Με χαρά σας ενημερώνω ότι κυκλοφορεί το νέο μου βιβλίο
«Τα αινίγματα του Ν’ γκόρο» από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ.
Τα συγγραφικά δικαιώματα έχουν παραχωρηθεί στη φιλανθρωπική οργάνωση Kenyan Orphan Project (http://kenyanorphanproject.org) για την ενίσχυση της αποστολής της στην Αφρική.
Από το κείμενο της Παυλίνας Παμπούδη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Οι νεαρές γιατροί Γκλάντυς και Βάλερι – η μια λευκή και η άλλη μαύρη – βρίσκονται στην Αφρική ως μέλη μιας ανθρωπιστικής μη κυβερνητικής οργάνωσης. Στην αποστολή τους, η οποία εξελίσσεται σε περιπέτεια, έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα των παραγκουπόλεων της Κένυας που δυναστεύεται από την φτώχεια και το Έιτζ, αλλά, συγχρόνως, προσεγγίζουν άγνωστες πλευρές της ιστορίας αυτής της χώρας.
Η σαΐτα της γραφής, περνώντας μια στο παρελθόν μια στο παρόν, υφαίνει γοργά ένα αξιοθαύμαστο, λαβυρινθώδες αλλά αρμονικό σχέδιο: συνθέτει τις παράλληλες ιστορίες των ανθρώπων με τις επάλληλες πραγματικότητες του χώρου και του χρόνου.
Τα Αινίγματα του Ν’ γκόρο είναι ένα βιβλίο με πλοκή στέρεα υφασμένη, όπου τα χαμένα σκοτεινά νήματα του χτες, πλέκονται με τα πολύχρωμα τραχιά του σήμερα και με τα αόρατα ακόμα, φωτεινά του αύριο.»
Ένα απόσπασμα από το βιβλίο – Ο Κισούλου Αμπισάι και το ποδήλατό του - που δημοσιεύτηκε στον Παλμογράφο της Χριστιάννας Λούπα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
4 σχόλια:
Εύχομαι κι από εδώ να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας και να κερδίσει πολλούς αναγνώστες.
Υ.Γ. Καλό το fb αλλά πολύ καλύτερο να μην ορφανεύουν τα ιστολόγια, ιδιαίτερα μερικά σαν το δικό σας. :)
Ξύνεις πληγές, Νερένια...
Προσπαθώ πάντως να το ξανακατοικήσω και να το τροφοδοτώ το μπλογκ, έστω με μικρότερες σε έκταση αναρτησεις...
Ευχαριστώ για τις ευχές!
Πόλυ, συγχαρητήρια!
Το διάβασα μέσα σε τρεις μέρες
(με μία διακοπή ενός μηνός μεταξύ τής 2ης και της 3ης μέρας, επειδή με κυνήγαγαν από την δουλειά μου
:-P ).
Εξαιρετική η περιγραφή τού Γικάντι!
Ως προς το "υλικό" μέρος - την κολοκύθα - είναι ανάλογο με το "rainstick";
Καταπληκτικό το κεφάλαιο "Το μεγάλο πανηγύρι τού Γκικάντι".
Μακάρι ό Αναστάσιος να μεγαλώσει σε ένα καλύτερο κόσμο και ας μην μάθει για τον δρόμο που οδηγεί "πίσω στους πρώτους θεούς που δεν χρωστάνε τίποτε σε κάνέναν".
Νομίζω ότι η υπαρξιακή αγωνία μάς βάζει σε αυτό το δρόμο ούτως ή άλλως. Δεν χρειάζεται να αλληλοσκοτωνόμαστε από πάνω.
(Ή μήπως άραγε λόγω τής αγωνίας αλληλοσκοτωνόμαστε;)
Πολύ "κινηματογραφικό" βιβλίο. Άραγε θα το δούμε στον κινηματογράφο;
Με το καλό!
Εμπρός, για το τρίτο!
;-)
Idom
Υ/γ.: επαυξάνω σε σχέση με την Νερένια: το F/b είναι κακό πράμα!
I.
Δημοσίευση σχολίου