Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Ο Δον Κιχώτης στο κλουβί του.



Το διάβασα αργά το σπουδαίο έργο του Θερβάντες. Ίσως παιδάκι με τους φίλους μου που κράταγαν σπαθιά, σβούρες με σπάγκο και άγρια περίστροφα με καψούλι να απαντήσαμε την ιστορία με τους ανεμόμυλους σε μια διασκευή. Και τον χοντρομπαλά τον Σάντσο.
Στο μεσοστράτι της ζωής όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Εκεί σκύβεις το κεφάλι στην τελική αποκήρυξη της ιπποσύνης στο νεκρικό κρεβάτι – σαν το σταυροκόπημα του Λόρδου Μάρτσμεην στην επιστροφή στο Μπράιτσχεντ – μια δήλωση μετανοίας, σαν τόσους άλλους – γιατί αυτή η ταπείνωση να σε περιμένει στο τέλος; Μεγάλη πίκρα αλλά κυρίως η διαπόμπευση στο κλουβί, σαν ψωριασμένη τίγρη, σαν άρρωστο λιοντάρι τσίρκου που το πάνε, τι άθλια περιφορά – Επιτάφιος που δεν αντέχω να τον βλέπω. Προσκυνώ. Εσύ σεμνός, με την αξιοπρέπεια της ευγενείας σου το επιτρέπεις.
Αφήνεις έναν συγγραφέα με σκοτεινούς σκοπούς να σε διαβάλλει. Εσύ την πορφύραν εκείνος τον κάλαμον – ας είναι.

4 Oκτωβρίου 2015

(Αναγνώσεις του Δον Κιχώτη)

Δεν υπάρχουν σχόλια: