Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Happy Easter, Happy Eostre, Happy Auster



Ο Βέδας ο Αινέσιμος, ο πολυγραφότατος καλόγερος από το Νορθάμπερλαντ, που συνέγραψε την Historia Ecclesiastica , την περίφημη εκκλησιαστική ιστορία της Αγγλίας ασχολήθηκε αναλυτικά στο έργο αυτό με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στα Βρετανικά νησιά.

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, στη Σμίλη του χρόνου, αναφέρεται στο πώς ο Βέδας περιγράφει την μεταστροφή των Βρετανών και των Σαξόνων Τσίφταινς στη νέα αυτή θρησκεία, χωρίς μάλιστα οι Ιταλοί και Ιρλανδοί Ιεραπόστολοι που ήταν επιφορτισμένοι με αυτό το εγχείρημα, να χρειαστεί να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια .


Μη διαθέτοντας στο ελάχιστο μνημονικές ικανότητες που θα μου επέτρεπαν χωρίς να έχω μαζί μου – εδώ στην ορεινή Αρκαδία – το βιβλίο της Γιουρσενάρ ώστε να αναφέρω – έστω το όνομα του Τοπικού ηγέτη, πόσο μάλλον τα εκπληκτικά επιχειρήματα που ο ίδιος προέβαλε προκειμένου να πείσει το λαό του να αποδεχτεί την καινούργια θρησκεία, θα σταθώ περισσότερο σε κάποια σχόλια που έκανε ο ευσεβής ιερωμένος για τις μυθικές παραδόσεις των Βρετανών.

Έτσι, στο κεφάλαιο 15 του έργου του De temporum ratione όπου ο λόγος είναι για τα αρχαία ονόματα που είχαν οι μήνες του χρόνου, γράφει για τον Eosturmonath που είναι η πρότερη ονομασία του Πασχαλινού μήνα, του Απρίλη

«που ονομαζόταν έτσι από το όνομα της θεάς Eostre, που προς τιμήν της γίνονταν
τελετές εκείνο το μήνα. Τώρα αποδίδομε στην Πασχαλινή εποχή το όνομά της,
ονομάζοντας τις χαρές των νέων τελετών με το από παλιά – τιμημένο όνομα που
αποδίδονταν στην παλιά λατρεία.»

Το κείμενο του Βέδα λοιπόν, αποτελεί τη βασική πηγή για την Eostre. H θεά, ως Ôstarâ στις παραδόσεις της Γερμανίας εμφανίζεται με μια χαρούμενη ακολουθία φτερωτών ερώτων και λαγών και έχει επίσης αποτελέσει αντικείμενο μελέτης των αδελφών Γκριμμ.
΄Εστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη.
Ο συμβολισμός δηλαδή των πασχαλιάτικων λαγών – αλλά και των αυγών μια και αυτά είναι σύμβολα αναγέννησης – έχει μάλλον την καταγωγή του στις παγανιστικές λατρείες της άνοιξης, όπως σεμνά παραδέχεται ο Βέδας ο Αινέσιμος, αποδίδοντας τιμές και στις δύο λατρείες:


Τι πιο τιμητικό από το να αποδώσει κανείς στις χαρές των νέων τελετών το τιμημένο και σεβαστό όνομα της παλιάς λατρείας ;



Δεν χάνουμε λοιπόν την ευκαιρία να αναφερθούμε ξανά στους λαγούς και τα κουνέλια μια που το λευκό κουνέλι και ο μαρτιάτικος λαγός του Λιούις Κάρολ έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες. Το ίδιο συμβαίνει και με το κατ’ εξοχήν αυγό - γρίφο, τον Χάμπτι Ντάμπτι που από τον τοίχο του πέφτει και αναγεννάται, καλώντας μας να αναρωτηθούμε για το νόημα των λέξεων:



Από το τι είναι αυτό που όταν πέσει δεν μπορούν να το «σηκώσουν» ούτε ο βασιλιάς ούτε οι στρατιώτες του – (επειδή έχει σπάσει και είναι το αυγό) – δηλαδή από τα διπλά νοήματα και τους γρίφους των παραδόσεων και των αινιγμάτων, που πρόθυμα προσφέρουν το όνομά τους και τη μορφή τους σε νέες καινούργιες σημασίες, από τον Βρετανό Τσίφταιν που καλόπιστα και με αυθεντικό ενδιαφέρον προσχώρησε στη χριστιανική λατρεία παίρνουμε υπέροχα μαθήματα λυτρωτικής παραπλάνησης και εθελοντικής αυτό-εξαπάτησης.

Αντίθετα με αυτούς, στον Ανακτηθέντα Παράδεισο του Μίλτον, είναι ο Σατανάς που μιλά με «απατηλά διπλά νοήματα» ενώ οι «πράξεις» του Χριστού συμφωνούν με τα «λόγια του δίνοντας στη μεγάλη του καρδιά την έκφραση που της αρμόζει. Η καρδιά του περιέχει την τέλεια μορφή του καλού, του σοφού του δίκαιου».

Επομένως η κατάργηση των αινιγμάτων και των χρησμών είναι η αποστολή του Ενός, του ζωντανού Χρησμού που θα λέει μόνο την Αλήθεια – μια και ο ίδιος θα είναι το πνεύμα της Αληθείας.

Η σωτηρία λοιπόν είναι θέμα αυθεντικής ερμηνείας των σημείων. Είναι θέμα γλώσσας. Είναι η κατάργηση της ερμηνείας και των διαφορετικών εκδοχών καθώς και των δημιουργικών διαφοροποιήσεων από το ένα Νόημα και την Αλήθεια.

Αυτά φαίνεται να μας θυμίζει ο Πωλ ΄Ωστερ στη Γυάλινη Πόλη δια στόματος Πήτερ Στιλμαν, του παράφρονος γέροντα που παρακολουθει ο ήρωάς του, αν υπογραμμίσουμε μεγεθύνοντας και διαφωτίζοντας τις συνέπειες του μη – χρησμού από όπου και αν εκπορεύονται.

Μα τι σημαίνει λοιπόν το όνομα αυτού του Paul Auster;

Στην έρευνα που έκανε ο Ιάκωβος Γκριμμ για την ονομασία της Θεάς Ēostre στο Νορθάμπερλαντ, Ēastre στη δυτική Σαξονία, ōstarūn μια παλιά γερμανική θεά που βρήκε ο Χανς Γκριμμ, Austri στο παλιό Ισλανδικό έπος Gyllfaginning – που αναφέρεται πάλι σε μια εξαπάτηση – Austron – την πρωτο ινδοευρωπαϊκή θεά της αυγής και της Ανατολής φτάνουμε στο λατινικό Auster – που συμβολίζει το νότιο άνεμο την Όστρια, τον επικίνδυνο και τρελό νοτιά.

Οι ζηλωτές της απομυθοποίησης σήμερα μπορεί να μην έχουν κάποια πίστη όπως ο Μίλτον ή ο επινοημένος Χένρυ Νταρκ, είναι όμως με πάθος στρατευμένοι στον αγώνα τους κατά της πλάνης.

Υπέρ των μύθων, υπέρ της πλάνης,



ε λοιπόν αναστήθηκε!
Καλό Πάσχα!!!

Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, Η σμίλη του Χρόνου, εκδ. Χατζηνικολή
ΓΥΑΛΙΝΗ ΠΟΛΗ, Π. ΟΣΤΕΡ, Μτφ. Σάρα Μπενβενίστε, εκδ. Ζαχαρόπουλος, 1991
http://en.wikipedia.org/wiki/Eostre

Πηγές εικόνων:
http://www.stainedglassnews.co.uk/imagestemp/bedeL.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/97/Marguerite_Yourcenar.jpg/180px
http://www.geocities.com/earlcain2001/humptydumpty.jpg
http://constantstateofflux.files.wordpress.com/2008/03/eostre.jpg
http://www.proudtobepagan.com/myspace/eostre.jpg
http://img34.picoodle.com/img/img34/4/3/21/f_eostre2m_dc620f6.jpg
http://www.endicott-studio.com/rdrm/rrRabbits.html

28 σχόλια:

just me είπε...

Καλό σου Πάσχα, λοιπόν εκεί στην Αρκαδία, στον μυθικό τόπο-πλάνη.

[Πέρα και άσχετα από το contex των ημερών ("αναστήθηκε") _υπέρ των μύθων, υπέρ της πλάνης... et in Arcadia ego!]

Να περνάς πολύ καλά!

cynical είπε...

Kαλησπέρα Πόλυ,

δυσκολα σε βλέπω να ξεφευγεις απ' τα κουνέλια!

Σου ευχομαι καλο πάσχα.

Idom είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Idom είπε...

Εύχομαι Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση στην οικοδέσποινα, στους αναγνώστες και σε όλους!

Idom

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Just me,

Et in Arcadia just – ego θα μπορούσαμε να πούμε.

Ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχές και για τις καταπληκτικές – δηλαδή παραπλανητικές - τεϊοποσίες στον «κακό μπελά».
Μετά από τα αρμενίσματα και τα ορτσαρίσματα, τα «καράβια βγήκαν στη στεριά» και οι βοσκοί του Πουσέν με κοιτάζουν συγκαταβατικά όπως προσπαθώ να συνδεθώ – με διαλείψεις – με τον μπλόγκερ.

Γράμμα στο θεό της εξαρτήσεως λοιπόν και πολλές πολλές ευχές και φιλιά από τον χώρο του μύθου.

Νάσαι πάντα καλά.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Καλή μου e-cynical,

Βλέποντας την ημερομηνία του λινκ στο σημερινό ποστ συνειδητοποιώ πόσο λίγος καιρός έχει περάσει από τότε που σου χτύπησα την πόρτα με εκείνο το σχόλιο στην ανάρτησή σου για την αναπαραγωγή των κονίκλων και το χάος και τις αμοιβαίες διαπιστώσεις συμπτώσεων, συγκλίσεων και αποκλίσεων.

Μεταξύ παραμυθιού και θαύματος καταφέρνεις να παραμένεις ακούραστη στις επάλξεις ενός ελκυστικού, καλοφτιαγμένου, νηφάλιου και ασυμβίβαστου μπλογκ. Κάποτε, εύχομαι αυτό να συμβαίνει συχνότερα, σε παρασέρνουν οι λογοτεχνικοί άνεμοι και τότε το μπλογκ σου αρμενίζει αλλιώς. Ωστόσο παραμένεις φιλόξενη και αγαπητή από όλους.

Ανταποδίδω τις ευχές και εύχομαι νάσαι πάντα καλά.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Idom,

Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως και για το σφιχτό αυγό του Πρεβέρ που συνεισέφερες στην περί τεϊου συζήτηση και ελπίζω να το έχεις ακόμα για να το τσουγκρίσεις με επιτυχία το Πάσχα.
Σε ευχαριστώ που σκέφτηκες τους αναγνώστες των Πινακίδων και πιστεύω ότι και αυτοί εύχονται τα καλύτερα για τον ευπατρίδη του διαδικτύου.

Νάσαι πάντα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Καλό Πάσχα Πόλυ
απο τον γρίφο στο ερώτημα.
Ολοι καλοί κακοί δεν έχουνε μήπως γρίφους, αλληγορίες και διπλά νοήματα;
Επομένως η κατάργηση αινιγμάτων και χρησμών δεν είναι αποστολή του Καθενός;

Γεφυριστές είπε...

Πόλυ μου
με την ευχή να περάσετε καλά

ΑΓΙΑΝΑΠΑ, Β´ - Απόσπασμα

[…] Δεν είναι αγέρας τούτος του Βαγιού
δεν είναι της Ανάστασης
μα είναι της φωτιάς και του καπνού
της ζωής της άχαρης.
Κάτω απ΄ τη γέρικη συκομουριά
στεγνός ο αγέρας γύρισε
οσμίζουνταν παντού φλουριά
και μας επούλησε.

Γ. Σεφέρης

Υ.Γ. Προς φύλαξη το άρθρο σου!! Ευχαριστώ:)

βαγγελης ιντζιδης είπε...

κι η σωτηρία
είναι υπόθεση Ιστορίας
Να περνάς καλά
Β.Ι.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Airgood,

Ποιος καλός άνεμος σε έφερε από δω;

Καλημέρα, και Καλό Πάσχα και σε σένα.

Προτιμώ την απάντηση – τις πολλαπλές απαντήσεις μάλλον και τα πολλαπλά νοήματα – από την αυθεντία της μιας ερμηνείας που αποκλείει τις άλλες.

Κατάργηση των γρίφων και των αινιγμάτων θα σήμαινε κατάργηση των μεταφορών και επομένως κατάργηση της ποίησης. Θα σήμαινε την απώλεια της ικανότητάς μας να κατασκευάζουμε κόσμους μυστηριώδεις, φευγαλέους και χιμαιρικούς. Και αυτό θα έκανε τον «βίο αβίωτο» όπως δήλωσαν οι Αθηναίοι στο Χριστιανό Ρωμαίο Αυτοκράτορα (Βαλεντινιανό νομίζω) που είχε σκοπό να καταργήσει τα Ελευσίνια Μυστήρια

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Αλέκα μου,

Τι καταπληκτικό κέρασμα οι στίχοι που διάλεξες!

Τι μου ήρθε τώρα τα Ελευσίνια μυστήρια στον/στην airgood! Και όμως δεν πας κατά κει, κατά την Ελευσίνα δηλαδή, αν δεν περάσεις από τον ανατρεπτικό χώρο των Γεφυρισμών, με τα αστεία και τα πειράγματα και το λυτρωτικό ρόλο του γέλιου που είναι τόσο πιο απελευθερωτικό όσο πηγάζει από την αποκάλυψη και άλλων νοημάτων στα πράγματα – παρανοήσεων – και τελικά διακωμωδήσεων!


Σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τις ευχές και ανταποδίδω.

Νάσαι πάντα καλά στις φιλόξενες γέφυρες που έχεις στήσει!

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Κι εσύ Βαγγέλη

"στον αιώνα σου τι βλέπεις";

Καλή Ανάσταση!

Studiolum είπε...

Dear Poly,

what a fascinating odysseia from Beda through the Grimms and Yourcenar to Lewis and, yes, Auster, having πάντα στον νου… την Ιθάκη, I mean Easter/Ēostre! Let me also contribute to it with a favorite of mine, the Osterlamm by Bach, and with an interesting book by Martin West on Indo-European religion and poetry, where (esp. on pp. 217 and 227) he also follows the thread of the name of the Daughter of the Sun.

Boldog Húsvétot, Happy Easter, Καλό Πάσχα σας και στους αναγνώστες!

Tamás

ναυτίλος είπε...

akomh kai sthn Varkelonh diavazoume thn anarthsh sou! Eimaste tuxeroi giati sto dwmatio mas uparxei laptop.kalo pàsxa na exete!
Eseis sthn Arcadia ki emeis sthn Katalonia.Eseis vevaia me or8odoxo pasha emeis oute kan ka8oliko afou molis teleiwse.
Telika me blepw na diavazw Auster prin h trilogia tou wrimasei sth biblio8hkh mou, me tosa pou grafeis gia auton.

Ανώνυμος είπε...

Καλή Ανάσταση Πόλυ, σε διαβάζω απο καιρό,
"Επομένως η κατάργηση αινιγμάτων και χρησμών", όσο ο χρόνος τα ξεθωριάζει, δεν είναι ένα καινούργιο αίνιγμα λίγο πολύ καλύτερο ή δυσκολότερο;
Τα Μυστήρια δε τα καταργεί ο Καίσαρας παρά μόνο όταν εξαντλούνται διότι ξεθωριάζουναι ή δημοσιοποιούνται οπότε στη θέση τους έρχονται καινούργια Μυστήρια σε κύκλους ευρύτερους(;)

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Dear Tamás,

I am so thankful for your visit and for the two precious downloads.

You are so kind to call this post an Odyssey. After reading pages 217 – 222 of the book by West, and remembering the text of «Οδύσσεια» or «Ιλιάδα» where we – the amateurs - have read so many times about Ηώς with the rose fingers (ροδοδάκτυλη) , the goddess of the Dawn, without paying so much attention, as we always considered these verses not so important, just to make the link between the major scenes, I realize that your words had a double meaning!

Eostre was there, and her name was meaning ‘glow
(red), flame’ (also seen in Latin aurum < *ausom, Old Prussian ausis, ‘gold’),

The Indoeuropean goddess of the post is indeed related to the Greek Hώς, Aώς and in Anglo-Saxon England she lived on as Eostre!!!

Red, rose, or gold, always inspiring the poets!

This book is a real treat! Thank you Tamás.

Poetry as recall, poetry as carpentry, poetry as weaving, the ship of song the chariot of song!


“Poetry as recall”, I am familiar with that:
I have written a post in ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ, on the Italian poet Silvio Pellico and his imprisonment in St Margueritte jail in Brno. He was arrested due to his involvement with the clandestine Carbonari. Στιχουργώ σημαίνει θυμάμαι .

My best wishes to you and your wife.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Ναυτίλοι μου καλησπέρα,

στην αρχή τρόμαξα με τη γραμματοσειρά, προσπαθούσα να καταλάβω τι γλώσσα είναι. Μετά καταχάρηκα που είναι από σας.

Να περνάτε όσο καλύτερα μπορείτε. Τώρα διαβάζω Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα (Το βιβλίο της εξορίας) έναν καταπληκτικό Ισπανό συγγραφέα (νεότατο αλλά ήδη μέλος της Ακαδημίας) που το έμαθα από το μπλογκ του καινούργιου μας φίλου του Ταμάζ.

Ο Ώστερ όσο ωριμάζει γίνεται καλύτερος. Μάλλον όσο ωριμάζεις εσύ. Το καταλαβαίνω τώρα που τον ξαναδιαβάζω στο μεσοστράτι της ζωής.

Καλή Ανάσταση!

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Καλέ μου Άνεμε,

σε ανακάλυψα και γω (νάναι καλά το google) και τώρα θα αρχίσω να σε διαβάζω.

Καλή Ανάσταση και σε σένα!

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Εύχομαι Καλό Πάσχα και σ' εσένα Πόλυ. Νομίζω πως ωρίμασε ο καιρός και για μια μια Καλή Ανάσταση. Χαίρομαι που και οι ξένοι αναγνωρίζουν τη δουλειά σου στο χώρο του ιστολογίου και έξω από αυτόν. Έλαβα και την πρόσκληση της 26ης Απριλίου.
Καλές και χαρούμενες γιορτές.
Θά' θελα να ξαναδώ τη φωτογραφία σου να βγαίνει πάλι στο προφίλ σου.

admin είπε...

καλή ανάσταση και καλό πάσχα σε όλους...

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Καλή σου μέρα Γιώργο,

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω τις ευχές.

Όπως τα λες, δεν προλαβαίνω να δέχομαι προτάσεις για τηλεοπτικές μεταφορές των Μελισσών - το BBC ήδη έχουν αρχίσει τα γυρίσματα με τον Άλαν Ρίκμαν και την Έμμα Τόμσον και λέω να ενδώσω στην πρόταση που έκανε ένα Βραζιλιάνικο Κανάλι για 50 επεισόδια αλλά εδώ πρέπει απαραιτήτως να συμφωνήσει και ο Idom που θα γράφει το σενάριο.

Για να μιλήσουμε σοβαρά όμως, μάλλον έχεις δίκιο και η ανάσταση έχει ένα διαφορετικό νόημα για τον καθένα. Αυτό που θα θυμόμαστε βέβαια στο μέλλον, είναι το πόσες ελπίδες θρέψαμε και πόσα όνειρα κάναμε στη διαδρομή.
Τότε με βεβαιότητα μπορούμε ότι και η Ανάσταση δεν μας γέλασε.

Για τη φωτογραφία στο προφίλ που λες – άσε με και μένα να παραμυθιάζομαι με την Κυρά των Πινακίδων που νομίζω πως – χωρίς τα γυαλιά – μου μοιάζει!

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Τρελό Κουνέλι,

καλώς τονε κι ας άργησε.

Καλή Ανάσταση και σε σένα.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Καλή Ανάσταση Πόλυ
Δεν θα προσθέσω συμβατικότητα στο παραμύθι σου γιατί ούτε μπορώ, ούτε και θέλω και εύχομαι να συνεχίσεις να το διηγείσαι πάντα τόσο όμορφα!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Συμπτωματικά αυτήν την περίοδο διαβάζω το εξαιρετικό βιβλίο του David Ewing Duncan "Καλαντάρι", όπου παρουσιάζεται η ιστορία του ημερολογίου. Ο κέλτης βασιλιάς της περιόδου στην οποία αναφέρεσαι ήταν ο Oswio (612-670, Όσβιος επί το ελληνικότερον). Είχε ασπαστεί την κελτική εκδοχή της χριστιανικής πίστης, αλλά στην συνέχεια παντρεύτηκε την καθολική πριγκήπισσα Ένφελτν του Κεντ.

Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ακολουθούσαν διαφορετικό τρόπο υπολογισμού των κινητών εορτών, με αποτέλεσμα για πολλά χρόνια να γιορτάζεται το Πάσχα δυο φορές στην βασιλική αυλή. Μόνο κατόπιν πιέσεων από τους καθολικούς και παρεμβάσεως του γιου του, δέχτηκε ο Όσβιος να υιοθετήσει το καθολικό σύστημα, καθαρά για πολιτικούς λόγους.

Η τάυτιση του Πάσχα με την θεά Έστρε είχε γίνει νωρίτερα, κατά τον προσηλυτισμό των Σαξόνων στον χριστιανισμό. Η καθολική εκκλησία ακολούθησε την τακτική της συγχώνευσης των παγανιστικών εθίμων και των τοπικών δοξασιών με το χριστιανικό δόγμα και τελετουργικό.

Ο πάπας Γρηγόριος, σε μια επιστολή του στον τότε αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ, τον Αυγουστίνο, δίνει σαφείς οδηγίες. Συνιστά να μην καταστρέφονται οι παγανιστικοί ναοί, αλλά να καθαγιάζονται: "με αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε ότι οι άνθρωποι [...] θα αντιληφθούν την πλάνη τους και, συρρέοντας πιο εύκολα στους γνωστούς τόπους της λατρείας τους, θα γνωρίσουν και θα πιστέψουν στον αληθινό Θεό." Συνεχίζει συνιστώντας την αντικατάσταση των τοπικών εθίμων (θυσίες ζώων) με χριστιανικές τελετές: "είναι ασφαλώς αδύνατον να διαγράψουμε δια μιας όλες τις πλάνες από την πεισματική σκέψη τους".

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η συγχώνευση/αντικατάσταση των εορτών της Έστρε με το χριστιανικό Πάσχα, κάτι που έγινε εκείνη την χρονική περίοδο, αποτελούσαν μέρος της πολιτικής αυτής.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Καλησπέρα Αόρατη Μελάνη,

ευχαριστώ πολύ για τις εμβριθείς και διαφωτιστικές σου παρατηρήσεις για τους Κέλτες βασιλιάδς εκείνης της εποχής.

Κρατώ ιδιαιτέρως - μια και είναι στο πνεύμα της ανάρτησης τα λόγια της επιστολής του Πάπα προς τον επίσκοπο του Καντέρμπουρυ:

"είναι ασφαλώς αδύνατον να διαγράψουμε δια μιας όλες τις πλάνες από την πεισματική σκέψη τους"

Αυτό το αδύνατον -από όπου και αν εκπορεύεται - το θεωρώ πραγματικά ελπιδοφόρο.

Νάσαι πάντα καλά.

substratum είπε...

κι η πλάνη μας είναι που θεωρούμε ως αντανάκλαση την έκφραση της υλικότητας ως εάν ο κόσμος ήταν γλώσσα
Μέχρις ότου ο καθείς και το ξημέρωμά του
Βαγγέλης Ιντζίδης

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Βαγγέλη,

επιβεβαιώνω και εγώ στην πλάνη μου την ανάσταση του Walter Benjamin στις εμπορικές στοές.

Νάσαι καλά και να επιστρέφεις.