιούρινγκ στην επιστημονική κοινότητα, δεν επηρεάστηκε φυσικά από την ομοφοβική στάση της χώρας του. Η συνεισφορά με το άρθρο του «Περί μη υπολογίσιμων αριθμών» σε σχέση με ζήτημα της μη αποδειξιμότητας του Γκέντελ, η επινόηση της Μηχανής Τιούρινγκ που θα απαντούσε σε οποιοδήποτε ερώτημα ήταν δυνατόν να απαντηθεί λογικά και οι επιπτώσεις της στην επιστήμη της τεχνητής νοημοσύνης και τα μοντέλα της μορφογένεσης στη μαθηματική βιολογία, εκτός φυσικά από την μεγαλειώδη νίκη επί της Enigma, του χάρισαν την αναγνώριση και την αποδοχή στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και μια άλλη αθανασία, αυτήν που η κοντόφθαλμη πολιτική της χώρας του εκ των υστέρων και μετά από υπογραφές δεν θα μπορέσει ποτέ να του χαρίσει .

Το σχολείο του, το Κέβιξ στην πόλη του Σέρμπορν τον είχε πάντα με καμάρι στους καταλόγους των επιφανών αποφοίτων και οι καθηγητές του, παρά τη γκρίνια τους δεν αμφισβήτησαν ποτέ ότι ήταν ένας άνδρας αν όχι ικανός να διοικεί μια αυτοκρατορία όπως φιλοδοξούσαν να γίνουν οι απόφοιτοί του, πάντως ικανός να την κάνει να κερδίσει έναν πόλεμο.


Simon Singh, Κώδικες και Μυστικά, εκδόσεις Τραυλός
http://www.turing.org.uk/turing/scrapbook/early.html
Alan Turing: Brown's apology in full

Πηγές εικόνων

http://kuncoro.co.uk/uploads/picture-14.png
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dorset_sherbone_school.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/04/Dorset_outline.png
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Sherborne_abbey.jpg
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dorset_sherborne_castle_01.jpg
http://www.bbc.co.uk/history/familyhistory/get_started/images/wdytya3_07_irons.jpg
http://erenguevercin.files.wordpress.com/2008/11/03lecarre___large.jpg
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Bletchley_Park.jpg
http://4.bp.blogspot.com/_urSQl6wUA5g/Sp6-N9SAymI/AAAAAAAAHH0/TqaXJiBnTrA/s1600-h/turing%27s+bicycle.bmp
http://farm4.static.flickr.com/3021/2946960574_fedbfcbfbe.jpg
http://www.cardmine.co.uk/list24/a240590.jpg
http://www.pinknews.co.uk/images/alanturing.jpg
http://www.sdnp.org.gy/ncerd/resources/it/history/turing.gif
http://images.francisfrith.com/c10/450/13/75951.jpg

http://images.google.com/hosted/life/l?imgurl=c946b2f5a523bd17&q=general%20strike%201926&prev=/images%3Fq%3Dgeneral%2Bstrike%2B1926%26hl%3Del%26lr%3D%26rlz%3D1G1GGLQ_ELGR258%26sa%3DN%26um%3D1



27 σχόλια:

Idom είπε...

Πόλυ μου, ελπίζω να μην πέσει η ανάρτησή σου στο μάτι κάποιων παλαιότερων που τους αρέσει να λένε "αχ, όταν ήμουν εγώ στην ηλικία σου, τρία μερόνυχτα βάδιζα κάθε μέρα μέσ' στα χιόνια, για να πάω στο σχολείο".

Κατά τα άλλα:

Ο Τσώρτσιλ, είχε πει και ότι οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες.

So, the moral is:
όποιον θυμάται ο Τσώρτσιλ, ΔΕΝ χαίρεται...

Το πιο ηρωικό ανάλογο που έχω κάνει εγώ (σε σχέση με την ποδηλατάδα τού Turing), είναι να πάω με γρίππη την πρώτη μου μέρα στο πανεπιστήμιο - σε αντιπαράθεση με την άποψη τής μάνας μου ("ΜΕΙΝΕ σπίτι!")

So, the next moral is:
το αν θα σπάσει κανείς το Enigma και αν θα γίνει μεγάλος επιστήμονας εξαρτάται από το αν θέλει η μάνα του να πάει στο "κολέγιο".


Καλά είναι 2 morals για μία ημέρα! :-) Πάω τώρα να παίξω βελτιστοποίηση ανεύρεσης πορείας με ανατροφοδότηση δεδομένων σε μία μηχανή Turing (Pac Man στο PC, δηλαδή).


Και επειδή οφείλω και να σοβαρολογήσω:
Εννοείται ότι φρικιώ για τις "κοινωνικές" "παρεμβάσεις" έναντι των ατομικών ποτιμήσεων και ελευθεριών και προσυπογράφω εναντίον αυτών των παρεμβάσεων.

Idom

Idom είπε...

Καλέ, ο Τζέρεμυ Άιρονς κάνει και ντελίβερηζ;
ΤΙ είναι ΕΚΕΙΝΟ το (πλαστικό) καλάθι στην μηχανή (του;)!

Idom

apri είπε...

Και τι να πούμε για ένα άλλο αγόρι που έκανε τέσσερα χρόνια για να μιλήσει, κάνοντας τους γονείς του να νομίζουν ότι ήταν καθυστερημένος; Μάλιστα, λέγεται ότι με τα πρώτα του λόγια παραπονέθηκε ότι το γάλα του ήταν ζεστό και, όταν οι γονείς του σοκαρισμένοι τον ρώτησαν γιατί δε μιλούσε τόσο καιρό, απάντησε: «επειδή πριν όλα ήταν εντάξει»!

Στο σχολείο τα πράγματα πήγαν ακόμα χειρότερα. Οι καθηγητές του τον περιέγραφαν στους γονείς του ως απείθαρχο, διανοητικά αργό, απρόθυμο να μάθει, με ελάχιστες πιθανότητες να καταφέρει κάτι στη ζωή του. Ο ίδιος πάλι ισχυριζόταν ότι το σχολείο είναι ένα στρατιωτικό καψόνι για ανεγκέφαλους κι έτσι προτιμούσε να μελετά στο σπίτι ή ακόμα καλύτερα να ασχολείται με τη μουσική του. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι για μια περίοδο το είχε εγκαταλείψει το σχολείο και αποφάσισε μετά από χρόνια να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο ως αυτοδίδακτος!

Κι όμως ο νεαρός που δεν μπορούσε να γράψει και να διαβάσει καλά, που αρνιόταν να ακολουθήσει τις υποδείξεις των καθηγητών του για να λύσει μια άσκηση με το συμβατικό τρόπο, που χανόταν με τις ώρες στον κόσμο του, δεν ήταν άλλος από τον Αϊνστάιν.

Βλέπετε πέρα από άνθρωπος με άποψη, είχε και δυο άλλα απαράδεκτα για το εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηριστικά: Ήταν και δυσλεκτικός και αριστερόχειρας. Πώς να του πάνε μετά όλα δεξιά στη ζωή του;

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Idom,

Οι συνειρμοί σου είναι όπως πάντα μοναδικοί και η ενέργειά σου ανεξάντλητη. Να με συμπαθάς αν απλώς απολαμβάνω την ανάγνωση των σχολίων σου και δεν ανταπαντώ σε κάθε μια από τις ατάκες σου.

Να’σαι πολύ καλά και καλές επιδόσεις στο Πάκμαν.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Apri,

Καλησπέρα. Εντυπωσιακά αυτά για τον Αϊνστάιν! Εγνώριζα τα περί δυσλεξίας αλλά όχι ότι μίλησε σε ηλικία τεσσάρων ετών.
Αυτές οι ιστορίες βέβαια που φτάνουν σε εμάς είναι των παιδιών που στο τέλος κατάφεραν να ξεπεράσουν τους φραγμούς του συστήματος. Πόσα άλλα πάνε χαμένα στη μηχανή του κιμά δεν θα μάθουμε ποτέ. Την εποχή μου δεν υπήρχαν δυσλεξικοί, απλά τους έλεγαν κουμπούρες, αυτοί που δεν «έπαιρναν τα γράμματα».
Τώρα έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Όταν ο δάσκαλος δεν μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του μαθητή βγάζει διάγνωση: «διάσπαση προσοχής». Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μάλιστα τα παιδάκια παίρνουν χάπια αβέρτα για να κάθονται ήσυχα.

Για τον Τιούρινγκ σκέφτομαι, που οι χαμηλές επιδόσεις του στα γλωσσικά μαθήματα του στοίχισαν την είσοδο στο Τρίνιτι Κόλετζ του Καίημπριτζ και μπήκε στη δεύτερη προτίμησή του, στο Κινγκς. Η ειρωνεία είναι ότι η μεγάλη του επιτυχία ήταν η αποκωδικοποίηση της κρυμμένης γλώσσας του Enigma.

Τις ευχές μου για καλό φθινόπωρο.

apri είπε...

Καλό φθινόπωρο και σ' εσένα και χρόνια πολλά για τη γιορτή σου σήμερα!

Ναι, δυστυχώς η εκπαίδευση αλλά και γενικά η κοινωνία δυσκολεύεται να κατανοήσει τέτοιου είδους άτομα που ξεφεύγουν από το συνηθισμένο και προτιμά να τους απορρίψει. Θέλει πολλή υπομονή και κυρίως γενναιοδωρία, για να αποδεχθεί ότι μπορεί να υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας, μια διαφορετική τάξη πραγμάτων από τη συνηθισμένη.

Ο Αϊνστάιν σχολίαζε χιουμοριστικά αυτό το γεγονός, με αφορμή τον σκεπτικισμό που είχει προκαλέσει η θεωρία της σχετικότητας που είχε αναπτύξει, λέγοντας: "Αν η σχετικότητα αποδειχθεί σωστή, οι Γερμανοί θα με θεωρήσουν Γερμανό, οι Ελβετοί θα πουν ότι είμαι Ελβετός πολίτης και οι Γάλλοι θα με χαρακτηρίσουν μεγάλο επιστήμονα. Αν αποδειχθεί λάθος, οι Γάλλοι θα πουν ότι είμαι Ελβετός, οι Ελβετοί ότι είμαι Γερμανός και οι Γερμανοί ότι είμαι Εβραίος".

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Apri,
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.

Ανώνυμος είπε...

Η υπόθεση θυμίζει και ολίγον Τζόν Νας καθώς και με καψώνια. Παλαιότερα διάβασα ότι έδενε το μεταλικό ποτήρι του διότι περιέργως εξαφανιζότανε. Σχετίζεται και με την Αρχή της Μειονεξίας αλλά κυρίως σχετίζεται με το Απόρητο και την εκφορά του.

Ανώνυμος είπε...

Σε μερικά ζητήματα, όσο μαίνεται ο Β' Π. πόλεμος, είναι δύσκολο να μιλά κανείς για πνευματικά δικαιώματα.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Airgood,

ψάχνοντας εκ των υστέρων στο Youtube και στην επικαιρότητα της εκστρατείας για την αποκατάσταση του Τιούρινγκ είδα την περίφημη φωτογραφία με το κύπελό του δεμένο με αλυσίδα στο καλοριφέρ καθώς και το "φερόμενο" ως ποδήλατό του στο Μουσείο στο Μπλέτσλεϋ Παρκ.
(Τη φωτογραφία του ποδηλάτου την έχω περιλάβει στο ποστ)
Δεν νομίζω ότι η σύλληψη και η φυλάκιση για ανήθικη συμπεριφορά συνδέεται με κανένα νόμο περί απορρήτου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιμένω ότι πρόκειται για υποκριτική συμπεριφορά της κοινωνίας.

chemenv είπε...

Γεια σου Πόλυ,

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σου μα και των σχολιαστών! Εγώ θα μείνω όμως σε κάτι άλλο: τουλάχιστον οι Βρετανοί είχαν το ... τακτ (αν θες) να ζητήσουν συγγνώμη, ακόμα και 'πείθοντας / πειθόμενοι' με υπογραφές. Αλλού και άλλοι, ξαναέκαναν δίκες για να διακαιώσουν λανθασμένα καταδικασμένους (και εκτελεσθέντες)
κατηγορουμένους [τώρα αν το ζεύγος Ρόζενμπεργκ, ή ο Άλαν "αισθάνθηκαν" διακαιωμένοι, ίσως να το
μάθουμε ... κάποτε! Ίσως και να μην έχει τελικά σημασία]. Αμ εδώ όμως στην Ψωροκώσταινα (ή και ...Φαιδροπορτοκαλεΐτσα) κανείς και για τίποτα δεν ζητάει συγγνώμη [πάντα αναρωτιόμουν αν το ΚΚΕ έχει ζητήσει συγγνώμη για την 'προδοσία' του σε Άρη Βελουχιώτη και Νίκο Μπελογιάννη --όχι ότι δεν τους τιμούν ή έχουν τιμήσει, αλλά αυτό ακριβώς: να ζητήσουν συγγνώμη όπως έκανε ο Brown--]. Εν πάσει περιπτώσει, ίσως να ξέφυγα λίγο, αλλά θα κλείσω -πάλι- ψιλοάσχετα: "ουδείς προφήτης στον τόπο του".

Kαληνύχτα,
καλή δύναμη
chemenv

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

chemenv,

συμφωνώ μαζί σου στην ουσία. Από παραδρομή μάλλον έγραψες το όνομα του Μπελογιάννη αντί για του Πλουμπίδη (;)

Απορώ πάντως - όχι ότι δεν ήταν εύστοχα τα παραδείγματά σου - που αναφέρεις το ΚΚΕ ως τον μόνο θεματοφύλακα της Ψωροκώσταινας. Για τον Μπελογιάννη νομίζω πως άλλοι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη όπως και για τη Μακρόνησο και δε συμμαζεύεται.

Angel ^j^ είπε...

.. μπορεί ν ακουστεί κάπως αιρετικό μα πάντα οι μετά θάνατον συγγνώμες με έθλιβαν όσο και η προ θάνατον κακομεταχείριση ..

οι δε συγγνώμες με θύμωναν επιπλέον για την (έστω και λανθάνουσα ..) υποκρισία τους ..

A^j^

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Angel ^j^

Εμένα αυτό που με θλίβει ακόμα περισσότερο είναι ότι αυτές οι – υποκριτικές έστω – συγγνώμες δεν είναι δωρεάν.
Ο πολιτισμός μας χρειάζεται καμπάνιες ενημέρωσης, κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις υπογραφών για να προκύψει αυτή η υποκριτική όπως σκεφτόμαστε όλοι αποκατάσταση.

Καλό φθινόπωρο

Ανώνυμος είπε...

Πόλυ καλημέρα,
... ωστόσο η κοινωνία άγεται ή φέρεται στην υποκρισία ή στο ωσαννά. Εδώ ακριβώς εστιάζεται και η "αποκατάσταση". Μία ακόμη χειραγώγηση εις βάρος του Αlan Turing.

chemenv είπε...

Καλημέρα Πόλυ,

Και ο Πλουμπίδης είχε την τύχη του Μπελογιάννη - μην σκας! Για όλους είχαν οι τότε κυβερνήσεις. Και ανέφερα το ΚΚΕ όχι γιατί σκέφτηκα ότι είναι ο μόνος θεματοφύλακας -που μπορεί και να είναι δηλαδή τώρα που το ξανασκέφτομαι (τότε στα "πέτρινα χρόνια" σίγουρα ήταν)- αλλά γιατί απλά οι νευρώνες μου έκαναν αυτό τον συνειρμό!

Πάντως δεν έχει άδικο η Angel^J^, για τα περί την υποκρισία, αλλά νομίζω ότι η 'συμπαντική τάξη' τις απαιτεί.

Καλό ΣΚ,
chemenv

Angel ^j^ είπε...

... λυπάμαι πράγματι που το έλλειμμα των ευαίσθητων συνειδήσεων έρχονται να υποκαταστήσουν (με το ..αζημίωτο φυσικά) οι εκάστοτε ..'καμπάνιες'

καμπάνια για το ..'αυτονόητο' δηλαδή !

Κάλο σου Φθινόπωρο!
(..μ΄ αρέσει να ελπίζω σ΄ αυτή την ευχή γιατί μοιάζει ν' αντιστέκεται ν΄ αποδεχτεί ακόμα αυτή την εποχή ως εκλιπούσα ή έστω ως 'είδος υπό εξαφάνιση' ..)

A^j^

just me είπε...

όπως, πάντα, υπέροχο ταξίδι στο χώρο, στο χρόνο, στην Ιστορία και στις ιστορίες...

τελικά, ομοφοβία είναι η ετεροφοβία: να φοβάσαι τον Άλλο και το άλλο που είναι αυτός. Πάντα, παντού, τα ίδια...

σε φιλώ (τελευταία και καταϊδρωμένη, όπως συνήθως)
:)

just me είπε...

(...ξέχασα να πω, μάς τσάκισες με τον Τζέρεμι!)
:) :) :)

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Airgood

«από την υποκρισία στο ωσαννά» ακριβώς. Συμφωνώ απολύτως. Πολύ εύστοχη – ως συνήθως – η παρατήρησή του.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Chemenv,

Συμφωνώ και αντεύχομαι. Καλό ΣΚ

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Angel ^j^,

Αυτό τον κόσμο έχουμε, σε αυτόν πορευόμαστε πασχίζοντας με τις ευχές μας να μην αποδεχτούμε το μοιραίο «μετεβλήθη {εκτός μου} ο ρυθμός του κόσμου».

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Just me,

…Το ΄ξερα ότι θα καταλάβαινες ότι ο Τζον λε Καρρέ και ο Μζουάζι ο Τρίτος ήταν για ξεκάρφωμα!

:)

Καλό Σ/Κ

Idom είπε...

Εντάξει, καλός ο Τζέρεμυς (εγώ προτιμώ τον Clive Owen), αλλά...

... κυβερνήσεις έπεσαν, κυβερνήσεις ανέβηκαν...

εσύ ΠΟ'ΤΕ θα ανεβάσεις φρέσκια ανάρτηση;;;
:-)


Όλα καλά;

Idom

Αόρατη Μελάνη είπε...

Γνωστή η τραγική ιστορία του Turing, καλό είναι να την θυμόμαστε και να την μαθαίνουν όσοι δεν την γνωρίζουν.

Καλή σου μέρα Πόλυ!

Unknown είπε...

τι εμπεριστατωμένη πραγματεία! πραγματικά τα συγχαρητήριά μου!
η πρότασή μου για μια ομιλία από σεπτέμβη ή μάλλον από οκτώβρη ισχύει, το θυμάσαι;

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Α.. "-", καλώς όρισες από δω και σ' ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο...

Τιμή μου η πρόσκληση...ελπίζω να τα ξαναπούμε μέχρι τότε...

Καλό ξημέρωμα!