Η Αχίλλεια είναι μια πόλη στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας
Αχίλλεια δεν είναι το πραγματικό της όνομα
Αυτό που της έδωσαν οι πρώτοι άποικοι που είχαν φτάσει
Αχίλλεια δεν είναι το πραγματικό της όνομα
Αυτό που της έδωσαν οι πρώτοι άποικοι που είχαν φτάσει
Από τα παράλια της Μικρασίας
Το όνομά της έχει ξεχαστεί
Και από τους πιο παλιούς από τους κατοίκους της
Έχουν και δείχνουν αρχαία νομίσματα
Σε σχήμα βέλους
Άλλα έχουν πάνω τους χαραγμένα δελφίνια
Κάποιοι μάλιστα έχουν δει νομίσματα με ελάφια και λιοντάρια
Από την εποχή της Κίρκης
Τότε που στα δάση τους
Από ιτιές και λεύκες
Η έλαφος έβρισκαν καταφύγιο
Ίσως βέβαια αυτό να είναι ανάμνηση από την άλλη
Που θα την πάντρευαν, λέει, με τον Αχιλλέα
Για να φυσήξει ούριος άνεμος και να ξεκινήσει ο πόλεμος
Για το ελάφι που πιτσίλισε με το αίμα του το βωμό
Ποιος ξέρει
Υπάρχει και ένα νησί με το μνήμα του Αχιλλέα
Αλλά δεν είναι βέβαιο
Ίσως είναι το μνήμα του Έλληνα,
Εκεί που καταφεύγουν οι χαμένες ψυχές των ναυαγών…
Πώς να μη χαθείς μέσα στην ατελεύτητη ομίχλη
Γι' αυτό οι άνθρωποι ξεχνούν
Και σε λίγο καιρό την Πόλη τους θα τη λένε αλλιώς
Μέσα στις αλυκές και τα μαύρα δάση
Και τον απόμακρο ήχο από τον καλπασμό των αλόγων
Ή το φτερούγισμα των κύκνων στο βαλτότοπο του Μπερεζάν
Κάποιος θα προφέρει το νέο της όνομα…
© Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2012
Εικόνα από
http:// www.transitionsabroad.com/ listings/travel/articles/ images/ madaba-jordan-mosaic.jpg
Το όνομά της έχει ξεχαστεί
Και από τους πιο παλιούς από τους κατοίκους της
Έχουν και δείχνουν αρχαία νομίσματα
Σε σχήμα βέλους
Άλλα έχουν πάνω τους χαραγμένα δελφίνια
Κάποιοι μάλιστα έχουν δει νομίσματα με ελάφια και λιοντάρια
Από την εποχή της Κίρκης
Τότε που στα δάση τους
Από ιτιές και λεύκες
Η έλαφος έβρισκαν καταφύγιο
Ίσως βέβαια αυτό να είναι ανάμνηση από την άλλη
Που θα την πάντρευαν, λέει, με τον Αχιλλέα
Για να φυσήξει ούριος άνεμος και να ξεκινήσει ο πόλεμος
Για το ελάφι που πιτσίλισε με το αίμα του το βωμό
Ποιος ξέρει
Υπάρχει και ένα νησί με το μνήμα του Αχιλλέα
Αλλά δεν είναι βέβαιο
Ίσως είναι το μνήμα του Έλληνα,
Εκεί που καταφεύγουν οι χαμένες ψυχές των ναυαγών…
Πώς να μη χαθείς μέσα στην ατελεύτητη ομίχλη
Γι' αυτό οι άνθρωποι ξεχνούν
Και σε λίγο καιρό την Πόλη τους θα τη λένε αλλιώς
Μέσα στις αλυκές και τα μαύρα δάση
Και τον απόμακρο ήχο από τον καλπασμό των αλόγων
Ή το φτερούγισμα των κύκνων στο βαλτότοπο του Μπερεζάν
Κάποιος θα προφέρει το νέο της όνομα…
© Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2012
Εικόνα από
http://
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου