Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Η διπλή ζωή των Αζάρο



Υπάρχει μια φυλή στην  Αφρική που επειδή βρίσκεται απομονωμένη σε ένα οροπέδιο κοντά στη  λίμνη Τ., κατάφερε να διατηρήσει τα έθιμά της ανέπαφα παρά την επέλαση του Δυτικού Πολιτισμού.
Είναι οι Αζάρο.
Με το πέρασμα του χρόνου οι Αζάρο  ανέπτυξαν ένα περίπλοκο συμβολισμό στην καθημερινή  ζωή, που σπάνια τον συναντά κανείς σε άλλον  πολιτισμό. ΄Ολα βασίζονται βεβαίως  σε ανταλλαγές – συναλλαγές θα λέγαμε καλύτερα -  με τον κόσμο των πνευμάτων και λεπτές ισορροπίες που έχουν εισχωρήσει με την πολύπλοκη μορφή τελετουργιών και απαγορεύσεων στην καθημερινή τους ζωή στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, στις τελετές μύησης, στο κυνήγι και την αναζήτηση τροφής, σε ό, τι μπορεί κανείς να φανταστεί.  Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι όλα αυτά συνδέονται με μια περίεργη η εμμονή  που έχουν στο συμβολισμό των  διδύμων.  Το ζεύγος αυτό,  με τον περίπλοκο συμβολισμό ομοίου και αντιθέτου που κλείνει μέσα του, είναι ο πυρήνας όλων των άλλων συμβόλων και των τελετουργιών του πολιτισμού τους.
Ο καθένας πιστεύει  ότι υπάρχει το αντίγραφό του και κατοικεί σε ένα χωριό  - αντίγραφο του χωριού τους στην άλλη μεριά του οροπεδίου – σε ένα σπίτι αντίγραφο του σπιτιού τους με μια γυναίκα αντίγραφο της δικής τους – μία μόνο  γιατί η μονογαμία είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά των Αζάρο.
Ούτως ή άλλως στο ίδιο το χωριό τα σπίτια χτίζονται δυο δύο και την ίδια αρχιτεκτονική διάταξη ισχυρίζονται ότι τηρούν και στο χωριό αντίγραφο.

Στις προσευχές και στις δεήσεις που κάνουν στα πατρογονικά πνεύματα, δέοντα πάντα και για τον όμοιό τους και εύχονται μακροημέρευση και ευτυχία και για αυτόν και για την οικογένειά του. Όταν αγοράζουν ένα ζώο, παίρνουν από τον έμπορο και το ξύλινο ομοίωμά του, για να ισορροπήσουν το γεγονός ότι ο όμοιός τους στο άλλο χωριό μπορεί να μην έχει κάνει ακόμα μια τέτοια αγορά. Στην περίπτωση που «εκείνος» θα προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, είναι βέβαιοι ότι με παρόμοιο τρόπο θα ισορροπήσει το γεγονός, αφιερώνοντας και σ’ αυτούς ένα ειδώλιο.

 Έτσι εξηγούν την παρέλαση από  άγνωστα ζώα και  πουλιά, καθώς  δέντρα όπως οι μαγκρόβιες,  που δεν φυτρώνουν στο οροπέδιο,  και όμως αυτοί τα βλέπουν στον ύπνο τους. Είναι όσα βλέπει ο «όμοιός» τους στην άλλη πλευρά της κοιλάδας που στον ύπνο του του στέλνουν αετούς και φίδια του βουνού – ποτέ όμως μάμπα γιατί δεν θέλουν να τον τρομάξουν…

Πηγές εικόνων από το διαδίκτυο



2 σχόλια:

SUBSTRATUM είπε...

μια μεταπλατωνική ανθρωπολογία - είμαστε εικόνα - αντίγραφο και υλική υπόσταση συμμετρική μιας άλλης. Ο κόσμος των ιδεών είναι υλικός - είναι παρών και μετέχοντες σε αυτόν έχουν επίγνωση της ύπαρξης των αντιστοιχιών του. Μια κοινωνική οργάνωση με βάση τα στάδια του καθρέφτη κατά Λακάν. Αλλά και μια προσπάθεια να σκεφτείς τον άλλο και το άλλο παίρνοντας τις αποστάσεις από αυτό μέσω των υλικών αναπαραστάσεων.
Αλλά και τόσα άλλα που οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι θα είχαν να μας πουν. Θα μπορούσε δε το χωριό σε αυτή τη φυλή να είναι και ο παράδεισος του ψυχαναγκαστικού.
Βαγγέλης
(με μια μετριοπαθή πρόταση από το http://intzidis.blogspot.com]

WCF είπε...

Η αγάπη σου για την Αφρική Πόλυ μας κάνει κοινωνούς σε αυτό το γοητευτικότατο ανθρωπολογικό εγκυκλοπαιδικό στοιχείο.....η διπλή ζωή της Βερονίκ στις "χαμένες" περιοχές της Μαύρης ηπείρου;......το παράλληλο σύμπαν που συχνά υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει,οι δυνατότητες ζωής που θα μπορούσαμε να έχουμε, για καλύτερο ή για χειρότερο, αν αν αν...;.....και αυτό με το ξύλινο ομοίωμα, τι "πρωτόγονο", μα και πόσο βαθιά ανθρώπινο......