Περπατούν εκεί έξω

Ξέρω
Για εκείνο το μικρό πουλί που στέλνουν (*) 
Τώρα ξέρω
Στον άνεμο κρατιέται, πάνω του κοιμάται
Έπρεπε να το είχα καταλάβει από τότε που διάβαζα
για τις γυναίκες που έτρεχαν με το μωρό αγκαλιά στη μαύρη νύχτα
Πατώντας σε σπασμένα κομμάτια πάγο στην παγωμένη λίμνη
Για να γλυτώσουν
Όπως η Ελίζα στην καλύβα του μπαρμπα Θωμά

Και για εκείνες που περπατούσαν στις ερημιές
τον δέκατο ένατο αιώνα
Όπως η Κάθριν
Ερημιές από πέτρα, σαν την ψυχή του Χήθκλιφ
Στα Ανεμοδαρμένα ύψη

Δεν θα ξεχάσω βέβαια την πιο αγαπημένη, που έβλεπε τη σκέψη της να χάνεται
σαν πετρούλα στο βυθό του ποταμού, έξω από τη βιβλιοθήκη του Κολλεγίου
Τότε που για να εξακριβώσει μια εποχή
Σε ένα δοκίμιο του Θάκεραιυ…
Κοίταζε με παράπονο τις πόρτες της Βιβλιοθήκης να ναι κλειστές μπροστά της
Η Βιρτζίνιά μου

Περπατούν εκεί έξω
Χωρίς δικό τους δωμάτιο
Ούτε κι εγώ
Σε μια αιώνια περιπλάνηση
Σαρξ εκ της σαρκός μου
Ουλές από
Εξορία
Και κάποτε ένα λαγούμι
Η τρύπα του λαγού να μπω
Να φτιάχνουμε το τσάι μας
Περιμένοντας τον τρελό καπελά να σηκωθεί απότομα από το τραπέζι
Να τον καλέσουν να καταθέσει στη δίκη

Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2013


(*)
Στίχοι από το τραγούδι This Little Bird, της Marianne Faithfull