Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Οι μεθυσμένες πάπιες και η Κρασογιώργαινα του Παπαδιαμάντη



Ο Παπαδιαμάντης γράφει για μια «Κρασογιώργαινα» την  Καραβοκυρού (1),  που μυήθηκε στην οινοποσία όταν μια φορά για να ευχηθεί καλό κατευόδιο στον άντρα της, άνοιξε το ντουλάπι και ήπιε ένα ποτηράκι μαστίχα. Επειδή της άρεσε, ήπιε κι  άλλο ένα. Στο τέλος άδειασε όλο το μπουκάλι.
Εκείνη την ημέρα, αφού τσίμπησε λίγη τυρόπιττα, της έρχεται η όρεξη και πίνει ένα ποτηράκι μοσχάτο, και όλα αυτά για να σπρώξει τα φαρμάκια να πάνε κάτω.

Μετά από αυτό του έδινε και καταλάβαινε.  

Λένε πως μια φορά που έψηνε ψωμί, επειδή είχε τσούξει λιγάκι,  ξέχασε ότι τα ψωμιά δεν είχαν ανέβει πριν τα φουρνίσει αλλά όχι μόνο αυτό, εξέλαβε για φούρνο το ανοιχτό παράθυρο και εν τη εκστάσει της έριξε έξω από το παράθυρο τα μισοανεβασμένα ψωμιά.

Το καλύτερο – ή χειρότερο – είναι που κάποτε ξέχασε ανοιχτό τον πίρο του βαρελιού και σχηματίστηκε στο έδαφος μια λίμνη δυο πιθαμές από το «οινωπόν του Βάκχου μέθυ», όπου δυο τρεις πάπιες «ευρούσαι κατ’ αρχάς την τερπνήν την λίμνην δια κολύμβημα, ερρίφθησαν μέσα και αφού έπλευσαν, έπλευσαν, τέλος επνίγησαν μεθυσμέναι, λαβούσαι θάνατον σπάνιον και δι’ ανθρώπους ακόμη, αλλά μοναδικόν δια το γένος των νησσών».



Να και η δυσεύρετη εκτέλεση της Κρασογιώργαινας από τη Φλέρυ Νταντωνάκη, χάρη στη σωτήρια παρέμβαση του Νίκου Τσαγκρή που τον ευχαριστώ...

(1) Από το διήγημα Γυνή πλέουσα
Εικόνα από:
http://c3.ac-images.myspacecdn.com/images01/98/m_4db5f032a85f704a8ef76d1620b358e6.jpg

3 σχόλια:

Μαρία Δριμή είπε...

Υπέροχος ο Παπαδιαμάντης με τον γλαφυρό και ταυτόχρονα στιβαρό λόγο του. Τόσο παλιός και τόσο σύγχρονος. Θυμήθηκα εκείνα τα μυρμήγκια το καλοκαίρι-τα είχα κάνει και ανάρτηση-που είχαν κολλήσει στο χυμένο κρασί και σφάδαζαν μεθυσμένα στο σκαλοπάτι.
Ο οίνος ευφραίνει την καρδιά όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των ζώων...

Ανώνυμος είπε...

Εδώ στη Κρασογιώργαινα ο Παπαδιαμάντης αφήνει κατά μέρος τον φθόνο και μας παρουσιάζει εάν όχι το ιδανικό ζευγάρι τουλάχιστον ένα ταιριαστό κι' αγαπημένο θαρώ, όπου οι επιθυμίες της αφηγήτριας αφήνονται να κοσκινίζονται απτόν Καραβοκύρη που την οδηγεί με επιμέλεια ανάμεσα στις φουρτούνες της ζωής. Αυτό της χαρίζει μιά φρόνιμη ανεμελιά πού φέρνει γούρι. Κρασογιώργαινα η Καραβοκυρού παν' μαζί και όχι χώρια, μάλιστα ο σύζυγος υπάρχει και στο Γιώργαινα και στο Καραβοκυρού.

apri είπε...

Ο μπαρμπά Γιαννιός στο "Έρωτας στα χιόνια" ήταν παλαιός ναυτικός που το είχε ρίξει στο ποτό, για να πνίξει τη μοναξιά του. Ένα βράδυ μεθυσμένος καθώς ήταν, παραπάτησε και έπεσε στο χώμα.

"Πλὴν δὲν τὸν εἶδεν οὔτε αὐτὸς οὔτε κανεὶς ἄλλος. Κ' ἐπάνω εἰς τὴν χιόνα ἔπεσε χιών. Καὶ ἡ χιὼν ἐστοιβάχθη, ἐσωρεύθη δύο πιθαμάς, ἐκορυφώθη. Καὶ ἡ χιὼν ἔγινε σινδών, σάβανον.

Καὶ ὁ μπαρμπα−Γιαννιὸς ἄσπρισεν ὅλος, κ' ἐκοιμήθη ὑπὸ τὴν χιόνα, διὰ νὰ μὴ παρασταθῇ γυμνὸς καὶ τετραχηλισμένος, αὐτὸς καὶ ἡ ζωή του καὶ αἱ πράξεις του, ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ, τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερῶν, τοῦ Τρισαγίου."