Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Μνημονεύοντας τους νεκρούς στον Άγιο Ελισσαίο: Άγιος Νικόλαος Πλανάς



Χτες ήταν Κυριακή 2 Μαρτίου, Νικολάου του Πλανά. Νάξιος και αυτός, όπως και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λειτουργούσε καθημερινά στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι με ψάλτες τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη.
Οι πιστοί συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τους βίους των Αγίων σαν πρότυπα. Τα βάσανα, οι διωγμοί, τα θαύματα και σε αρκετές περιπτώσεις ο μαρτυρικός θάνατος του Αγίου έχει τη δύναμη της αποτύπωσης που έχει και η εικόνα – η απεικόνιση - και λειτουργεί σαν υπόδειγμα για τους υπόλοιπους. Η αφήγηση δηλαδή της ζωής ενός Αγίου συνοψίζει και γενικεύει, τονίζοντας τα κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία από όλες τις ζωές, σαν να είναι όλες οι ζωές μία στη μνήμη του Θεού.

Με τον ίδιο τρόπο και η απλή και ταπεινή ζωή του Νικολάου Πλανά, θεωρείται «έκφραση» - δηλαδή απεικόνιση - «της αληθινής κατά Χριστόν ζωής κάθε συνειδητού πιστού και πιο πολύ του πραγματικού και τελείου ιερέως». Αυτό διαβάζουμε στο κείμενο του Αρχιμανδρίτου Αλέξανδρου Μοστράτου, Πρωτοσυγγελεύοντος της Ι. Μ. Παροναξίας, που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα http://www.egolpio.com/AGIOLOGIO /Nikolaos_Planas.htm αλλά και αλλού όπου θεωρείται ότι «υπάρχουν άνθρωποι που με το παράδειγμά τους καταφέρνουν να ποδηγετήσουν το πλήρωμα της Εκκλησίας» στο (http://www.xfe.gr/modules.php?name=News&fike=aricle&sid=282).

Μπορεί κάποιος εκεί, αν το επιθυμεί, να πληροφορηθεί για την υποδειγματική ζωή του Αγίου, για την καταγωγή του, για την απλότητα και την αφιλοκέρδειά του, για τις εξαντλητικές – εννεάωρες λειτουργίες που έκανε στον Άγιο Ελισσαίο, για το ότι αρκετοί πιστοί τον είχαν δει να αιωρείται πάνω από το έδαφος, για τα οράματα του Αγίου Παντελεήμονα και του Αγίου Ιωάννου, για τις θεραπείες των δαιμονίων και τα θαύματα, την πρόβλεψη του μέλλοντος…

Υπάρχει όμως κάτι ξεχωριστό, που είχε ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς, εκτός φυσικά από το ότι ήταν βραδύγλωσσος. Αν του έδινε ένας πιστός να μνημονεύσει το όνομα κάποιου προσφιλούς νεκρού, ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς το μνημόνευε για πάντα. Όχι μόνο στην τρέχουσα λειτουργία, αλλά σε όλες που θα τελούσε από κει και πέρα. Γι αυτό και οι λειτουργίες του είχαν τόσο μεγάλη διάρκεια. Γιατί δεν παρέλειπε να μνημονεύει τους νεκρούς από τα χαρτάκια που του είχαν δώσει σε ανύποπτο χρόνο οι συγγενείς τους και τα κρατούσε πάντα πάνω του. Λένε πως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης δεν τον άντεχε πάντα και του φώναζε:
«Άντε τέλειωνε! Βραδιάσαμε!»

2 σχόλια:

Mairi είπε...

:))))

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΙΤΕ ΣΩΣΤΟ σΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ, Φ. 1887, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011