Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Ταξίδια για όλους και κανέναν





Συνήθως είναι στην κουπαστή του πλοίου

Κοιτώντας τον αφρό καθώς σκίζεται η θάλασσα στα δυο
Για να διαβεί το σκάφος
Αυτή η γραμμή που θα μείνει για κάμποση ώρα στην επιφάνεια του νερού
Σημαδεύοντας την τυχαία διαδρομή της σκέψης
τις χαρακιές στις υγρές δέλτους
γράφοντας αφηρημένα
τις μεγάλες υποσχέσεις
τότε, που τελειώνει το καλοκαίρι και επιστρέφεις από το νησί
όσο και να έχεις καθυστερήσει
επιστρέφεις
και ο ρυθμός του βίου περιμένει
να σε αρπάξει πάλι
στα ίδια και στα ίδια να ριχτείς
αλλά το υγρό στοιχείο
σαν μέλι πηχτό και σκοτεινό
υποβάλλει την υπόσχεση
τους στοχασμούς, τις αποφάσεις
πόσο πιο ώριμα θα εισέλθεις πιστεύεις στη ζωή σου
ολοκαίνουργιος
σαν από αυτές τις γραμμές
το λευκό στο ανεξιχνίαστο βαθύ μπλε
να εξαρτώνται όλα
σαν όλα τα βάρη και τα εμπόδια να αλαφραίνουν
και να αποκτάς νέα δύναμη, σοφία
και δεν είναι η ευτυχία που περιμένεις πια να σε υποδεχτεί
αλλά μια άλλη αίσθηση ότι τώρα ξέρεις
Πως εσύ ίσως άλλαξες αυτή τη φορά στο νησί των διακοπών
Που αφήνεις πίσω
και σκέφτεσαι τις καρέκλες που τις φυσά ο αέρας
άδειες
τις ψάθινες ομπρέλες που σε λίγο καιρό θα έχουν αλλάξει όψη από τη βροχή
γιατί όπου νάναι έρχονται τα πρωτοβρόχια
τα κρινάκια της άμμου που είδες και φέτος
και τις γοργόνες που περιμένουν να βγουν από τα κύματα
τώρα που θα ερημώσουν τα πάντα εκεί
και τίποτα πια δεν σε ταράζει
και έτσι αλλάζει ο ρυθμός του κόσμου
και πάλι τα ίδια θα συμβούν
και φέτος
κάθε ταξίδι ένας χωρισμός
ένας αποχαιρετισμός
που όμως όλα όσα αφήνεις κυλούν στις φλέβες
τα έχεις όλα αφήσει και όλα υποδεχτεί στην κουπαστή
που ο κρύος αέρας της πρωτοχρονιάς
και οι απεγνωσμένες επικλήσεις του δημάρχου
τα πυροτεχνήματα
δεν ακούγονται από μακριά
καθυστερημένα έκαναν λάθος τη μέρα
ποιος έχει την χάρη να υποδέχεται τον χρόνο
τι είναι ο χρόνος και το γνωρίζουν άραγε οι προύχοντες
η σκέψη καθηλώνεται σε εκείνη την ανάμνηση
σαν τότε που από της σμικροτάτης εκείνης νήσου
ή από μια βαρκούλα μέσα στο λιμάνι
έβλεπες
ή μήπως κάποιος άλλος έβλεπε;
ποικίλα φώτα να διασχίζουν τους δρόμους
Καθ’ όλας τας κατευθύνσεις
Οι τροχιές
Οι ζωές των ανθρώπων
«εμάζευον, έκαναν μερίδιον, εμάλλωναν»
Και το ταξίδι συνεχίζεται
Μπροστά στις οθόνες
και τα γιορτινά τραπέζια
προσπάθησε να θυμηθείς εκείνο το επιστολίδιον
«χρυσίζοντος διηνθισμένου φακέλλου»
οι καημοί που γράφονται και επιδίδονται
οι προσευχές και τα μηνύματα των διηγημάτων
και οι ήττες που μας αφορούν
από δω και πέρα θα αντέχονται
γραμμένες στο χαρτί



Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιανουάριος 2013

Εικόνα από
http://images.fineartamerica.com/images-medium/tibetan-prayer-flags-patrick-klauss.jpg

2 σχόλια:

Costas Papachristou είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά Πόλυ...

chemenv