Αποχαιρετώντας τη Ζωρζ Σαρή: Το γράμμα της Χρύσας

" Έτσι λοιπόν παρατηρούσες ακόμα και σε εργασίες «στιγματισμένες» από ακαδημαϊσμό μια και ήταν κομμάτι της διδακτορικής διατριβής της – όπως αυτή της Χρύσας Κουράκη (*)  για τους χαρακτήρες στο έργο της Ζωρζ Σαρή - να τρυπώνει το συναίσθημα και η εφηβική λατρεία της ομιλήτριας προς την αγαπημένη της συγγραφέα των παιδικών χρόνων.
Δεν είναι τυχαίο που η Ζωρζ Σαρή της έχει χαρίσει τη φιλία της και δέχεται με εμπιστοσύνη το χέρι της Χρύσας να οδηγεί το δικό της όταν υπογράφει «αυτόγραφα» - γιατί για αυτόγραφα μιας σταρ επρόκειτο – και όχι για απλές αφιερώσεις σε βιβλία. "
είχα γράψει πριν μερικά χρόνια (και το ανάρτησα προσφάτως με τη γνωστή αφορμή)...

Το χέρι της Χρύσας, που είναι και δική μου φιλενάδα, το χέρι που οδηγούσε το χέρι της Ζωρζ να υπογράφει "αυτόγραφα" της έγραψε το τελευταίο γράμμα...

Η Χρύσα το διάβασε σήμερα, συγκρατώντας τα πιο αυθόρμητα και ανιδιοτελή δάκρυα που έχω δει, στο Α' Νεκροταφείο. Μετά τον αποχαιρετισμό του Αλέξη, του γιου της. Είναι πολύ μεγάλη η τιμή και η συγκίνηση που δέχτηκε να μου το στείλει για να το μοιραστούμε...Για τους φίλους της Ζωρζ, η δική της αγάπη και συγκίνηση:

Ζωρζούλα μου, καλή μου φίλη 
Θυμάμαι την πρώτη φορά που σε συνάντησα στο σπίτι σου. Νεαρή φοιτήτρια εγώ, θαυμάστριά σου από τα παιδικά μου χρόνια και φανατική αναγνώστρια των βιβλίων σου, ήρθα για να σε γνωρίσω και να σου παραδώσω μια εργασία μου σε σχέση με τα έργα σου. Με υποδέχτηκες με ενθουσιασμό και δήλωσες κολακευμένη που κάποιος ασχολείται σε επιστημονικό επίπεδο με τα βιβλία σου. Από τότε και για πολλά χρόνια μετά έγινες όχι μόνο φίλη, αλλά και λίγο μαμά και πολύ στενή πνευματική συντροφιά μου. Μιλούσαμε και με ταξίδευες στο χώρο και στο χρόνο. Σε θαύμαζα για όσα είχες ζήσει, για την όρεξή σου για ζωή, για επικοινωνία, για προσφορά. Με έκανες να νιώθω σημαντική, γιατί αυτό το χάρισμα το είχες. Αγαπούσες με όλη την ψυχή σου και έπειθες τους ανθρώπους που ήταν γύρω σου πως είναι πολύτιμοι για σένα. Χάριζες τα πράγματά σου και παρακαλούσες με σημειώματα να μη σε ξεχάσουν. Λες και υπήρχε ποτέ περίπτωση... Η παρουσία σου ήταν σαρωτική, μοναδική. Όπου κι αν πήγαινες αποκτούσες πάντα φανατικούς θαυμαστές. Παρόλα αυτά ήσουν σεμνή και μετριόφρων. Δε θα ξεχάσω πως όποτε πήγαινες σε ένα σχολείο και σε τιμούσαν ή όποτε γραφόταν κάτι για σένα με έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες: «Τώρα εγώ που σου μιλάω είμαι πολύ σπουδαία...Ίσως να μην έπρεπε καν να μιλάω μαζί σου...», λες και περίμενες τους άλλους να επιβεβαιώσουν τη σπουδαιότητά σου...Και τώρα Ζωρζ μου κλαίω...Κλαίω βουβά μα και φανερά, όπως εσύ κάποτε είχες κλάψει στην αγκαλιά μου για τη Μελίνα σου. Κλαίω γιατί θα μου λείψει το φως σου στη ζωή μου... Το ξέρω πως θα μου έλεγες ότι θέλεις να γελάω και να χαίρομαι για σένα, γιατί τελικά αυτό ήθελες...Μα δεν μπορώ ακόμη....Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μου...Σ’ ευχαριστώ που ήσουν στη ζωή μου... Σ’ευχαριστώ που μου έδωσες λίγη από τη λάμψη σου...
Χρύσα, η «χρυσή σου στέγη», όπως με έλεγες...

Φωτό από:  http://www.pro.com.gr/sites/default/files/imagecache/group1_500x375/new/06-2012/zorz%20sarri_0.jpg

(*) Η Χρύσα Κουράκη γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σπούδασε στο ΠΤΔΕ Ιωαννίνων, απ' όπου αποφοίτησε το 1997. Το 2004 ολοκλήρωσε την εκπόνηση της διδακτορικής διατριβής της με θέμα "Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες στο πεζογραφικό έργο της Ζωρζ Σαρή 1969-1995". Παράλληλα, εργαζόταν και εξακολουθεί να εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου ταυτόχρονα με το διδακτικό της έργο ασχολείται με τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας και την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας στους μικρούς μαθητές. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια και συνέδρια σχετικά με την παιδική λογοτεχνία, σε συλλογικούς τόμους συνεδρίων, καθώς και σε παρουσιάσεις βιβλίων της Ζωρζ Σαρή.

Το έργο της Χρύσας στη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ:
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=80412