Αθηναϊκή συνοικία

Έμαθα πια τα κατατόπια της ξένης γειτονιάς
Εκεί προτιμώ να βρίσκομαι
Ζω στους δρόμους 
Μεταξύ αγνώστων κι εγώ
Με συνήθισαν
Τον σκύλο που κλαίει στο μπαλκόνι
απαρηγόρητος
Να ακούω
Όπως περνά η μέρα
Και τους περαστικούς να τον καθησυχάζουν
με γλυκόλογα, από μακριά
Ένα παιδάκι που ξέφυγε από το χέρι του παππού και χάθηκε
Το βρήκαμε και το ρωτούσαμε
Να ξεχαστεί, να μην κλαίει μέχρι να βρεθούν οι δικοί του
Οι γυναίκες που συνομιλούν με τα καρότσια της λαϊκής
αδειανά στο πλευρό τους
Πάντα μου θυμίζουν κάτι άλλο
Κι εγώ εκεί που τα βλέπω
Δεν είμαι

Πόλυ Χατζημανωλάκη
Ιούνιος 2013