Είδα το σούρουπο στο δρόμο ένα κοτσύφι που προσπαθούσε να κρυφτεί βιαστικά. Είχε καταλάβει ότι θα βρέξει, φαίνεται. Χοροπηδώντας εξαφανίστηκε στο ρέμα. Το έχασα γρήγορα από τα μάτια μου. Ποτέ δεν βλέπουμε πού κρύβονται τα πουλιά τη νύχτα.
Μετά από λίγο η ατμόσφαιρα είχε θολώσει, έβρεχε. Όχι πολύ δυνατή βροχή ευτυχώς.
Ποιος θυμάται ακόμα ονόματα πουλιών και λουλουδιών;
Μελισσουργός, κοκκινολαίμης,
το κοτσύφι που είδα νωρίτερα
Ένα πουλί δεμένο με σπάγκο
από το ποδαράκι του
Μια σκέψη που δεν ξεφεύγει από την κλειστή μοναξιά του μαύρου
Το κλουβί
Να ξεμάθεις το θόρυβο είναι τέχνη
Ακούω τα σχήματα των κλαδιών
Φτεροκοπώ…φτερουγίζω…
Ο Vincent Van Gogh γράφει ακόμα επιστολές στον αδελφό του
Συλλαβίζοντας χρώματα στο ημερολόγιό του
Αισθήματα γραμμένα για τα τοπία της Άρλ
χορτάρι φρέσκο μετά τη βροχή
Και μια φωλιά για τα πετεινά του ουρανού
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2013
Εικόνα: Vincent Van Gogh, Φωλιά πουλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου