Ένα μικρό κέρασμα από την αποψινή παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Κουγιουμτζή «Όλα μπορούν να συμβούν με ένα άγγιγμα» (εκδ. Καστανιώτη) απόψε στο Επί Λέξει. Δεν είναι φωτό από τους παρόντες, ιερά τέρατα της λογοτεχνίας και της κριτικής (Κική Δημουλά, Ζυράννα Ζατέλη, Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Μαρία Στασινοπούλου κ. α) που είχαν έρθει για να τιμήσουν την εκ Θεσσαλονίκης σπουδαία συγγραφέα, αλλά η δική της μικρή, αυτοβιογραφική παρέμβαση μετά τις εισηγήσεις των κυρίων Χατζηβασιλείου και Κουρμουλή, ένα σπάνιο ντοκουμέντο, που φωτίζει και κάπως εξηγεί τον «τρόπο» της. Για μένα ήταν απαραίτητη αυτή η παρέμβαση, γιατί δεν μπορούσα να συμφιλιώσω εντός μου την φωτεινή, γλυκειά Μαρία Κουγιουμτζή που είχα γνωρίσει στη Θεσσαλονίκη – μου την είχε συστήσει η Χλόη Κουτσουμπέλη – με την δυστοπική, γκόθικ και σκοτεινή γραφή της. Νομίζω πως μετά από αυτό δεν υπάρχει τίποτα το ασυμβίβαστο. Μόνο μια αρμονία...
Εχω χωρίσει την ομιλία σε τέσσερα μέρη για να ανέβει πιο εύκολα στο διαδίκτυο.
A) Mέρος
Β) Μέρος
Γ) Μέρος
Δ) Μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου