Περπατώντας απέναντι από το σπίτι
Τον ερειπωμένο τοίχο
Ό, τι απέμεινε από την κατεδάφιση
Δίπλα στην κατοικία του Διονυσίου Σολωμού
Και πριν φωτογραφίσω, άλλη μια φορά, το νεκρικό πορτρέτο του ποιητή
Αντίγραφο αντιγράφου
Οι συνήθειες της εποχής
Τα έχω, βλέπετε, όλα ξαναδεί
Κάθε φορά αλλιώς
Το γραφείο, το οικόσημο, το γενεαλογικό του δέντρο
Ο καθρέφτης
Όπου εκείνη επήγαινε όταν ήταν μοναχή και έκλαιγε και γέλαε
Και έλεγε πως ήτον η ομορφότερη ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες στα Επτάνησα
Ο νους της επυρώθηκε
Μιλώντας για τα κακά των άλλων γυναικών
Πυρώνει ο νους,
ψηλώνει
Σκεφτόμουν και την άλλη
Με τα ρουθούνια της γεμάτα νερό
Και το μποστάνι, το προικιό της απέναντι
Τον έχασε το νου της ολότελα
Και είδα από τα χαλάσματα ένα παλικαράκι
Μαργαρίτης Φορτουνέλος
Μικρό πορτοκαλάκι
Χρυσό
Σούρουπο ήταν
Να θέλει να μάθει την είσοδο για το Μουσείο Σολωμού
Παραπλεύρως
Αρσενίου και Μακρή
Αλλά δεν είναι ανοιχτά τέτοια ώρα
Φοιτητής του Ιονίου Πανεπιστημίου
Πρωτοετής
Μόλις εγκαταστάθηκε
Πουλάκι ξένο
Και αύριο λέει αρχίζουν τα μαθήματα
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Οκτώβριος 2013
Φωτό από τη Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι
1 σχόλιο:
Πολύ όμορφο! Αν ζούσε ο Λιαντίνης, σίγουρα θα το περιλάμβανε σε κάποιο βιβλίο του, θα το απάγγελλε σε κάποια ομιλία του...
Δημοσίευση σχολίου