Happy Easter, Happy Eostre, Happy Auster

Ο Βέδας ο Αινέσιμος, ο πολυγραφότατος καλόγερος από το Νορθάμπερλαντ, που συνέγραψε την Historia Ecclesiastica , την περίφημη εκκλησιαστική ιστορία της Αγγλίας ασχολήθηκε αναλυτικά στο έργο αυτό με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στα Βρετανικά νησιά.

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, στη Σμίλη του χρόνου, αναφέρεται στο πώς ο Βέδας περιγράφει την μεταστροφή των Βρετανών και των Σαξόνων Τσίφταινς στη νέα αυτή θρησκεία, χωρίς μάλιστα οι Ιταλοί και Ιρλανδοί Ιεραπόστολοι που ήταν επιφορτισμένοι με αυτό το εγχείρημα, να χρειαστεί να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια .


Μη διαθέτοντας στο ελάχιστο μνημονικές ικανότητες που θα μου επέτρεπαν χωρίς να έχω μαζί μου – εδώ στην ορεινή Αρκαδία – το βιβλίο της Γιουρσενάρ ώστε να αναφέρω – έστω το όνομα του Τοπικού ηγέτη, πόσο μάλλον τα εκπληκτικά επιχειρήματα που ο ίδιος προέβαλε προκειμένου να πείσει το λαό του να αποδεχτεί την καινούργια θρησκεία, θα σταθώ περισσότερο σε κάποια σχόλια που έκανε ο ευσεβής ιερωμένος για τις μυθικές παραδόσεις των Βρετανών.

Έτσι, στο κεφάλαιο 15 του έργου του De temporum ratione όπου ο λόγος είναι για τα αρχαία ονόματα που είχαν οι μήνες του χρόνου, γράφει για τον Eosturmonath που είναι η πρότερη ονομασία του Πασχαλινού μήνα, του Απρίλη

«που ονομαζόταν έτσι από το όνομα της θεάς Eostre, που προς τιμήν της γίνονταν
τελετές εκείνο το μήνα. Τώρα αποδίδομε στην Πασχαλινή εποχή το όνομά της,
ονομάζοντας τις χαρές των νέων τελετών με το από παλιά – τιμημένο όνομα που
αποδίδονταν στην παλιά λατρεία.»

Το κείμενο του Βέδα λοιπόν, αποτελεί τη βασική πηγή για την Eostre. H θεά, ως Ôstarâ στις παραδόσεις της Γερμανίας εμφανίζεται με μια χαρούμενη ακολουθία φτερωτών ερώτων και λαγών και έχει επίσης αποτελέσει αντικείμενο μελέτης των αδελφών Γκριμμ.

΄Εστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη.

Ο συμβολισμός δηλαδή των πασχαλιάτικων λαγών – αλλά και των αυγών μια και αυτά είναι σύμβολα αναγέννησης – έχει μάλλον την καταγωγή του στις παγανιστικές λατρείες της άνοιξης, όπως σεμνά παραδέχεται ο Βέδας ο Αινέσιμος, αποδίδοντας τιμές και στις δύο λατρείες:

Τι πιο τιμητικό από το να αποδώσει κανείς στις χαρές των νέων τελετών το τιμημένο και σεβαστό όνομα της παλιάς λατρείας ;



Δεν χάνουμε λοιπόν την ευκαιρία να αναφερθούμε ξανά στους λαγούς και τα κουνέλια μια που το λευκό κουνέλι και ο μαρτιάτικος λαγός του Λιούις Κάρολ έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες. Το ίδιο συμβαίνει και με το κατ’ εξοχήν αυγό - γρίφο, τον Χάμπτι Ντάμπτι που από τον τοίχο του πέφτει και αναγεννάται, καλώντας μας να αναρωτηθούμε για το νόημα των λέξεων:



Από το τι είναι αυτό που όταν πέσει δεν μπορούν να το «σηκώσουν» ούτε ο βασιλιάς ούτε οι στρατιώτες του – (επειδή έχει σπάσει και είναι το αυγό) – δηλαδή από τα διπλά νοήματα και τους γρίφους των παραδόσεων και των αινιγμάτων, που πρόθυμα προσφέρουν το όνομά τους και τη μορφή τους σε νέες καινούργιες σημασίες, από τον Βρετανό Τσίφταιν που καλόπιστα και με αυθεντικό ενδιαφέρον προσχώρησε στη χριστιανική λατρεία παίρνουμε υπέροχα μαθήματα λυτρωτικής παραπλάνησης και εθελοντικής αυτό-εξαπάτησης.

Αντίθετα με αυτούς, στον Ανακτηθέντα Παράδεισο του Μίλτον, είναι ο Σατανάς που μιλά με «απατηλά διπλά νοήματα» ενώ οι «πράξεις» του Χριστού συμφωνούν με τα «λόγια του δίνοντας στη μεγάλη του καρδιά την έκφραση που της αρμόζει. Η καρδιά του περιέχει την τέλεια μορφή του καλού, του σοφού του δίκαιου».

Επομένως η κατάργηση των αινιγμάτων και των χρησμών είναι η αποστολή του Ενός, του ζωντανού Χρησμού που θα λέει μόνο την Αλήθεια – μια και ο ίδιος θα είναι το πνεύμα της Αληθείας.

Η σωτηρία λοιπόν είναι θέμα αυθεντικής ερμηνείας των σημείων. Είναι θέμα γλώσσας. Είναι η κατάργηση της ερμηνείας και των διαφορετικών εκδοχών καθώς και των δημιουργικών διαφοροποιήσεων από το ένα Νόημα και την Αλήθεια.

Αυτά φαίνεται να μας θυμίζει ο Πωλ ΄Ωστερ στη Γυάλινη Πόλη δια στόματος Πήτερ Στιλμαν, του παράφρονος γέροντα που παρακολουθει ο ήρωάς του, αν υπογραμμίσουμε μεγεθύνοντας και διαφωτίζοντας τις συνέπειες του μη – χρησμού από όπου και αν εκπορεύονται.

Μα τι σημαίνει λοιπόν το όνομα αυτού του Paul Auster;

Στην έρευνα που έκανε ο Ιάκωβος Γκριμμ για την ονομασία της Θεάς Ēostre στο Νορθάμπερλαντ, Ēastre στη δυτική Σαξονία, ōstarūn μια παλιά γερμανική θεά που βρήκε ο Χανς Γκριμμ, Austri στο παλιό Ισλανδικό έπος Gyllfaginning – που αναφέρεται πάλι σε μια εξαπάτηση – Austron – την πρωτο ινδοευρωπαϊκή θεά της αυγής και της Ανατολής φτάνουμε στο λατινικό Auster – που συμβολίζει το νότιο άνεμο την Όστρια, τον επικίνδυνο και τρελό νοτιά.

Οι ζηλωτές της απομυθοποίησης σήμερα μπορεί να μην έχουν κάποια πίστη όπως ο Μίλτον ή ο επινοημένος Χένρυ Νταρκ, είναι όμως με πάθος στρατευμένοι στον αγώνα τους κατά της πλάνης.

Υπέρ των μύθων, υπέρ της πλάνης,



ε λοιπόν αναστήθηκε!
Καλό Πάσχα!!!

Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, Η σμίλη του Χρόνου, εκδ. Χατζηνικολή
ΓΥΑΛΙΝΗ ΠΟΛΗ, Π. ΟΣΤΕΡ, Μτφ. Σάρα Μπενβενίστε, εκδ. Ζαχαρόπουλος, 1991
http://en.wikipedia.org/wiki/Eostre

Πηγές εικόνων:
http://www.stainedglassnews.co.uk/imagestemp/bedeL.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/97/Marguerite_Yourcenar.jpg/180px
http://www.geocities.com/earlcain2001/humptydumpty.jpg
http://constantstateofflux.files.wordpress.com/2008/03/eostre.jpg
http://www.proudtobepagan.com/myspace/eostre.jpg
http://img34.picoodle.com/img/img34/4/3/21/f_eostre2m_dc620f6.jpg
http://www.endicott-studio.com/rdrm/rrRabbits.html