Η διαρκής ροή των ενημερώσεων ως υπόμνηση ματαιότητας - facebook

Όχι δεν θέλω να εξαφανίσω το ποτάμι του λευκού θορύβου που κυλά σαν μια κορδέλα στο πλάι της οθονοσελίδας μου…
Με αποσπά όταν διαβάζω, όταν γράφω, όταν σχολιάζω, όταν αναρτώ, με τις επαναλαναμβανόμενες ανακοινώσεις του: ο τάδε και η δείνα είναι πλέον φίλοι, ή ο Χ σχολίασε τη δημοσίευση του Α στον τοίχο του Β…Μόλις τώρα λέει ότι ο τάδε shared his own φωτογραφία…
Ο ένας αγγίζει τον άλλο στα σκοτεινά, αφού δεν βλέπουμε τι βλέπει, κάτι του δείχνει, κάτι μοιράζεται και όλα χάνονται στον ωκεανό.

Μικρές ασήμαντες δίνες, φουσκάλες που σκάνε στον αφρό…

Να μείνει εκεί, ενοχλητικό, υπόκωφο, υπόμνηση ματαιότητας….


Φωτό ο ωκεανός του Σολάρις
από http://www.manutau.ch/cinemanu/wp-content/uploads/2009/12/Solarissea.jpg

H ανάρτηση αυτή έγινε σήμερα το μεσημέρι στο facebook όπου και έγιναν τα κάτωθι σχόλια από τους διαδικτυακούς μου φίλους:

Μαρία Μουσαφίρη: Συμμερίζομαι αυτό που νιώθεις! Τι ειρωνεία η εκτόξευση του ναρκισσιστικού εγωισμού μέσω του ΦΒ να καταλήγει σε άκρα αποπροσωποποίηση! Ωραία η φωτό, εύγλωττη!

Τόνια Γαλάτη: Έτσι να κυλά η ζωή μας; Γεμάτη από ασήμαντες πληροφορίες κλειδαρότρυπας;


Μάνος Καπερώνης: αφηνόμαστε μέσα στην αδράνεια και στην νευρική παθητικότητα των πλήκτρων- είναι και οι ίδιες οι στιγμές που πνίγονται μέσα στο νερό που χύνουμε από τα σπασμένα κανάλια και τις σκουριασμένες υδρορροές που στέκουν εκεί να μας θυμίζουν κάποια άφαντα απογεύματα στους δρόμους και στα σπίτια


Χρύσα Φραγκιαδάκη: "και όλα χάνονται στον ωκεανό"!!! Καταπληκτική η παρομοίωση με τον Σολάρις και η ονειρική αίσθηση που μεταφέρεις (συνέχεια και "εξειδίκευση" της αίσθησής σου από τα ασύρματα δίκτυα στους νυχτερινούς σου περιπάτους). Διοκετεύεις μια σαγηνευτική πνοή μεταφυσικής ,στη διαδικτυακή (μόνο;) καθημερινότητά μας _ξαφνικά η οθόνη-φυλακή γίνεται κρυστάλλινη σφαίρα (έστω, γυάλινο παραλληλεπίπεδο :):) και μας ξαναθυμίζεις ότι έτσι κι αλλιώς, σε κάθε περίσταση και εκδήλωση της ύπαρξής μας, είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων!
(ξέρω, έχω "ξεφύγει" _αλλά με καλή αιτία!) ♥

Buonaventura Duruti: ....καπως ετσι, σαν τις αγομενες και φερομενες φουσκαλες στο ποταμι, κινουμαστε πολλες φορες μεσα στο "γιγνεσθαι της κοινωνιας" ,ωσπου να "συνθλιβουμε" αλληλοσυγκρουομενοι χωρις ν αφησουμε (οι πολλοι) ιχνος περασματος μας-σαν τις "Γατες του Αη-Νικολα"....
.....και δεν ειναι μονο το πληκτρολογιο...

Theroad Has Noend:  υπαρχει μια ''λυση''......δεν μπορεις να εξαφανίσεις το ποταμι, αλλα μπορεις να τραβηξεις την κουρτινα......(Ctrl και +)

Πόλυ Χατζημανωλάκη: Ευχαριστώ θερμά για τις επισκέψεις και για τα εξαιρετικά σχόλια...Η διαδικτυακή καθημερινότητα έχει τη μεταφυσική της, συμφωνώ με τη Χρύσα, και οι διαφορετικές όψεις της αναδεικνύονται στο σχολιασμό με τρόπο τόσο βιωματικό αλλά και επαρκή...Με την άδειά σας, αργότερα, σκέπτομαι να τα αναρτήσω όλα στις Πινακίδες από κερί, σε ένα σώμα...


Νίκος Σφαρνάς: Για τα δυναμικά φαινόμενα του fb, πολλοί στοχάζονται αυτόν τον καιρό. Πιστεύω θα βρεθεί ένας ή περισσότεροι που θα κάνει μια σύνθεση περιεκτική και με δυνατότητα προβλέψεων. 
Ενθυμούμενος τις κουβέντες του δασκάλου ΙP, νομίζω ότι ότι σε συνθήκες μακριά απο την ισορροπία που βρισκόμαστε θα δούμε από τις τυχαίες διακυμάνσεις(τις φυσαλίδες σας) να γεννιούνται μορφές διασκορπισμού(dissipative structures) και νέες διακλαδώσεις.
Καλό απόγευμα.

Ισιδώρα Καστριώτη:  Βλέπουμε ό,τι θέλουμε να δούμε. Στον θίασο των εντυπώσεων του χώρου αυτού, ας αποσπά την προσοχή μας μόνον η ουσία, μόνον ό,τι αξίζει να βλέπει κανείς. (παρ’όλες τις διαμαρτυρίες των περισσοτέρων, η πλειοψηφία εδώ βρίσκεται με την αυταρέσκεια παντιέρα. Αν δεν επικροτείς και δεν εκθειάζεις -λες κι όλη την ώρα θα είσαι εδώ στην πλατεία του θεάτρου- σε ξεφορτώνονται ως άχρηστο είδος)
Όσο για μένα, χαίρω όταν από αυτό το τρενάκι δίπλα βλέπω ότι οι αξιόλογοι άνθρωποι διαθέτουν κι ανάλογες επιλογές/αρέσκειες. Και όχι, ό,τι κάτσει κι ό,τι δουν. Και όχι όλα όσα βλέπουν, με τον φόβο μην τυχόν και δεν προλάβουν να ικανοποιήσουν τους πάντες (εξ όνυχος τον λέοντα ή εν προκειμένω από τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα, μπορούμε να έχουμε καλύτερη γνώση για την ποιότητα του χαρακτήρα κάποιου, όταν μάλιστα του επικολλάται (επιβάλλεται!) τόσο βιαστικά -κι απερίσκεπτα- η φοβερή η ετικέτα "φίλος"!!!) 
Αρέσκεια λοιπόν στην ανάρτηση και στο πόρισμά της, ναι, θέλω κι εγώ να παραμείνει το μικρό ποταμάκι με τα προσωπάκια- φουσκαλίτσες που κυλάει κυλάει κυλάει ως να χαθεί στο πουθενά της μνήμης. Κι εξατμιστεί.

Μίτζι Καρρά: Εδώ δε λειτουργούμε ως κριτικοί πάντα. Πολλές φορές ένα κλικ σημαίνει σε προσέχω, δεν σε ξεχνω κι ας μην είναι του γούστου μας το... άσμα, σαν ένας γρήγορος χαιρετισμός. Αλλες φορές τιμουμε το δημιουργημα, άλλες φορές το πρόσωπο που το αναρτεί για τους δικούς μας λόγους. Αρκεί να μην είναι τίποτα από αυτά υποκριτικό για οποιονδηποτε λόγο. Πραγματικά είναι ενοχλητικό αυτό που γίνεται γιατί περα από τη μπαρα δεξιά σήμερα βλέπω σε "γκρο-πλαν" όλα τα λάικ στην αρχική. Ενα σωρό άχρηστες πληροφορίες ενώ το μόνο που θέλω να δω είναι τι αναρτούν οι φίλοι μου... Ενα μεγάλο dislike!

Χορολόγιον- Σχολή Χορού Μαρία Σταματάκη: • «Η διαρκής ροή των ενημερώσεων ως υπόμνηση ματαιότητας….» /// Μόλις τώρα ο τάδε share.../// Μόλις τώρα κάηκε το φαγητό…/// μόλις τώρα ένοιωσα μια ψύχρα… (το καλοριφέρ σβηστό)… μόλις τώρα συνειδητοποιώ 4:27, ένα κρύο αεράκι εισβάλλει από τις χαραμάδες…. Στο επόμενο share η ζωή θα έχει απομείνει μια ψίχα λιγότερη/// στο επόμενο share θα έχουν ανάψει τα απέναντι φώτα/// στο επόμενο share βραδιάζει… η πόλη νυχτώνει… …. «Η διαρκής ροή των ενημερώσεων ως υπόμνηση ματαιότητας….» στο επόμενο share η ζωή ως οφθαλμαπάτη…///

Μικρός Ναυτίλος: ο τρόπος που βλέπεις... και αποδίδεις με το λόγο αυτό που βλέπεις είναι... τι να πω... !!!!!!!!!!!!!!!!!

Franz Holzer: Πόλυ... στρέφεις το βλέμμα μας μέσω της εικόνας και του σχολίου σου πάλι προς εμάς... στους αφρούς

Lili Fragaki Λοιπόν, εμένα καθόλου δεν με ενοχλεί.. σχεδόν δεν υπάρχει.. κι οταν καποιες στιγμές μου ''κλέβει'' την ματιά, ειναι απο αφηρημάδα.. γιατι τόση φασαρία.. ;


Xristina Skurti οι αφροί ως άφρονες


Ritsa Masoura Εγω είμαι πολύ θυμωμένη με αυτό και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.




Χλόη Κουτσουμπέλη Οι τέσσερις τελευταίοι στίχοι συνοψίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που έχω διαβάσει ή ακούσει ποτέ όλη αυτή την επικοινωνία του fb...Και είναι βέβαια φοβερά συγκινητικοί γιατί όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε με αυτό που δηλώνουν...Ένα ποίημα, αυτόνομο και εξαιρετικό


..που μήπως αναρωτιέμαι συνοψίζει και όλη την ζωή μας;...




Lili Fragaki ‎...υπόμνηση ματαιότητας...


Marianna Katsou Διαδυκτιακή υπηκοότητα..Μια ατελής υπηκοότητα εαυτού..





Σχόλια στο facebook: