Για τον πρόεδρο Ομπάμα, κάνω κι εγώ τον απολογισμό μου

Ανέσυρα από τις πίσω σελίδες των Πινακίδων από κερί, τέσσερα κείμενα αφιερωμένα στον Πρόεδρο Ομπάμα. Πριν εκλεγεί, τότε που οι υποστηρικτές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος είχαν ξεπεράσει τον εαυτό τους στη διασπορά ψευδών ειδήσεων εναντίον του υποψήφιου προέδρου και του πατέρα του αλλά και αργότερα, που εξελέγη όταν διεδίδοντο περίεργα σχόλια για το αν πατέρας του, ο Κενυάτης Βαράκ Ομπάμα Σήνιορ ήταν μέθυσος…
Τα κείμενα αρχίζουν από την εποχή της προεκλογικής εκστρατείας, τον Σεπτέμβριο του 2008 και διατρέχουν την περίοδο της εκλογής, της νίκης με ένα κρεσέντο ενθουσιασμού, όπου επιστρατεύεται το σημάδι της ιστορίας του Ζίζεκ, ο ημίαιμος σκύλος που έμπασε ο πρόεδρος στον Λευκό Οίκο, η αναφορά στον Βρετανό Κυβερνήτη των Ιονίων νήσων Μαίτλαντ – αυτόν που είχε πουλήσει την Πάργα στους Τούρκους (θυμηθείτε το «εις Πάργαν του Ανδρέα Κάλβου») ο οποίος μετέπειτα ήταν κυβερνήτης της Αϊτής και όπου αναφέρεται στο κείμενό μου η περίφημη συνομιλία του με τον ηγέτη των σκλάβων της Τουσαίντ Λ΄Ουβερτύρ που εμφανίστηκε μάλιστα στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Μόλις είχε εκλεγεί ο πρόεδρος και έψαχνα για αναφορές και σε άλλους μαύρους επαναστάτες, αλλά και στην παρόμοια - μαύρη - καταγωγή του Αλεξάνδρου Δουμά πατρός που είχε κάνει κι εκείνος καθυστερημένα την είσοδό του στο Πάνθεον.

Τελευταία – μετά σταμάτησα να γράφω για τον πρόεδρο, έχασα το ενδιαφέρον μου – είναι μια ιστορία όταν ήταν πλέον president – elect των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ιστορία λατρείας που θυμίζει λίγο τον Μοσκώβ Σελήμ του Γεωργίου Βυζυηνού, όπου δύο αδέλφια από τη Ραφά της Γάζας είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους σε αυτόν τον πρόεδρο και όπου εκείνος, στο μεταίχμιο της εκλογής του και της ανάληψης των καθηκόντων του, δεν παίρνει θέση στο θέμα του βομβαρδισμού της Γάζας –«η Αμερική έχει πρόεδρο» δηλώνει και κατάλαβα από τότε η ελπίδα – η λέξη που κ΄εξοχήν συνδέθηκε με το πρόσωπό του, τι σημαίνει.

Η Αμερική έχει ακόμα πρόεδρο, στο μεταίχμιο και η επίσκεψή του στη χώρα μας – ένας λόγος για τη δημοκρατία θαυμασμός και μια προσωπικότητα με χάρη και γοητεία, ευφράδεια και μόρφωση που κλείνει συμβολικά τη θητεία του σε μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τις αρχές του δυτικού πολιτισμού. Εξαιρετικός ρήτορας, κάνει τις καρδιές να ελαφραίνουν, γοητεύει όπως προσδιορίζει την πολιτική συμμετοχή, αγαπητός – μπορούμε να ελπίζουμε άραγε;

“We came, we saw, he died” αυτό ήταν το μότο της κυβέρνησής του, δια στόματος της τότε υπουργού εξωτερικών και νυν υποψήφιας του κόμματός του μετά την επέμβαση στη Λιβύη και την εκκαθάριση του προέδρου της, του Καντάφι. Ο πρόεδρος Ομπάμα ήταν αμέτοχος σε αυτό; Το μότο της παντοδύναμης χώρας από τη μια και οι αρχές της Δημοκρατίας από την άλλη.
Μήπως πρέπει να τα σκεφτούμε λίγο και αυτά, τη διάσταση λόγων και έργων ενός τόσο συμπαθούς προέδρου που κάνει τώρα τον απολογισμό του υποτίθεται;

Εδώ ο σύνδεσμος με όλα τα κείμενα με την ετικέτα Μπαράκ Ομπάμα, στις Πινακίδες από κερί: http://waxtablets.blogspot.gr/search/label/Barak%20Obama