"H Xάρριετ πήγαινε όποτε τη φώναζαν" της Ολβίας Παπαηλίου [θεατρική παράσταση - work in progress]

Η Χάρριετ πήγαινε όποτε τη φώναζαν" της Ολβίας Παπαηλίου
Θεατρικός μονόλογος για ηθοποιό και τροβαδούρο

με τις Κατερίνα Λούρη, Ειρήνη Δασκαλάκη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Πόλυ Χατζημανωλάκη

Θεατρικός μονόλογος βασισμένος στην αληθινή ιστορία της Χάρριετ Μονκρήφ που συντάραξε την κοινή γνώμη της Βικτωριανής Αγγλίας… Ο γάμος της, οι κατά συρροήν υποθέσεις μοιχείας, μια κατασκευασμένη διάγνωση ταραγμένης ψυχικής υγείας, το διαζύγιο και εγκλεισμός της επί τριανταέξι χρόνια σε ψυχιατρικό άσυλο. 

Μουσικές από όλον τον κόσμο: Κρητικά τραγούδια γάμου, μοιρολόγια, νανουρίσματα, τανγκό, φάντος, ελληνικές και ιρλανδέζικες μπαλάντες, οπερετικές άριες μας βοηθούν να προσεγγίσουμε και να δικαιώσουμε ψυχικά δράματα που ξεπερνούν τόπο και χώρο.

Σας περιμένουμε την Τετάρτη 24 Απριλίου στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30 Μεταξουργείο
τηλέφωνο κρατήσεων: 210 5227046

Τιμή εισόδου: 10 ευρώ με ποτό

Λίγα λόγια για το έργο:

Μια Σκωτσέζα ευγενικής καταγωγής, η Χάριετ Μονκρήφ, παντρεμένη με τον Άγγλο λόρδο Τσαρλς Μορντάουντ, φέρνει στον κόσμο ένα παιδί του οποίου η πατρότητα αμφισβητείται. Ο σύζυγος την κατηγορεί για μοιχεία και εκείνη όχι μόνο δεν το αρνείται αλλά υπερθεματίζει και αναφέρει πλήθος εραστών, υποθετικών ή όχι που ανάμεσά τους ίσως και τον πρίγκιπα της Ουαλλίας, τον διάδοχο, τον μετέπειτα βασιλιά Εδουάρδο τον 7ο. 
Το δικαστήριο δεν δέχεται την ομολογία της προκειμένου να μην γίνει σκάνδαλο και για να σωθούν υπολήψεις των κυρίων και με την σύμφωνη γνώμη των γιατρών, χαρακτηρίζει την Χάριετ ψυχασθενή. Απαλλάσσεται από τον χαρακτηρισμό ανήθικη και της αποδίδεται η τρέλα. Την έβλαψε η γέννα λένε – επιλόχεια ψύχωση – και κλείνεται σε άσυλο για τα τριανταέξι υπόλοιπα χρόνια της ζωής της. 
Η βρετανική κοινή γνώμη της εποχής - ο Εδουάρδος ήταν γιος της Βασίλισσας Βικτωρίας - ασχολήθηκε σκανδαλοθηρικά με την υπόθεση κυρίως λόγω της εμπλοκής του βασιλέως. Αργότερα άρχισαν κάποιες φωνές να αναρωτιούνται για την θυσία ενός αθώου στο βωμό του καθωσπρεπισμού. 

Δεν δικαιώθηκε όμως η Χάρριετ Μονκρήφ. Δεν μάθαμε τι συνέβη στ’ αλήθεια μια και όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι κι έτσι. Πέραν του τάφου η Χάριετ δεν μπορεί να πει τι την ώθησε να κάνει μια τέτοια κατάθεση στο δικαστήριο που να οδηγήσει το σύστημα στο να την εξαφανίσει με αυτόν τον τρόπο από το πρόσωπο της γης. 
Η Ολβία Παπαηλίου ωστόσο, ασχολήθηκε με την υπόθεση και έγραψε ένα μονόλογο, για λογαριασμό της. Μιλά για όλα αυτά που δεν ακούστηκαν στο δικαστήριο. Η Χάριετ λέει την ιστορία της, από την αρχή, από τότε που ζούσε ανυποψίαστη για τις συμβάσεις της Βικτωριανής εκεί στο Βορρά, στα ψηλώματα. Επιχειρεί να εξηγήσει, να μιλήσει για τα αισθήματά της, να ζητήσει την αγάπη και την συγχώρεση του αγαγνώστη. Η ηρωίδα στοχάζεται και βιώνει τον θυμό, τον έρωτα, την επιθυμία, την οργή, την τρέλα, την ενοχή, την εκδίκηση…Συγχέει την αλήθεια και το ψέμα, κερδίζει και χάνει ξανά τον εαυτό της, καταργώντας τα όρια ανάμεσα σε αυτήν και τον κόσμο…
Μια ιστορία Βρετανική που θα μπορούσε να βρίσκεται – ίσως έχει ήδη βρεθεί μαζί με πολλές παρόμοιες – στις σελίδες των αδελφών Μπροντέ ή της Τζέην Ωστιν γράφεται στα ελληνικά και ανεβαίνει επί σκηνής τον Απρίλιο. 

Η Πόλυ Χατζημανωλάκη, με την άδεια της συγγραφέως, βασισμένη στο ότι το κείμενο αυτό γράφτηκε κατ’ αρχήν για να αποκατασταθεί η Χάριετ, επεχείρησε με τη σειρά της  την αποκατάσταση της επί σκηνής, σκηνοθετώντας μια θεατρική παράσταση, αναζητώντας συν - ενόχους στην συν – χώρεση αυτής της γυναικείας μορφής στη δική μας εποχή και στη δική μας τη χώρα…

Τούτο επιτυγχάνεται αφ’ ενός με την απόδοση της πυκνότητας  και της έντασης των αισθημάτων της Χάρριετ  από την Κατερίνα Λούρη, θεωρώντας  ότι ο κοινός παρονομαστής, το κοινό μας βάθος, είναι το ανθρώπινο μέτρο και οι υπερβάσεις του. Η  τοπικότητα, οι παραδόσεις της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, η Βικτωριανή εποχή και η ζωή της αριστοκρατίας, μπορεί να ενδιαφέρουν ένα Έλληνα θεατή, αν αποδοθούν με εντιμότητα. Όχι μόνο στην έρευνα στα κοστούμια και στα ρούχα της εποχής αλλά κυρίως στη νοοτροπία στις εκφράσεις, στην ανθρωπολογία των αισθημάτων.
Από την άλλη υπάρχει  η οικουμενική διάσταση αυτής της ιστορίας…Η κοινή ανθρώπινη ψυχή, τα αισθήματα οι καταστάσεις, τα ψυχικά φορτία, τα όνειρα που υπάρχουν σε όλες τις χώρες και στη δική μας. Ο τρόπος που μπορούμε να σχετιστούμε με αυτά…Οι συνειρμοί, η μουσική…Η Ειρήνη Δασκαλάκη,  τροβαδούρος, κοινωνιολόγος και μουσικολόγος είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να υποδυθεί επί σκηνής το alter ego της ηρωίδας. Να βοηθήσει να διαιρεθεί ο μονόλογος στα δύο και να δώσει τα φτερά με τη φωνή και τις μουσικές της να υψωθεί η φωνή της Χάριετ και να φανερωθεί. Να μιλήσει και να ακουστεί…
Μουσικές από όλον τον κόσμο: Κρητικά τραγούδια γάμου, μοιρολόγια, νανουρίσματα, τανγκό, φάντος, ιρλανδέζικες μπαλάντες, ο Μεγάλος Ερωτικός, Τολομέο του Χαίντελ…