Οι δράκοι έχουν κλειστά τα μάτια αλλά δεν κοιμούνται. Και όταν κοιμούνται τα έχουν ανοιχτά. Γιατί στη φύση τους είναι να φέρνουν τη σύγχυση, να μπερδεύουν τις γλώσσες και να αλλάζουν τις λέξεις. Η σύγχυση δε των ανθρώπων που δεν μπορούν να πουν ο ένας στον άλλον τι εννοούσαν είναι χειρότερη και από τη δίψα αυτήν που ενσκήπτει στις πολιτείες που στοιχειώνουν οι δράκοι, όταν κάθονται στις πηγές και στα πηγάδια και εμποδίζουν το νερό. Η σύγχυση των γλωσσών και η απελπισία που προκαλεί…
Σαν εκείνη που μπέρδεψε τις γλώσσες των ανθρώπων τότε που έχτισαν τον Πύργο Ύβρι, τον πύργο της Βαβέλ που έμεινε ημιτελής…
Μέσα στην αρχαιότερη πάντων ιστορία του Δράκου, τρυπώνει και η ιστορία εκείνη με τον Αη Γιώργη που όμορφος στο άσπρο του το άλογο – σε αντιδιαστολή με το κόκκινο του Αγίου Δημητρίου – έρχεται να σώσει την κοπέλα…
Η δρακοκτονία και η κρυφή αγάπη του Αγίου για την κοπέλα, τότε που μπερδεύει τα λόγια του και δεν ξέρει πώς να της απευθύνει το λόγο – να πώς ο δράκος αρχίζει να τον επηρεάζει – είναι μια γοητευτική ιστορία, για να ελπίζουν οι άνθρωποι στη νίκη κατά του Δράκου, που αποδίδεται στον Άγιο…Δεν πρέπει να ξεχνάμε την βασιλοπούλα, τη Σεχραζάτ, αυτή που αποφάσισε στη θέση όλων των άλλων να μιλήσει, να κεντήσει και να υφάνει ιστορίες, να δώσει μάχη για μη χάνει τα λόγια της, να αφηγείται…
Ο Δράκος τελικά δεν σκοτώθηκε…Ημέρωσε και την ακολούθησε. Δεν χρειάστηκε καν να βγάλει από τη μέση της το «μεγάλον αλυσίδιν» που λέει το τραγούδι για να τον δέσει και να τον μεταφέρει στην Πολιτεία. Ζωντανός την ακολούθησε με την συγκατάθεσή του. Τον είχε ημερώσει. Γιατί ήταν ο Δράκος της.
Και από τότε οι άνθρωποι θυμούνται την απελευθέρωση των πηγών, και το νερό που έτρεχε άφθονο και τους ξεδίψαινε για πάντα. Και ένοιωσαν ξανά ότι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, και μιλούν γλώσσες, σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και να τους πλημμύρισε με την ευλογία του το Άγιο Πνεύμα.
Βέβαια ο Δράκος ήξερε, πρώτα από όλους ότι και όλες τις γλώσσες των ανθρώπων να μιλάς, όταν δεν έχεις αγάπη είσαι σαν χαλκός και κύμβαλο αλαλάζον…
© Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2012
Εικόνα από
http://www.artvehicle.com/content/images/37/babylon-myth-and-reality-125.jpg
3 σχόλια:
Η ελληνική μυθολογία διαθέτει και την Λερναία Υδρα η οποία δεν φυλά μόνο τα νερά τής Λίμνης αλλά ως ο επινοητικός Ηρακλής κατορθώνει με το φως να τα αναπαράγει, όπως επανέλαβε κι' ο Cavendish τον 18ο αιώνα ενώ σήμερα αποτελούν τεχνολογία αιχμής με ευοίονη προσδοκία.
Πετυχημένη η επιλογή τού τίτλου διότι ως εξαίρεση τού Παβλοφικού κανόνα λειτουργεί ως προτέρημα στο ζωϊκό βασίλειο τών εξαρτημένων αντανακλαστικών πού επεκτείνεται έως τίς δημοκρατικές διαδικσίες.
Δημοσίευση σχολίου