"Κοιτώντας την πεταλούδα να προσπαθεί να πετάξει από το παράθυρο, θυμήθηκα τα λόγια του W.G. Sebald σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη, που είχε δώσει πέντε μέρες νομιζω πριν πεθάνει και όπου ανέφερε ένα διήγημα της Βιρτζινια Γουλφ για την νυχτοπεταλούδα στο παράθυρο, που αγωνιζόταν έως θανάτου να βγει στο φως, δίπλα σχεδόν από το πεδίο μάχης του Σομ, στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάμνηση της εικόνας, μετά που διάβασα και το διήγημα ήταν ασπρόμαυρη και πολύ μελαγχολική.
Η δική μου διάθεση ωστόσο, πηγαίνοντας όλο και πιο πίσω ώστε στο οπτικό μου πεδίο να περνά βαθμιαια αυτό που βλέπει η πεταλούδα και στο τέλος ολόκληρο το παράθυρο, όλο και πιο πίσω, στο εσωτερικό του Προφήτη Ηλία στη Σκιάθο, αποπνέει μια γλυκύτητα - το εσωτερικό της εκκλησίας ήταν ένα προσωρινό καταφύγιο από τον καύσωνα - μια απαλή πνοή, ένα εγκαλεσμα ελπίδας."
Aνάρτηση στο φέησμπουκ από τον περασμένο μήνα με τις φωτογραφίες της πεταλούδας που μαζί με άλλες προσπαθώ να συγκεντρώσω εδώ στις Πινακίδες από κερί, ένα διαδικτυακό οδοιπορικό αναγνώσεων, εικόνων, αναμνήσεων, συνειρμών στα ίχνη του Sebald. Σήμερα που το αντιγράφω εδώ, θυμήθηκα την ιδιότυπη ταύτισή του με τον Ναμπόκοφ, ο οποίος εμφανίζεται με διάφορα πρόσωπα στις διαδρομές και στα κείμενα του Sebald, πάντα κρατώντας μια απόχη για πεταλούδες.
Εικόνες της μνήμης στα δυο άκρα του φάσματος. Μια αθανασία των εγχαράξεων στο τοπίο, μια παραμένουσα μνήμη του χώρου και η άλλη η φευγαλέα της φτερωτής ψυχής, που ο "κυνηγός" επιμένει να την αναζητά να την σταθεροποιήσει με τον αιθέρα και την καρφίτσα.
Ωστόσο, η "πεταλούδα στο παράθυρο" βαδίζει προς το θάνατο αναζητώντας την ελευθερία της.
Το διήγημα της Βιρτζίνιας Γουλφ, εδώ: The Death of the moth
Η δική μου διάθεση ωστόσο, πηγαίνοντας όλο και πιο πίσω ώστε στο οπτικό μου πεδίο να περνά βαθμιαια αυτό που βλέπει η πεταλούδα και στο τέλος ολόκληρο το παράθυρο, όλο και πιο πίσω, στο εσωτερικό του Προφήτη Ηλία στη Σκιάθο, αποπνέει μια γλυκύτητα - το εσωτερικό της εκκλησίας ήταν ένα προσωρινό καταφύγιο από τον καύσωνα - μια απαλή πνοή, ένα εγκαλεσμα ελπίδας."
Aνάρτηση στο φέησμπουκ από τον περασμένο μήνα με τις φωτογραφίες της πεταλούδας που μαζί με άλλες προσπαθώ να συγκεντρώσω εδώ στις Πινακίδες από κερί, ένα διαδικτυακό οδοιπορικό αναγνώσεων, εικόνων, αναμνήσεων, συνειρμών στα ίχνη του Sebald. Σήμερα που το αντιγράφω εδώ, θυμήθηκα την ιδιότυπη ταύτισή του με τον Ναμπόκοφ, ο οποίος εμφανίζεται με διάφορα πρόσωπα στις διαδρομές και στα κείμενα του Sebald, πάντα κρατώντας μια απόχη για πεταλούδες.
Εικόνες της μνήμης στα δυο άκρα του φάσματος. Μια αθανασία των εγχαράξεων στο τοπίο, μια παραμένουσα μνήμη του χώρου και η άλλη η φευγαλέα της φτερωτής ψυχής, που ο "κυνηγός" επιμένει να την αναζητά να την σταθεροποιήσει με τον αιθέρα και την καρφίτσα.
Ωστόσο, η "πεταλούδα στο παράθυρο" βαδίζει προς το θάνατο αναζητώντας την ελευθερία της.
Το διήγημα της Βιρτζίνιας Γουλφ, εδώ: The Death of the moth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου