Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Κυνικά καύματα ή οι συνέπειες μιας παλαιάς ξηρασίας...



Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός, γνωστός και ως  Σείριος, είναι ο λαμπρότερος αστέρας που μπορούμε να παρατηρήσουμε στον ουρανό   εάν εξαιρέσουμε φυσικά κάποιους πλανήτες.



Ίσως  στη  μεγάλη  λαμπρότητά  του  και στο ότι είναι ορατός από πολλές κατοικημένες περιοχές του πλανήτη, από το Περού και το Μεξικό,  μέχρι την Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Αφρική, αλλά και στην έμφυτη συνήθεια των ανθρώπων να κοιτούν τον ουρανό και να προβληματίζονται για την τύχη τους, τον προορισμό και την καταγωγή τους, να πρέπει να αποδόσουμε όλες  τις μυθικές κοσμολογίες που έχουν σχέση μαζί του. Κάποιες  σχετίζονται με τον εποικισμό της γης, σε πολύ αρχαίους καιρούς  από αυτό το αστέρι...



«Μισοκοιμισμένοι στις βατραχοπιτζάμες μας»  διαβάζαμε στα  νιάτα μας για το παραισθησιογόνο μανιτάρι και το βάτραχο – που έτσι γίνεται στ'αλήθεια πρίγκιπας – και την κοσμολογία  των Ντόγκον στο μακρινό Τιμπουκτού και τους Αργοναύτες που ήταν πενήντα και το πενήντα κάποια σχέση αστρονομική είχε με τον Άλφα του Μεγάλου Κυνός (πενήντα χρόνια λέει είναι η περίοδος περιστροφής του συνοδού του Σειρίου) του Σερίου  β –  που είναι λευκός Νάνος.

Το όνομα του σημαίνει φωτεινός ή  κ α υ τ ό ς, εφόσον ο καλοκαιρινός καύσωνας σημειωνόταν κατά την επανεμφάνιση του Σείριου μετά τη στενή του γειτονία με τον Ήλιο.



Ο  εσωτερικός μονόλογος ενός σκύλος του στο βιβλίου του αγαπημένου  Paul Auster αναφέρεται επίσης στον εξωτικό τόπο Τιμπουκτού, που είναι και ο τίτλος του βιβλίου. Η επιλογή της πόλης στο Μάλι, όπου ζουν οι Ντόγκον που αφηγούνται στους ανθρωπολόγους ιστορίες για τον Μεγάλο Κύνα, δεν πρέπει να είναι τυχαία...



Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν αυτές τις  καλοκαιρινές μέρες κυνικά καύματα,καθώς μόνο οι κύνες ήταν αρκετά τρελοί για να βγουν έξω στον καύσωνα, μ'αποτέλεσμα ο αστέρας Σείριος να είναι το μάτι του ουράνιου σκύλου ...



Εδώ στη Τζια οι φοβερές ζέστες του Αυγούστου συνδέονταιμε την καταδίωξη των Νυμφών από το νησί, – εμφανίστηκε λέει ένα τρομερό λιοντάρι στα βουνά και αυτές έντρομες κατέφυγαν στις βόρειες ακτές και από εκεί στην Κάρυστο.



Το τι συμβαίνει σε έναν τόπο όταν τον εγκαταλείπουν οι Νύμφες του, είναι γνωστό...Οι άνθρωποι όμως,  ήταν  απ' ανέκαθεν αλαζονικοί ώστε να μην παραδέχονται καν την ύπαρξη  των νυμφών, για να θυμηθούμε  και εκείνον τον περίφημο διάλογο του Σωκράτη με τον Φαίδρο κοντά στον Ιλισσό:



«Για πες μου Σωκράτη, εδώ δεν είναι που άρπαξε ο Βορέας  την Ωρείθυια, την κόρη του Ερεχθέα;» ρώτησε ο Φαίδρος. για να μην πάρει απάντηση μια και ο συνομιλητής του είχε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει από τονα  αναζητά την απάντηση σε ερωτήματα μεμύθους, νύμφες και νεράιδες...

Καημένη Τίνκερ Μπελ...

Οι συνέπειες αυτής της ξηρασίας, είναι αισθητές ως σήμερα.



Λέγεται ότι χάρη στη βοήθεια του Αρισταίου, του γιου του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης, αυτού που δίδαξε αργότερα στους κατοίκους την τέχνη της Μελισσοκομίας, εξευμενίσθηκαν οι θεοί και έστειλαν, για ανακούφιση των ανθρώπων τις ετησίες, τα μελτέμια που είναι οι βόρειοι άνεμοι που πνέουν εκείνη την εποχή, την περίοδο δηλαδή της επιτολής του αστέρα του Μεγάλου Κυνός

Τζια, 16/08/2010

Πηγές εικόνων:
από το ίντερνετ:
http://1.bp.blogspot.com/_8W5Hx-kr6fg/ST9MRjfx2zI/AAAAAAAABGc/-Xb1ppvTCnc/s400/tmbk2.jpg

http://www.hellenica.de/Griechenland/Mythos/Bild/BoreasOreithyia.jpg
http://www.mirsini.gr/sre_images/kea/DSC00239.JPG
https://www.ebooks.gr/assets/products/images/b/157973.jpg
http://www.kentbee.com/bromley/bm~pix/aristaeus-398px~s600x600.jpg
http://atlantis.haktanir.org/dogon_womb.jpg
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:b2n8n2i26CgSaM:http://i246.photobucket.com/albums/gg90/SecretSunBlog/sirius-final02.jpg&t=1
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Canis_major_constellation_map.png

Η φωτογραφία του αρχαίου νομίσματος της Ιουλίδας με τον ακτινοβολούντα κύνα, είναι από το βιβλίο «Κέα, Ιστορική μνήμη, Περιήγηση» του Τάσου Αναστασίου

1 σχόλιο:

WCF είπε...

Από ό, τι καταλαβαίνω η παρατήρηση των Περσείδων και οι διαδικτυακές συζητήσεις για αυτούς , που γινόντουσαν αυτές τις μέρες, ήταν αφορμή για να ασχοληθείς με το στερέωμα Πόλυ, και από κει κατ' επέκταση με τα καιρικά φαινόμενα των ημερών....
Δεν ήξερα για τα κυνικά καύματα, το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον σαν πληροφορία. Η δε ονομασία Ιουλίς μου βγάζει από μόνη της κάτι ζεστό, κάτι πολύ ηλιακό.

Θα έλεγα ότι σήμερα η ανθρωπότητα υποφέρει απο κυνικά καύματα επίσης, και διαρκώς : αυτά του κυνισμού.

Καλόν υπόλοιπο Αύγουστο στη Τζιά!!!!