Σπίτια,
σπίτια σαν μικρά ζωάκια
Σπίτια παιδιά
Σπίτια φαντάσματα, σπίτια ζωντανά
Σπίτια ορφανεμένα
Ψυχοπομποί
και μια εκκλησιά
Σαν αρκούδα γονατισμένη στα τέσσερα
Γρυλλίζει να τα συμμορφώσει
…
Ένα δέντρο στον καθρέφτη σου
και ο πεθαμένος ανοίγει τα μάτια
Η γάτα της Αλίκης γλύφει τις τελευταίες σταγόνες γάλα
Οι ρίζες αναζητούν τον ήλιο
Και το καταραμένο ρόδο
Τώρα μια γλυκιά υπόσχεση
…
Ξέρεις εκείνη την μικρή πτυχή
Στο κέντημα της Παινεμένης
Εκεί έχε κρύψει ένα δάσος
Και μέσα ένα αηδόνι
Που τραγουδά με φωνή γυναίκας
Αν μπεις εκεί
Για να περάσεις τη νύχτα
Αψηφώντας τον άνεμο
όλη σου την ζωή την έζησες
Δεν έχει άλλο να σου δώσει
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούλιος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου