Για το Φάιλχεν του Μότσαρτ
Τον τολμηρό μενεξέ που ερωτοτροπεί με την κοπέλα
Και την γάζα που είχε σκεπάσει το έγκαυμα στο χέρι του
Τότε που τον έκαψε έντρομη
Μια γυναίκα
άλλη
Που την έλεγε μαύρο του πρόβατο
Το φράκο του
Στις δεξιώσεις και στους χορούς
Όπου την επισκεπτόταν στα όνειρά του
Και τις σταγόνες από δροσιά στον αυχένα της
Ή από τη θάλασσα όταν έβγαινε να αλλάξει
Στις εξορμήσεις τους στην παραλία
Υλακές – που αντηχούν από ένα σονέτο του Σαίξπηρ
Και ο απόηχος των άστρων στα ποιήματα
Όταν τα ξεκολλά το ξεροβόρι
ή όταν τη νύχτα εμφανίζεται το πρώτο πάνω από την Ωραία Κοιμωμένη
σκηνές του βίου και του ύπνου τους
τα φτερά του Αγγέλου
διαφανή όταν τα απλώνει απάνω τους
ίσως μια φωλιά πουλιών
με αυγά
αν είχαν ανέμελα μαζέψει
όχι αυτό είναι από την άλλη ιστορία
την παλαιότερη
που τους δάνεισε τα ονόματα
και την ιδέα του έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος
αλλά δυστυχώς αυτοί δεν έπρεπε να είναι τόσο αθώοι
δεν έζησαν σε ένα επίγειο παράδεισο
το λεμονοδάσος ήταν κάτι άλλο
η στολή ενός Άγγλου αξιωματικού
διακρίνεται σε μια φωτογραφία κρατημένη στα ενθύμια
και ίσως ο ήχος της jazz
στο κατάστρωμα του πλοίου
Το άρωμα των λεμονανθών
Βεβαίως
Κνησμός στον εγκέφαλο
Μεθυστικό
Ανεξιχνίαστο αυτό το δάσος με τις λεμονιές
Που γύρω του όλα διαδραματίζονται
Πάθη, σχέδια αποπλάνησης
Ματαιώσεις του έρωτα
Ανταγωνισμοί
Η επικείμενη θυσία
Όπως στην αρχαιότητα
Που το μαχαίρι στο λαιμό της Παρθένου
Σηματοδοτούσε έναν Υμέναιο
Και ο γαμπρός περίμενε στον Άδη
Με τέτοια τελετουργική βαρύτητα ονειρευόταν ο Παύλος την κατάκτηση
Στο τέλος ο θάνατος
Και τα ενθύμια αυτού του έρωτα σε ένα κουτί
Ο έρωτας τελικά είναι που θυσιάστηκε για την αιωνιότητα
Τι ιδέα και αυτή
Μαζεμένα λοιπόν σε ένα κουτί
Κουκλόσπιτο
Διαφανή βιτρίνα
φέρετρο
Πράσινο αυτή τη φορά
Σαν τα λεμόνια
Εκείνου του δάσους
Που σαν τον ωκεανό του Σολάρις πολλαπλασιάζει τα πάθη
Όλα απλωμένα σε μια παλιά εφημερίδα
Εκείνην που η γυναίκα του, η Βίργκω, είχε τυλίξει ένα παλιό μπουκάλι ρούμι
Με σημαδεμένο με κόκκινο μολύβι το αγγελτήριο του γάμου
Ενός άλλου γάμου
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Οκτώβριος 2012-10-05
Εικόνα : Joseph Cornell, Paul and Virginia 1946 – 1948
από εδώ http://Τότε που τον έκαψε έντρομη
Μια γυναίκα
άλλη
Που την έλεγε μαύρο του πρόβατο
Το φράκο του
Στις δεξιώσεις και στους χορούς
Όπου την επισκεπτόταν στα όνειρά του
Και τις σταγόνες από δροσιά στον αυχένα της
Ή από τη θάλασσα όταν έβγαινε να αλλάξει
Στις εξορμήσεις τους στην παραλία
Υλακές – που αντηχούν από ένα σονέτο του Σαίξπηρ
Και ο απόηχος των άστρων στα ποιήματα
Όταν τα ξεκολλά το ξεροβόρι
ή όταν τη νύχτα εμφανίζεται το πρώτο πάνω από την Ωραία Κοιμωμένη
σκηνές του βίου και του ύπνου τους
τα φτερά του Αγγέλου
διαφανή όταν τα απλώνει απάνω τους
ίσως μια φωλιά πουλιών
με αυγά
αν είχαν ανέμελα μαζέψει
όχι αυτό είναι από την άλλη ιστορία
την παλαιότερη
που τους δάνεισε τα ονόματα
και την ιδέα του έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος
αλλά δυστυχώς αυτοί δεν έπρεπε να είναι τόσο αθώοι
δεν έζησαν σε ένα επίγειο παράδεισο
το λεμονοδάσος ήταν κάτι άλλο
η στολή ενός Άγγλου αξιωματικού
διακρίνεται σε μια φωτογραφία κρατημένη στα ενθύμια
και ίσως ο ήχος της jazz
στο κατάστρωμα του πλοίου
Το άρωμα των λεμονανθών
Βεβαίως
Κνησμός στον εγκέφαλο
Μεθυστικό
Ανεξιχνίαστο αυτό το δάσος με τις λεμονιές
Που γύρω του όλα διαδραματίζονται
Πάθη, σχέδια αποπλάνησης
Ματαιώσεις του έρωτα
Ανταγωνισμοί
Η επικείμενη θυσία
Όπως στην αρχαιότητα
Που το μαχαίρι στο λαιμό της Παρθένου
Σηματοδοτούσε έναν Υμέναιο
Και ο γαμπρός περίμενε στον Άδη
Με τέτοια τελετουργική βαρύτητα ονειρευόταν ο Παύλος την κατάκτηση
Στο τέλος ο θάνατος
Και τα ενθύμια αυτού του έρωτα σε ένα κουτί
Ο έρωτας τελικά είναι που θυσιάστηκε για την αιωνιότητα
Τι ιδέα και αυτή
Μαζεμένα λοιπόν σε ένα κουτί
Κουκλόσπιτο
Διαφανή βιτρίνα
φέρετρο
Πράσινο αυτή τη φορά
Σαν τα λεμόνια
Εκείνου του δάσους
Που σαν τον ωκεανό του Σολάρις πολλαπλασιάζει τα πάθη
Όλα απλωμένα σε μια παλιά εφημερίδα
Εκείνην που η γυναίκα του, η Βίργκω, είχε τυλίξει ένα παλιό μπουκάλι ρούμι
Με σημαδεμένο με κόκκινο μολύβι το αγγελτήριο του γάμου
Ενός άλλου γάμου
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Οκτώβριος 2012-10-05
Εικόνα : Joseph Cornell, Paul and Virginia 1946 – 1948
2 σχόλια:
Γεια σου Πόλυ!
Τυχαία συνάντησα σήμερα την ανάρτησή σου.
Έως πριν 15 λεπτά δεν ήξερα τίποτε για Παύλο και Βιργινία. Μετά μού είπε για το μυθιστόρηαμα η θεία μου, έψαξα και βρήκα... το ποίημά σου!
Πολύ όμορφο!
Αλλά πολύ θανατικό πέφτει στους μεγάλους έρωτες!...
Αμάν!
Δεν υπάρχει κάποιο φωτεινό σύγγραμμα που να λέει ότι οι δύο όμορφοι νεοι αγαπήθηκαν πολύ, παντρεύτηκαν, κάναν παιδιά, μεγάλωσαν, βαρέθηκαν και χώρισαν;
:-)
Άραγε υπάρχει σήμερα το βιβλίο στα ελληνικά; (Η παλιά έκδοση υποθέτω είναι εξαφανισμένη;)
Idom
Καλέ μ0υ @Idom
Για τον Παύλο και τη Βιργινία του Μπερναντέν ντε σαιντ Πιερ δεν γνωρίζω άν υπάρχει ακόμα.
Το ζευγάρι του ποιήματος όμως είναι εμπνευσμένο από
το Λεμονοδάσος του Κ. Πολίτη
εδώ: http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/poliths_lemonodasos.htm
καλό ξημέρωμα
Π.
Δημοσίευση σχολίου