Οι προσωπικές τραγωδίες ενός πάσχοντος ανθρώπου
Ήταν ένας βασιλιάς, Έλληνας, διωγμένος, πολεμημένος, στενοχωρημένος από Λατίνους και Άραβας και τους ιδικούς του, γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, στον Ρεμβασμό του Δεκαπενταύγουστου
Ήταν ένας βασιλιάς, που τον ξετίναζαν βαριές κρίσεις επιληψίας, του έσπαγαν το ηθικό, τον εξέθεταν στο στράτευμα και στο λαό, του προκαλούσαν ανασφάλειες, καχυποψίες, ζήλια και μοχθηρία και ξέσπαγε την οργή του στις πλάτες της αριστοκρατίας, γράφει η Μαριάννα Κορομηλά, στη Μαρία των Μογγόλων.
Ο ασθενής βασιλιάς του μύθου του Γκράαλ, ο βασιλιάς της Έρημης Χώρας του Έλιοτ, είναι εδώ ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις. Ζει και υποφέρει και βασανίζει τους γύρω του με σάρκα και οστά σε μια ανατολική επικράτεια, στην αυτοκρατορία της Νικαίας, γύρω στα 1250 μ. Χ.
Ο ασθενής βασιλιάς καταφεύγει στα βιβλία του, καταφεύγει στην γραφίδα του, στην ποίηση, στην θεϊκή παρηγοριά και συνθέτει έναν εξαιρετικό ύμνο του πονεμένου. Τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα προς την Παναγία.
Ενας τυραννισμένος τύραννος ζητά παρηγοριά για τα βάσανα και τις κακώσεις της ψυχής του.
«Βλέψον ίλεω όμματί σου και έπίσκεψαι την κάκωσιν ην έχω»
Εκεί γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «διεκτραγωδούντα τα παθήματα και τα βάσανα μ ι α ς ψυχής».
Εκεί (στην ποίηση του Ύμνου) βρίσκει καταφύγιο και ο ήρωας του διηγήματος, ο Φραγκούλας, που έχασε την αγαπημένη του κόρη, που ταλαντεύεται ανάμεσα στον πόθο του να ασκητέψει και τον έρωτα για τη γυναίκα του…
«Συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσιν καρδίαν»
«Εζήλωσαν αι του βίου με ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι κηρίον»
Κάθε χρόνο το δεκαπενταύγουστο οι ζάλες, οι κακώσεις, τα βάσανα μιας ψυχής. Οι προσωπικές τραγωδίες ενός πάσχοντος ανθρώπου, τα παράπονα, η ανάγκη του για παρηγοριά.
Το πορτρέτο του Θεόδωρου Β΄ Λάσκαρη του ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα, προέρχεται από ένα χειρόγραφο του 15ου αιώνα. Αναρτώ επίσης φωτογραφίες από τα ερείπια της Παναγίας της Πρέκλας, στο Κάστρο της Σκιάθου, μια εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από την πρόσφατη επίσκεψή μου εκεί. Οι τελευταίες φωτογραφίες είναι από την εικόνα της Κοιμήσεως αυτής της εκκλησίας (Παναγία η Πρέκλα), που μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών στη Χώρα της Σκιάθου και φωτογράφισα με πολύ κακό φως δυστυχώς.
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Αύγουστος 2014
Ήταν ένας βασιλιάς, Έλληνας, διωγμένος, πολεμημένος, στενοχωρημένος από Λατίνους και Άραβας και τους ιδικούς του, γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, στον Ρεμβασμό του Δεκαπενταύγουστου
Ήταν ένας βασιλιάς, που τον ξετίναζαν βαριές κρίσεις επιληψίας, του έσπαγαν το ηθικό, τον εξέθεταν στο στράτευμα και στο λαό, του προκαλούσαν ανασφάλειες, καχυποψίες, ζήλια και μοχθηρία και ξέσπαγε την οργή του στις πλάτες της αριστοκρατίας, γράφει η Μαριάννα Κορομηλά, στη Μαρία των Μογγόλων.
Ο ασθενής βασιλιάς του μύθου του Γκράαλ, ο βασιλιάς της Έρημης Χώρας του Έλιοτ, είναι εδώ ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις. Ζει και υποφέρει και βασανίζει τους γύρω του με σάρκα και οστά σε μια ανατολική επικράτεια, στην αυτοκρατορία της Νικαίας, γύρω στα 1250 μ. Χ.
Ο ασθενής βασιλιάς καταφεύγει στα βιβλία του, καταφεύγει στην γραφίδα του, στην ποίηση, στην θεϊκή παρηγοριά και συνθέτει έναν εξαιρετικό ύμνο του πονεμένου. Τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα προς την Παναγία.
Ενας τυραννισμένος τύραννος ζητά παρηγοριά για τα βάσανα και τις κακώσεις της ψυχής του.
«Βλέψον ίλεω όμματί σου και έπίσκεψαι την κάκωσιν ην έχω»
Εκεί γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «διεκτραγωδούντα τα παθήματα και τα βάσανα μ ι α ς ψυχής».
Εκεί (στην ποίηση του Ύμνου) βρίσκει καταφύγιο και ο ήρωας του διηγήματος, ο Φραγκούλας, που έχασε την αγαπημένη του κόρη, που ταλαντεύεται ανάμεσα στον πόθο του να ασκητέψει και τον έρωτα για τη γυναίκα του…
«Συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσιν καρδίαν»
«Εζήλωσαν αι του βίου με ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι κηρίον»
Κάθε χρόνο το δεκαπενταύγουστο οι ζάλες, οι κακώσεις, τα βάσανα μιας ψυχής. Οι προσωπικές τραγωδίες ενός πάσχοντος ανθρώπου, τα παράπονα, η ανάγκη του για παρηγοριά.
Το πορτρέτο του Θεόδωρου Β΄ Λάσκαρη του ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα, προέρχεται από ένα χειρόγραφο του 15ου αιώνα. Αναρτώ επίσης φωτογραφίες από τα ερείπια της Παναγίας της Πρέκλας, στο Κάστρο της Σκιάθου, μια εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από την πρόσφατη επίσκεψή μου εκεί. Οι τελευταίες φωτογραφίες είναι από την εικόνα της Κοιμήσεως αυτής της εκκλησίας (Παναγία η Πρέκλα), που μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών στη Χώρα της Σκιάθου και φωτογράφισα με πολύ κακό φως δυστυχώς.
Πόλυ Χατζημανωλάκη
Αύγουστος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου